Pomarańcza po 12 miesiącu

Ojczyzną pomarańczy jest Azja Południowo-Wschodnia. W Chinach ceniono ten owoc już 4 tysiące lat temu, chociaż wówczas nie był jeszcze tak słodki, jak współcześnie. W II wieku n.e. był nieodłącznym składnikiem rzymskich uczt, pod koniec IX wieku pomarańcze urzekły Arabów, a w ciągu następnych 200 lat także Europejczyków. Wraz z Kolumbem przebyły ocean i w listopadzie 1493 roku trafiły na Haiti, a następnie do Ameryki. Pierwsza plantacja pomarańczy na nowym kontynencie powstała na Florydzie i należała do Hiszpanów, ale dość szybko zasmakowali w pomarańczach Indianie, którzy przyczynili się do rozpowszechnienia rośliny.

Samo zdrowie

Pomarańcza to rzeczywiście niezwykle zdrowy owoc zawiera witaminy C, P, A, B1 i B2 i sole mineralne potrzebne naszemu organizmowi do prawidłowego funkcjonowania. Dlatego też była swego czasu cennym lekarstwem - szczególnie dla osób cierpiących na szkorbut.

Do koloru, do wyboru

Początkowo pomarańcze były gorzkie i mniej soczyste, niż obecne. W XIX wieku pojawiły się odmiany słodkie, o cienkiej skórce, bez pestek, soczystym miąższu i niezwykłym aromacie. Niemal równocześnie i niezależnie od siebie takie apetyczne odmiany powstały w Brazylii i Afryce. Niedługo później udało się je wyhodować w Kalifornii i w Algierze.

Dzisiaj bogactwo odmian może przyprawić o zawrót głowy: marokańska, hiszpańska, tunezyjska, izraelska, amerykańska - pomarańcze pin-up, owoce z Cypru, Grecji i Bazylii, słodkie pomarańcze chińskie, a także niewielkie bergamoty rosnące w Kalambrii. Nie należy również zapominać o afrykańskich pomarańczach o zielonej skórce i różowym wnętrzu. Pomarańcze gorzkie używane są do produkcji przetworów i likierów (pomarańcza bergamota dostarcza olejku bergamotowego służącego do aromatyzowania herbaty Earl Grey). Pomarańcze słodkie spożywane są na surowo, w sałatkach owocowych, jako dodatek do potraw i ciast. Służą do wyrobu soków, galaretek i dżemów.