Mdłości, nudności i wymioty w ciąży - porady

Chociaż w powszechnym przekonaniu nudności i wymioty są oczywistym „dodatkiem” do ciąży, w rzeczywistości występują tylko u około 50% przyszłych mam. O tym, skąd właściwie się biorą, jak z nimi walczyć i kiedy już szukać pomocy u lekarza – przeczytasz poniżej.

Mdłości i wymioty – dlaczego dokuczają w ciąży?

Choć może wydawać się to dziwne, medyczny świat nie zna dokładnej odpowiedzi na pytanie, dlaczego na początku ciąży pojawiają się mdłości i wymioty oraz dlaczego występują tylko u co drugiej przyszłej mamy. Przypuszcza się jednak, że jest to „wina” hormonów – przede wszystkim rosnącego poziomu progesteronu oraz gonadotropiny kosmówkowej.

Tak czy owak, u 50% kobiet ciężarnych około 8/9 tygodnia rozpoczynają się mdłości – nie zawsze kończone wymiotami. Warto tu dodać, że chociaż w kontekście ciąży przyjęła się nazwa „poranne nudności w ciąży”, zazwyczaj przykre uczucie zbierania na wymioty występuje o różnych porach – także wieczorem. W większości przypadków mija w okolicach 13-14 tygodnia i już więcej się nie pojawia (pomijając oczywiście inne przyczyny – np. zatrucie pokarmowe).

Warto dodać, że niektóre przyszłe mamy bardzo martwią się tym, że… wcale nie odczuwają mdłości. Przyjęło się bowiem przekonanie, że im są one silniejsze, tym „mocniejsza” ciąża. Nie musisz w to wierzyć – pamiętaj, że aż 50% ciężarnych nie odczuwa żadnych dolegliwości związanych z ciążą, która mimo to rozwija się świetnie.

Nudności i wymioty w ciąży – jak im zapobiegać i czego nie robić?

Istnieje wiele metod na zapobieganie męczącym nudnościom i wymiotom. Oto te, które są najczęściej polecane i sprawdzone przez mamy:

• Rano – na spokojnie.

Kiedy budzisz się rano, nie zrywaj się szybko z łóżka. Rozciągnij mięśnie, poleż chwilę. Dobrze byłoby, gdybyś jeszcze przed wstaniem zjadła coś delikatnego – np. krakersa. Trzymaj takie drobne przekąski na stoliku obok łóżka.

• Jedz często… ale mało.

Tę poradę może usłyszeć od dietetyka każdy, ale w przypadku kobiet ciężarnych jest ona szczególnie istotna. Twój żołądek nie toleruje ani głodu, ani przepełnienia. Dostarczaj mu zatem małych przekąsek co dwie, trzy godziny. Żadnego objadania się czy głodzenia!

• Pij dużo wody.

Najlepsza będzie oczywiście niegazowana. Pij jej minimum 2 litry dziennie.

• Ratuj się „specjalnymi” produktami.

Migdały, krakersy, chleb (nawet suchy) – to drobne przekąski, które wielu kobietom „ratują życie” w okresie nasilonych mdłości. Sporo mam podkreśla także dobroczynne działanie owoców. Szczypta imbiru dodana do szklanki wody lub rzucie łyżki majeranku, również mogą okazać się pomocne.

• Unikaj kawy… i mięsa.

Unikanie kawy akurat nie wzbudza kontrowersji, ale… mięsa? Otóż tak – jeśli sam zapach kurczaka czy wędliny powoduje, że masz ochotę biec do łazienki, nieporozumieniem byłoby zmuszać się do jedzenia. Jeszcze nadrobisz zapotrzebowanie na witaminy i składniki odżywcze. Okres mdłości w ciąży to czas, który musisz po prostu przetrwać – jedz zatem to, co lubisz.

• Nie kładź się spać głodna.

Jeśli położysz się głodna, rano mdłości na pewno zaatakują cię z podwójną siłą. Podjadaj wieczorem – warzywa, suszone jabłka, krążki kukurydziane lub ryżowe.

• Jedz produkty z witaminą B.

Tuńczyk, płatki zbożowe, banany – to tylko przykłady produktów, które zawierają witaminę B. Działa ona korzystnie w przypadku nudności w ciąży, dodaj je do swojego jadłospisu.

• Wietrz mieszkanie.

Nawet, jeśli jest dość chłodno. Lepiej dla ciebie będzie, gdy założysz grubszy sweter i pooddychasz świeżym powietrzem, niż gdy będziesz siedziała w „zaduchu”. 

Ciążowe nudności i wymioty – kiedy do lekarza?

Jeżeli wymiotujesz niemal wszystko, co tylko zjesz (a czasami nawet i wodę) i czujesz, że tracisz siły – koniecznie udaj się do lekarza. U 3% kobiet w ciąży dochodzi do wystąpienia tzw. „niepowściągliwych wymiotów ciężarnych”, które charakteryzują się wielkim nasileniem i zagrażają zdrowiu kobiety jak i jej dziecka.

W przebiegu tego zaburzenia może dojść nie tylko do niedoborów witamin i składników odżywczych, ale także do odwodnienia. Wówczas niezbędna jest hospitalizacja i podanie kroplówki.