Pochodzi z tropikalnej Azji, prawdopodobnie z Indii, gdzie uprawiano go od tysięcy lat. W XIV wieku we Włoszech, początkowo uprawiano go jako roślinę ozdobną, uważając roślinę za trującą.
Jest jednoroczną rośliną dorastająca do 0,5 - 1,5 m wysokości o fioletowych lub niebieskich kwiatach. Pochodzi z tropikalnej Azji, prawdopodobnie z Indii, gdzie uprawiano go od tysięcy lat. W XIV wieku był rozpowszechniony we Włoszech, gdzie początkowo uprawiano go jako roślinę ozdobną, uważając roślinę za trującą, a pod koniec XIV wieku stał się rośliną pokarmową. Obecnie uprawiana na Dalekim Wschodzie, nad Morzem Śródziemnym, w Ameryce Środkowej i Chinach.
Świeży owoc ma średnia wartość odżywczą. 100 g owocu dostarcza 25 kalorii. Zawiera około 90% wody, niewiele białka i tłuszczu, około 2 % cukrów (głównie glukoza i fruktoza), karoteny, sole mineralne - dużo potasu, wapń i żelazo, witaminę E, z grupy B i witaminę C (4 mg/100g).
Niedojrzałe bakłażany zawierają solaninę. Jest ona trującą substancją, dlatego owoce można spożywać dopiero, gdy całkowicie dojrzeją.
Owocem jest jagoda o maczugowatym lub jajowatym kształcie posiadająca 10 - 15 cm długości. Skórka owocu jest gładka i ma kolor fioletowy, przy szypułce owocu występuje rozetka liści. W białawym miąższu znajdują się małe jasne jadalne pestki.
Owoce oberżyny spożywa się gotowane, smażone, nadziewane, można je również dodawać do potraw typu curry. Po obraniu bakłażana dobrze jest posypać go solą lub skropić sokiem z cytryny, a następnie opłukać - pozbawia się go wtedy ewentualnego gorzkiego smaku.