Estragon pochodzi ze środkowej Azji, prawdopodobnie z Syberii. W Średniowieczu rośliny tej używano do odstraszania różnych bestii i potworów.
Estragon pochodzi ze środkowej Azji, prawdopodobnie z Syberii. W Średniowieczu rośliny tej używano do odstraszania różnych bestii i potworów. Estragon był używany przez starożytnych Greków w przypadku bólów zębów, w Średniowieczu leczono nim ukąszenia wężów, później był używany także do leczenia szkorbutu.
Obecnie estragon jest głównie uprawiany w Europie (Francja i Hiszpania). Odmiana uprawiana we Francji jest słodsza od rosyjskiej. Jednakże o ile rosyjski estragon można z łatwością wysiewać z nasion, to francuski musi być sadzony z korzenia.
Jako przyprawy używa się świeżych, suszonych lub pokruszonych długich, wąskich liści tej wieloletniej rośliny. Jednakże suszony estragon nie ma już wspaniałego aromatu świeżej przyprawy.
Estragon jest bogaty w witaminy A i C. Wzmaga apetyt i ułatwia trawienie. Polecany jest osobom cierpiącym na reumatyzm, skazę moczanową i artretyzm.
Przyprawa ma lekko gorzki smak, przypominający anyż lub koper włoski. Jest szeroko stosowana w kuchni francuskiej do przyprawiania drobiu, warzyw, ryb i sosów (najsławniejszy chyba baérnaise). Nic, więc dziwnego, iż Francuzi nazywają estragon królem przypraw.
Estragon jest także podstawowym składnikiem różnych mieszanek smakowych, np. ziół prowansalskich, bouquet garni.
Należy dodawać estragon z rozwagą, by nie zdominował smaku potrawy i zagłuszył innych przypraw. Jeśli dodajemy przyprawę podczas gotowania dania, najlepiej jest wsypać ją pod koniec gotowania, bowiem wysoka temperatura zabija jej smak.