Twórczość artystyczna ma znaczenie dla dziecka, wpływa bowiem na jego psychikę, kształtuje wrażliwość i rozumienie świata, a także przyczynia się ...
Kontakt ze sztukami pięknymi jest dla człowieka dorosłego spotkaniem z subiektywnymi przedstawieniami świata widzialnego i odczuwanego. Według naukowców, twórczość artystyczna ma także znaczenie dla dziecka, wpływa bowiem na jego psychikę, kształtuje wrażliwość i rozumienie świata, a także przyczynia się do rozwijania sprawności manualnych. Pozwala również uzewnętrzniać dziecku jego emocje, wrażenia i odczucia, nawet jeśli inne środki wyrazu znajdują się poza jego zasięgiem.
Jak zauważył Stefan Szuman, jeden z prekursorów wychowania estetycznego "(...) dziecko w swych rysunkach wyraża dziecinne przeżycia i wyraża je swoim prymitywnym językiem graficznym, który nie jest dla nas niezrozumiały, mimo, że my dorośli wyrażamy się rysunkowo inaczej".
Zjawisko to wykorzystuje w pracy z dziećmi niepełnosprawnymi intelektualnie Elżbieta Lubińska ze Specjalnego Ośrodka Szkolno- Wychowawczego w Nowym Sączu. Jej nowatorska metoda pracy polega na aktywizowaniu dzieci równocześnie w dwóch obszarach - percepcji dzieł sztuki i ekspresji plastycznej.
"Dziecko niepełnosprawne intelektualnie zaabsorbowane twórczością plastyczną staje się konstruktorem własnej wiedzy i doświadczenia, odkrywa i przekształca obraz świata zewnętrznego oraz swoje emocje - mówi Lubińska. - I choć działalność ta rzadko prowadzi do wytworów o wyjątkowej wartość estetycznej, to często jest ona źródłem nowych koncepcji i rozwiązań. W efekcie pozwala to wykraczać dziecku poza posiadane zasoby wiedzy, doświadczenia i umiejętności. Działania związane ze Sztuką, z jej odbiorem i uprawianiem stanowią ważny czynnik rozwoju dyspozycji psychicznych, na przykładáwyobraźni twórczej."
Kontakt z dziełami sztuki oraz własna twórczość plastyczna powoduje, że u dzieci z upośledzeniem umysłowym rozwija się wyobraźnia i wzrasta możliwość przekazywania pewnych informacji o sobie i swoich przeżyciach. Dzieje się tak, uważa Lubińska, ponieważ kod obrazowy nie jest kodem sztywnym i nie podatnym na transformacje.
Dotychczasowe badania pokazują, że umożliwianie plastycznej ekspresji dziecięcych wyobrażeń skutkuje doskonaleniem procesów spostrzegania, uczy systematycznej obserwacji oraz poprawia efektywność analizy danych percepcyjnych. MWE
Źródło: PAP - Nauka w Polsce, 2007-08-21