Owoc jednorocznej rośliny z rodziny dyniowatych, pochodzącej z północno-zachodnich Indii, gdzie rośnie w stanie dzikim i gdzie znany był już trzy tysiące lat temu, podobnie jak w Grecji, Rzymie i innych krajach rejonu Morza Śródziemnego.
Owoc jednorocznej rośliny z rodziny dyniowatych, pochodzącej z północno-zachodnich Indii, gdzie rośnie w stanie dzikim i gdzie znany był już trzy tysiące lat temu, podobnie jak w Grecji, Rzymie i innych krajach rejonu Morza Śródziemnego.
Spośród wielu odmian powszechnie uprawia się dwie: szklarniową (o owocach długich, gładkich, bez pestek) oraz gruntową (o owocach krótszych, z grubszą skórką).
Wartość odżywcza ogórków jest niewielka, lecz są cenne ze względu na smak i zawartość wielu związków o charakterze zasadowym, co korzystnie wpływa na trawienie i odkwasza organizm.
Ogórki zawierają m.in.: sód, potas, magnez, wapń, mangan, żelazo, miedź, cynk, fosfor, fluor, chlor, jod, karoten, biotynę, witaminy: B1, B2, B6, B12, C; kwasy: nikotynowy, pantotenowy, foliowy, szczawiowy.
Ze względu na zawartość silnie działającego enzymu askorbinazy, niszczącego witaminę C, nie należy zestawiać ogórków z warzywami bogatymi w tę witaminę. Dlatego amatorzy wiosennych kanapek z ogórkiem i pomidorem powinni wiedzieć, że to połączenie jest wyjątkowo niekorzystne wystarczy, że plasterek ogórka zetknie się z plasterkiem pomidora, a natychmiast pozbawi go całej witaminy C.
Świeże ogórki są ciężkostrawne dla delikatnych żołądków, dla ułatwienia trawienia należy go wcześniej posolić i wydzielanego cennego soku nie usuwać. Ogórki kiszone, są łatwiej przyswajane.
Ogórek ma właściwości oczyszczające organizm, działa odświeżająco, lekko przeczyszczająco i moczopędnie.