To prastare zboże zachowało swoją pierwotną formę, ponieważ, w odróżnieniu od innych, nie poddaje się modyfikacjom genetycznym.
Orkisz jest bardzo dobrze przyswajalny przez ludzki organizm. To prastare zboże zachowało swoją pierwotną formę, ponieważ, w odróżnieniu od innych, nie poddaje się modyfikacjom genetycznym. W ich wyniku traci swoje cenne właściwości.
Orkisz uprawiany był w starożytnym Egipcie, Azji i Europie. W XIX w. został wyparty przez coraz intensywniej uprawianą, wydajniejszą pszenicę.
Orkisz w smaku przypomina orzechy i zawiera składniki nieznajdowane w zwykłej pszenicy, które w ciele działają jak antyutleniacze. Jest także bardzo bogaty w minerały (żelazo, magnez, fosfor, wapno), aminokwasy, nasycone kwasy tłuszczowe, witaminy (A, E, D, B1, B2, B6) i białko.
Orkisz zawiera gluten.
Produkty orkiszowe sprzyjają dobremu trawieniu i utrzymują w zdrowiu żołądek i jelita i polecane są alergikom. Orkisz jest dostępny w przeróżnych postaciach: kaszy (ziarna), grysiku, mąki, otrębów, makaronu, płatków.
Pszenica została wyhodowana w celu ułatwienia uprawy i zwiększenia plonów. W czasie zbioru traci łupinę i z tego powodu jest często zanieczyszczona pestycydami i chemikaliami do ochrony zboża. Orkisz natomiast jest hodowany i zbierany z nienaruszoną łupiną chroniącą mocno jądro ziarna przed wszelkimi zanieczyszczeniami, zachowując jego wysokowartościową wartość odżywczą i zapewniającą świeżość. Dopiero w czasie mielenia ziarno zostaje odłączone od łupiny. Dodatkową zaletą tego zboża jest to że „nie lubi" chemicznych nawozów, pod ich wpływem wyrasta zbyt bujnie a ziarno nie nadaje się do dalszej obróbki.