Pamiętnik odchudzania użytkownika:
araksol

Wczoraj zrobiłam generalny porządek w materiałach do wyrobu kartek. Przeniosłam je do nowego pudełka, które specjalnie po to ozdobiłam. Powoli bałagan z pracowni znika. Teraz moją bolączką jest szafa, ale z tym zwlekam ile mogę, bo roboty będzie bardzo dużo... No chyba, że zrobię na raty, ale nie bardzo się da...A sterta ciuchów na krześle coraz większa...

Dziś jadę do miasta. Nie chce mi się, ale muszę. Dobrze, że się chociaż trochę chłodniej zrobiło. Nie znoszę upału, a trochę chodzenia mam. Po powrocie pewnie znowu będę pisać teksty. Ostatnio sporo tekstów piszę na portal. Niech będą w bazie. Może się sprzedadzą z czasem. Piszę nadal wiersze i haiku. Pracuję też nad tomikiem. Wieczorem może skończę te podkładki, które zaczęłam wczoraj. Powinnam je jeszcze polakierować. Może też zacznę ozdabiać następne albo jakieś kolczyki... Kupiłam również magnesy i sporo breloczków. Będą na bazarki. Dawno nie malowałam...Ostatnie dni mijają mi bardzo szybko i ciągle jestem zajęta. Nabrałam wiatru w żagle mimo niesprzyjającego horoskopu. Nie było to łatwe, ale udało się na szczęście... Romanse internetowe powoli mi się kończą. Teraz został tylko Sebastian. Z nikim innym już regularnie nie rozmawiam... To sprawka Sebastiana, bo ciągle się wściekał, że z innymi facetami gadam...

Powiedz mi

powiedz mi

czy jeszcze mnie kochasz

czy tęsknota nadal

dotyka ci serca

czy zniewala

ostatnio nic nie mówisz

jesteś daleki obcy

czuję chłód

kala myśli

czyżby miłość przeminęła

uleciała z zapachem jaśminu

a rozstanie czaiło się w mroku

między snem a jawą

jak mam żyć

Waga nie spada, ale też ja raczej teraz jem tak jak się je na podtrzymaniu, nie na redukcji. Od dziś jednak mam zamiar znowu zacząć intensywne odchudzanie.  Muszę te dwa kg szybko zrzucić, bo już mnie zaczynają denerwować. Zauważyłam, że nie chudnę wcale jak jem warzywa. Chudnę tylko na fazie białkowej.

Dziś wstałam wcześniej, bo obudził mnie śpiew ptaków. Ostatnio coś mnie ciągnie na dwór. Wczoraj po południu siedziałam za domem z czytnikiem. Marzę o wygodnej ławce z oparciem albo kanapie bujanej. Żałuję, że warzywnika w tym roku nie założyłam większego. No ale czasu brak na plewienie i paznokci mi szkoda, choć i tak są zmaltretowane przez robótki. Dziś może wyjdę na dwór, bo kusi mnie pieczenie kiełbasek nad ogniskiem. Może też wyjdę zrobić zdjęcia w nowych ciuchach. Poza tym będę pewnie pisać teksty, bo mam nawet ochotę popracować mimo niedzieli...                                          Jutro jadę do miasta. Muszę być na poczcie z wysyłkami - zamówionymi wytworkami z makami i zestawem moich książek dla Sebastiana. Przy okazji chcę też kupić kwiatki przed dom i może do domu. Powinnam również kupić rybki do akwarium i klej, który dobrze łączy drewno z metalem. Krzysiek też jedzie to będzie nosił... Co będzie z kurierem jak oboje z domu wyjedziemy to nie wiem. Mają przyjść kwiatki do domu, serwetki do decoupage i trochę kwiatków do wyrobu kartek. Serwetki zamówiłam takie z męskimi wzorami.                                                                                                A na koniec haiku...

grzmot za grzmotem

w kałuży wirują

płatki róży

burza z deszczem

w potokach wody pod bzem

para wróbli

burza w odwrocie

w kałuży przegląda się

pąsowa róża

Dziś wstałam o 7:30, bo wczoraj koło 23 dowiedziałam się, że mam zlecenie na teksty z gatunku pilnych. Tekstów było 5 po minimum 2300 znaków z zakresu stomatologii typu artykuł więc bezbłędne i dobrze napisane. Nie wiem czemu mi nie przyszło wcześniej na skrzynkę, że zostałam do zlecenia wybrana. Gdybym nie zajrzała przypadkiem tobym nie wiedziała.

