Węgorz

To największy indywidualista wśród ryb. Przedziwny włóczęga i legendarny wędrownik. Węgorz uważany jest za niezwykle wykwintną rybę i wielki przysmak. 

Węgorz jest rybą dwuśrodowiskową, tzn. żyje w wodach słodkich i morzach. Niezwykły jest przebieg życia węgorza. Po kilkunastu latach żerowania w wodach słodkich wędruje do Morza Sargassowego (i tylko tam), tam składa ikrę i ginie. Wylęgły narybek węgorza wraca ok. 3 lat z prądem zatokowym ku wybrzeżom Europy.

Samice zatrzymują się blisko brzegu morza i wpływają tylko tak daleko, jak wyczuwalna jest słona woda. Samce natomiast wędrują w górę rzek, a po osiągnięciu pełnej dojrzałości powracają i wspólnie z samicami wędrują ponownie w kierunku Morza Sargassowego. Ciekawostką jest, że doskonale pamiętają drogę, miejsce tarła i cały przebieg tej podróży! W czasie wędrówki na tarliska węgorze muszą niekiedy małe odcinki drogi pokonywać lądem. Pełzają wtedy w trawie jak węże...

Być może, dlatego, że w polskich wodach węgorzy jest coraz mniej (prawdziwe ich zagłębie to Zalew Wiślany), są one cennym trofeum wędkarskim, ale ma to także wpływ na ich cenę. Węgorz jest jedną z najdroższych ryb na polskim rynku. Jest również jedną z ryb najtłustszych. Jest rekordzistą, jeśli chodzi o kaloryczność: 100 g świeżego węgorza to 197 kcal, a wędzonego - aż 316 kcal! Mięso węgorza zawiera aż 22% tłuszczu. Ale jak wiadomo, rybi tłuszcz, w przeciwieństwie do zwierzęcego, chroni przed miażdżycą, wysokim ciśnieniem, zawałami serca.

Mięso węgorza jest soczyste i delikatne. Zawiera znaczne ilości wit. A, D i B1. Bardzo smaczny jest w stanie świeżym, smażony i gotowany. Przy zakupie warto zwrócić uwagę na fakt, że najlepsze są małe węgorze, w których zawartość tłuszczu nie jest jeszcze zbyt wysoka. Warto pamiętać, że węgorza nie skrobie się, tylko ściąga z niego skórę. Obierając węgorza, nacina się mu skórę dookoła głowy i ściąga ją - najlepiej kombinerkami