Wydawać by się mogło, że dziecko spokojne i ciche, to dziecko z którym nie ma nigdy problemów. Nie przeszkadza na lekcjach lecz słucha uważnie, z przyjemnością podchodzi do stawianych mu zajęć, ale jednak nauczyciele się na nie skarżą.
Wydawać by się mogło, że dziecko spokojne i ciche, to dziecko z którym nie ma nigdy problemów. Nie przeszkadza na lekcjach lecz słucha uważnie, z przyjemnością podchodzi do stawianych mu zajęć, ale jednak nauczyciele się na nie skarżą.
Syndrom ADD - objawy
Wśród opisanej grupy dzieci, są czasami takie, które mają syndrom ADD czyli deficyt koncentracji uwagi bez zachowań nadpobudliwych i impulsywnych.
Dzieci z ADD to dzieci grzeczne, radosne, które uwielbiają pieszczoty i okazywanie uczuć. Tak jak dzieci z ADHD lubią ruch, ale są znacznie spokojniejsze. Są wrażliwe na krzywdę innych, łatwo się wzruszają i równie łatwo można je urazić.
Niska samoocena i brak wiary w siebie powodują, że często na słowa krytyki zamykają się w sobie, łatwo też popadają w frustrację.
Tak jak dzieci nadpobudliwe, są również niecierpliwe, a okazywany zapał do zadań zwykle bywa chwilowy.
Nie opowiadają, co było w przedszkolu czy szkole, malowanie, rysowanie i inne czynności manualne nie sprawiają im przyjemności.
Na zajęciach są jak nieobecne, siedzą cichutko, nie biorą aktywnego udziału w tym co się dzieje, a kiedy nauczyciel prosi je o odpowiedź, zwykle nie wiedzą co odpowiedzieć, więc milczą. W takich sytuacjach pomocnicze pytania nauczyciela i zachęty, nie przynoszą rezultatów, lecz nawet powodują płacz u dziecka.
Problemy z koncentracją nasilają się wraz z wiekiem, w szkole dzieci te wykazują trudności w przyswajaniu materiału.
Do innych trudności szkolnych zaliczamy problemy z pisaniem i czytaniem, niektóre bowiem dzieci z zespołem ADD czytają bardzo wolno, kiedy zaczynają szybko pisać, obniża się również poziom graficzny ich pisma. Czasami pojawiają się również problemy z szybkim liczeniem.
Mimo spokoju i ostrożności, dzieci z ADD często się przewracają, szybko się męczą i zwykle nie kończą rozpoczętej pracy.
Czynności samoobsługowe takie jak ubieranie się czy mycie zębów zajmują im znacznie więcej czasu, niż rówieśnikom.
Na tle klasy bardzo często odbierane są jako dzieci młodsze lub mniej dojrzałe, również emocjonalnie. Zdarza się im przechodzić ze skrajności w skrajność. Mają problemy z podejmowaniem decyzji i nawet mając kilkanaście lat nadal proszą by ktoś za nie decydował.
Zespół ADD to choroba
ADD czyli Attention Deficit Disorder tak jak ADHD ma swoje miejsce w klasyfikacji DSM IV.
Jeśli więc podobne zachowania i trudności widzisz u swojego dziecka, nie poganiaj go, nie miej pretensji, lecz jak najszybciej skorzystaj z pomocy specjalisty, który wyjaśni Tobie jak należy pracować z takim dzieckiem i jak mu pomóc w codziennym życiu.