Niedonoszenie ciąży bywa wielkim dramatem i osobistą tragedią. Czy w takiej atmosferze da się myśleć o kolejnym dziecku? Okazuje się, że warto.
Poronienia są częstsze niż by się wydawało. Szacuje się, że nawet 20% ciąż kończy się utratą płodu, a o wielu tych przypadkach nawet nie wiemy, traktując krwawienie jako obfitszą menstruację. Najczęściej to sama natura pozbywa się wadliwej genetycznie kompozycji chromosomów i choć to wydarzenie smutne, tak właśnie należy je traktować. Dobra wiadomość jest taka, że większość kobiet donosi kolejną ciążę po poronieniu.
Kiedy można znowu starać się o dziecko po poronieniu?
Światowa Organizacja Zdrowia wciąż jeszcze zaleca, aby wstrzymać się sześć miesięcy z kolejną ciążą po poronieniu. Najnowsze badania wskazują jednak, że im szybciej, tym lepiej - kobiety zachodzące w ciążę w ciągu pół roku od utraty płodu mają znacznie większe szanse na dobre zakończenie. Duży udział ma w tym czynnik wieku, gdyż dla kobiet po 30-tce każde pół roku zwłoki to wzrost ryzyka komplikacji i niepłodności.
Jeśli chodzi o stronę fizyczną, to ciało kobiety zwykle regeneruje się w przeciągu kilku godzin do kilku dni, w zależności od zaawansowania straconej ciąży. Do miesiąca pojawia się zwykle owulacja i macica jest znów gotowa na przyjęcie zapłodnionego jajeczka.
Psychiczne przygotowanie do ciąży po poronieniu
Po wielkim bólu i żalu, w serce niedoszłej mamy wkrada się zwykle strach o kolejną ciążę i to on niestety jest największym przeciwnikiem spragnionych dziecka rodziców. Stres nie sprzyja zapłodnieniu, a dodatkowo może powodować wiele komplikacji zdrowotnych. Dlatego tak ważne jest, aby jak najwięcej rozmawiać o stracie – z partnerem, rodzicami, lekarzem czy przyjaciółką i chłonąć pozytywne emocje z otoczenia. Warto poczytać o podobnych historiach, które skończyły się dobrze przy kolejnej ciąży i oddalać depresyjne myśli dzięki medytacji, przyjemnym wizualizacjom oraz sportowej rekreacji.
Medyczna interwencja
Jeśli poronienie było drugim z kolei, przed staraniami o dziecko trzeba udać się do lekarza i spróbować wyjaśnić przyczynę niepowodzeń. Badanie krwi, USG macicy i testy genetyczne obojga partnerów pomogą zdiagnozować problem i dobrać odpowiednie leczenie.