sobota:
10 km na rowerze, godzina TBC, prawie wszystkie ćwiczenia miały element trzymania równowagi np. przysiad, z jedną nogą na stepie i przy wyproście kolano nogi z podłogi do góry + sekunda zatrzymania. To zmusza cały tułów do naprawdę porządnej pracy, bez przerwy.
A potem byłam w kinie na Everest.
Jakieś dwa lata temu, po kilku filmach z których wyszłam po 20 minutach, pomimo ich starannego wyboru wcześniej, przestałam próbować i przestawiłam się na seriale. Ale fascynuje mnie i interesuje, co tak napędza ludzi, żeby poświęcili i zaryzykowali tak wiele, żeby zdobywać szczyty (w dosłownym znaczeniu tego słowa, te górskie) położone poza zasięgiem możliwości ludzkiego organizmu
). I jak na wszystko, na co jest popyt organizuje podaż. Oni - klienci, potrzebują przewodnika, gromady tragarzy, ekipy mocującej liny i drabiny. Zostawiają w górach tony śmieci jeżeli nie są zmuszeni, żeby na dół znieść wszystko. To wielki przemysł, emocje, ambicje w naprawdę podprogowych sytuacjach. O tym nic w Evereście nie było
. Było patetycznie, łzawo, bohatersko - pięknie - fałszywie jak dla mnie.
Ale były góry, nadciągająca burza (w 3D, więc OMG
), droga i warunki w jakich trzeba iść i tylu wspinaczy, że w niektórych miejscach tworzyły się korki.
A teraz czytam o tym książkę.
? Nie wiem
nogi ważyły dwie tony i nie mogłam ich podnieść ani trochę.
....
, po raz kolejny, bo niestety poprzedni i jeszcze poprzedni nie przyniósł rezultatów. Niby się godzę, tak, tak to racja - koniec z kolejnymi dokładkami rodzynek w pracy, koniec z pieczonymi pestkami dyni i solą himalajską wieczorem, nakładaną wciąż i wciąż po kilka ziarenek... 
(no prawie), kluchów, białego ryżu - ale ma być lepsza, ma być idealna. Czas trwania 6 tygodni. 
a na ekranie włoskie Alpy na wiosnę. Na dole jeszcze kamienie i początki trawy, a im wyżej tym więcej śniegu, takiego już roztopionego i nieroztopionego. Chmury i mgły. Ludzie w ciepłych kurtkach
. Pojechałam na 
, faceci uznali, że za zimno.