Pamiętnik odchudzania użytkownika:
babajaga82

Dzisiaj obudziłam się z okropnym bólem glowy, mimo to jakoś mi lżej :-) Wczoraj co prawda nie zmieściłam się wplanowanych 800 kcal bo było ich 900, ale nie jest zle. Teraz jeszcze tylko muszę tak wytrwać jakiś rok :-) Najbardziej się boję, że jak zrzucę parę kilo to poprzestanę na laurach, a one wrócą zanim się obejrzę...ale nie nie...nie wolno mi tak myśleć. Tym razem się uda. Muszę zdrowo jeść i zastanawiać się nad tym co jem a nie bezmyślnie wrzucać co mam pod ręką do buzi. Teraz muszę się zastanowić nad ćwiczeniami, bo z tym u mnie krucho, wracam po pracy do domku i kompletnie nie mam już siły ani ochoty się ruszać. To trzeba zmienić. I jeszcze jedno postanowienie; ważę się raz w tygodniu, a nie jak maniaczka 5 razy w ciągu dnia. Do sylwestra muszę przyzwoicie wyglądać.

Plan na dziś:

- dużo wody (już ją duldam w pracy)

- mało kcal (waham się między jogurtem z otrębami a sałatką brokułową, jak będę bardzo godna zjem jedno i drugie, w pracy zamierzam jeść dziś owocki i pomidorki)

- ćwiczenia (na pewno brzuszki, może trochę ćwiczeń na macie bo na razie nie mam żadnego sprzętu do ćwiczeń w domu, ale nad tym pracuję )

Powiem tak..od soboty moja waga jest mi nieznana. Moje odchudzanie jest w kratkę; dwa dni boskie, dwa dni żałosne. W sobotę uległam pokusie, ale na szczęście tylko zważenia się i waga pokazała 89,5, czyli teoretycznie 1 kg mniej w 5 dni i było by pięknie gdyby nie niedzielny napad głodu w postaci lodów i zapiekanki. W ponieziałek nie odważyłam się już stawać na wadze, bo przypuszczam, że ta cholerna 9 z przodu znowu króluje. Wczorajszy dzień mogę nawet zaliczyć do udanych, choć i tak nie wytrwałam do końca przy założonym jadłospisie to zle nie było, a grzeszek nadrobiłam godziną solidnych ćwiczeń i serum na mój znienawidzony cellulit.
Czekają mnie napięte dni...albo schudnę z tego stresu albo przytyję zajadając go...zobaczymy. Mam nadzieję, że rano uda mi się wskoczyć na wagę i 8 z przodu znów zakróluje. Dam Wam znać!
Aha i rozpoczęłam walkę z moimi serdelkami (łydkami)...ja chcę nosić kiecki ! Więc rowerek, orbitreks i serum w dłoń...przynajmniej wczoraj walczyłam :-)

Wczorajszy dzień powiedzmy, że zaliczyłam..niestety za 3 godziny zaczynam weekend i będę narażone na te wszystkie pyszności w domowej lodówce. Nawet nie mam jak uciec z domu bo znajomi albo zajęci, albo wyjeżdżają, na chłopaka też nie mogę liczyć..zostaje mi tylko siedzenie w domu i walka z pokusami. Denerwuje mnie to, że męczę się cały tydzień a w weekend płynę i przy poniedziałkowym ważeniu nie ma żadnych efektów. Może tym razem będę dzielna?

Kurczę muszę...lato pełną gębą a ja nie mieszczę się w żadne zeszłoroczne rybaczki. W kieckach wyglądam jak baleron a łydki jak serdelki..fuuj. O stroju kąpielowym wolę nawet nie myśleć.

Dwa dni zawaliłam, grzeszyłam słodkościami. Weekend też łatwy nie będzie bo imieniny mamy, ale może jakimś cudem wytrwam, zważę się dopiero w poniedziałek i kolejny cud - moja waga pokaże 90,5 kg, czyli wtorkowy wynik zanim zaczęłam grzeszyć. Wierzycie w cuda? bo ja nie....

Napiszę w poniedziałek...trzymajcie kciuki.

...są najgorsze. Siedzę sobie jeszcze w pracy i staram się dodać sobie otuchy przed powrotem do domu. Wiem, że czeka tam tyle pyszności, którym ciężko się oprzeć. Dlatego wydrukowałąm sobie karteczkę A4 z kalendarzem i zaplanowanymi postępami. Gdybym wytrwała pod koniec września z łatowścią mogłabym osiągnąć moje wymarzone 75 kg, a do końca roku zejśc do 69. To dla mnie aż tak nierealne, że nawet nie potrafię sobie siebie wyobrazić z taką wagą. Mój dotychczasowy sukces (w dorosłym życiu) to 79 kg, oczywiście i wtedy czułam się grubą i brzydką babą ale teraz na samą myśl chce mi się wyć, że zaprzepaściłam taki wygląd.
Muszę, muszę i jeszcze raz muszę.

Kurcze dziewczyny co Was najbardziej motywuje?

...powiedzmy, że zaliczyłam. Była kawka, jogurt z otrębami, jabłko, arbuz i jeden mały grzeszek (ale naprawdę niewielki). Z ćwiczeniami niespecjalnie, ograniczyłam się do samych brzuszków (ok.450), jakoś nie mam weny na ćwiczenia, musze nad tym stanowczo popracować.

Dzisiaj czeka mnie wiele pokus..muszę z nimi powalczyć, narazie kawka i jabłuszko. A żeby mieć mobilizacje w mojej szafce zawisła śliczna mała czarna ( no może nie taka mała bo rozmiar 42 hehe) i za miesiąc planuję w niej zabłysnąć :-)

...niestety z prawie 10 dodatkowymi kilogramami. Nie wiem jak mogłam przez niecały rok tak się zapuścić i zmarnować wszystko co z takim trudem osiągnęłam. 10 kg..wrrrrrrrrr
Trudno, mam teraz dwie opcje lamentować, dołować się dalej i za rok obudzić się z kolejnymi 10 kg, albo wziąć się do roboty i powalczyć znowu. Po pierwsze bo wszystkie zeszłoroczne ciuchy sa za małe, po drugie bo wstyd mi się komukolwiek pokazywać, po trzecie mam dość złośliwości mojego faceta (może to też powinnam zmienić...), po czwarte chcę się czuć dobrze.
Tak więc zaczęłam odchudzanie w niedzielę 14 czerwca (14 sty to moja pechowa data..ale może to zmienię :-) z wagą 92,5 kg. Mój bilans od czerwca 2008 do czerwca 2009 to dokłanie cholerne 12,5 kg na plusie. Dzisiaj podejrzewam, że jest 91,0 ale nie chcę się ważyć. Muszę zminimalizować częstotliwość ważenia się bo jak tylko moja waga zaczyna stać w miejscu od razu tracę siłę do dalszej walki.
Plan:
Dieta: śniadanie - kawa (niestety z mlekiem), lunch - jogurt + otręby+suszone śliwki, obiadokolacja - warzywa + owoce, czasem mięso, 2-3 litró wody dziennie
Ćwiczenia: bieżnia 2km, orbitreks 20 min, brzuszki ok 300-400
I wiecie co, po raz pierwszy chyba się dzisiaj wieczorem wymierzę i wszystko Wam napiszę ile tych okropnych cm tłuszczu noszę na sobie.
I jeszcze jedno...zmotywujcie mnie...nawet w najbardziej drastyczny sposób bo tym razem muszę wytrwać.
Karotka..jeśli przeczytasz to...dziękuję Ci bardzo, Twój pamiętnik dodał mi sił :-)