Rzeżucha po 10 miesiącu

Rzeżucha słynie przede wszystkim z tego, że doskonale pomaga w przezwyciężeniu wiosennego wyczerpania. Usuwa z organizmu nagromadzone w ciągu zimy toksyny.
Tak naprawdę rzeżuchę powinno się nazywać pieprzycą siewną. W tej małej niepozornej roślince jest cały komplet witamin.
Samej witaminy C gromadzi tyle samo, co sok z cytryny. Poza tym znajdziemy w niej witaminę B1, B2, C, E, K, PP, sole mineralne, żelazo, wapń, magnez, fosfor, chrom, siarkę i jod.

Rzeżucha słynie przede wszystkim z tego, że doskonale pomaga w przezwyciężeniu wiosennego wyczerpania. Usuwa z organizmu nagromadzone w ciągu zimy toksyny i wzbogaca go w zestaw najcenniejszych witamin i minerałów.

Lekarze podkreślają, że sporych porcji rzeżuchy nigdy nie powinni sobie żałować ludzie chorzy na cukrzycę. Obniża, bowiem poziom cukru we krwi, zaś zawarty w niej chrom wspomaga prawidłową pracę trzustki. Przydaje się także w kuracjach osób dotkniętych przypadłościami tarczycy. Usprawnia procesy przemiany materii, poprawia trawienie, zapobiega otyłości, dezynfekuje jamę ustną i drogi moczowe. Działa silnie moczopędnie.

Można ją hodować w domu, wysiewając do lekkiej ziemi w skrzyneczkach lub doniczkach ustawionych na oknie, albo na wilgotną ligninę. Wyrośniętą, a potrzeba na to około 10 dni, ścina się nożyczkami i sieka jak szczypior. Dodaje się do twarożku, zup, sałatek i surówek, można też po prostu posypać nią chleb z masłem. Dzięki specyficznemu, ostremu smakowi rzeżucha poprawia dzieciom apetyt.

Zalety

• oczyszcza krew;
• wspomaga prawidłową pracę trzustki;
• leczy m.in. trądzik i łojotok;
• pomaga w przezwyciężeniu wiosennego wyczerpania;
• usuwa z organizmu nagromadzone w ciągu zimy toksyny i wzbogaca go w zestaw naturalnych witamin i minerałów;
• poprawia apetyt;
• poprawia trawienie;
• zapobiega otyłości;
• dezynfekuje drogi moczowe;
• jest źródłem łatwo przyswajalnego jodu.

Regularne spożywanie rzeżuchy jest zalecane m.in. przy anemii, zaburzeniach krążenia, chorobie wieńcowej i dolegliwościach reumatycznych.