Od przybytku głowa nie boli, ale od dwóch mężczyzn owszem. Ostatnio Sebastian wymyślił, że sprowadzi się do mnie i otworzy warsztat samochodowy w którym zatrudni się Krzysiek i Adrian - mój syn. On ich nauczy roboty. Do tego wyremontuje mi dom, bo na remontach też się zna. Gdy mu zaczęłam tłumaczyć, że to niemożliwe to stwierdził, że zabierze mnie do siebie. To już zabrnęło za daleko chyba...

Wczoraj przez pół dnia nie było wody, bo była awaria. Myślałam, że umrę z pragnienia. Wodę którą miałam w czajniku wylałam kotom, bo one ważniejsze. Dla mnie nic nie zostało. Nawet kawy nie piłam i przez to nie mogłam się obudzić. Jak na złość mineralna też się skończyła, a kompotu nie miał kto otworzyć. Czasami są takie dni, gdy wszystko idzie jak po grudzie i nic się nie układa od samego rana...

Wierszy ciąg dalszy. Nadal o miłości. Coś ten temat do mnie przylgnął ostatnio i przez to chodzę z głową w chmurach... Tomik się pisze. Do wydania mam jeden gotowy i drugi z haiku do przepisania. Piszą się dwa następne. Piszą się też książki z przysłowiami. Problem w tym, że wydawcy oczywiście nie mam i pewnie wydam sama małym nakładem plus ebook. Zarobić na tym nie zarobię, bo te tematy popularne nie są. Do tej pory wydałam dwie pozycje plus kilka antologii i zarobiłam na tym może 100 zł. Tu by trzeba wieczorki poetyckie zorganizować, wyjść do ludzi, a ja tego wolę uniknąć... Opowiadań też pewnie nie wydam. Miałam wprawdzie propozycję, ale ze współfinansowaniem, a ja nie zainwestuje w ten biznes 6000 zł...

Czy…

połykam łzy

miłość nie powinna boleć

powinna rozjaśniać dni

wypełniać żarem noce

powiedz

czy już zawsze będę na ciebie czekać

czy będę tęsknić

tulić w ramionach wspomnienia wyznań

każesz smutkowi zniknąć przepaść

on pozostaje czai się tuż obok

jest jak cierń

kaleczy

bo czy dany będzie nam

choć jeden pocałunek dotknięcie dłoni

uśmiech

Dziś po południu planuję wyciągnąć maszynę do szycia i podziałać. Mam do zeszycia to i owo. Sporo się uzbierało. Bodźcem są nowe spodnie, które w poniedziałek mam zamiar założyć, gdy pojadę do miasta. Poza tym trzeba zeszyć robocze spodnie, szlafrok mamy i może uszyć choć jeden lambrekin. Do uszycia są dwa plus zasłonka na drzwi do pracowni. Szyć potrafię i kiedyś bardzo to lubiłam. W czasach kryzysu przerabiałam co się dało i szyłam sobie ciuchy. Nieźle mi wychodziły i to nawet spodnie, kostiumy kąpielowe i bluzki z kołnierzykami.

Wczoraj się okropnie umęczyłam, bo cały dzień byłam głodna. Wciąż marzyłam o ziemniakach, plackach ziemniaczanych, frytkach, a to zakazane. Nie wiem zupełnie co mnie napadło. Ostatnio przecież apetytu nie miewam. Dobrze, że fasoli czerwonej ani groszku w domu nie ma, bo bym pewnie całą puszkę zjadła, chociaż to też zakazane na Dukanie. Gdzieś jednak kołacze mi się myśl, że to warzywa i przestępstwo byłoby mniejsze. Powinnam chudnąć, bo księżyc idzie na nów, a tu nic z tego...Może jutro...

Nadal piszę wiersze. Nie wiem na jak długo wena zawitała tym razem, ale usiadła na moim ramieniu, szepcze do ucha, a mnie cieszy, że jest i ubarwia mi dni. Długo jej już nie było. Wciąż też działam robótkowo i co bardzo dziwne zabrałam się za porządki. Codziennie staram się coś pożytecznego zrobić. Pracy powoli ubywa i po bałaganie, który ostatnio rozpanoszył się po kątach niedługo śladu nie będzie.

Zakazana miłość

tęsknota utkana z wieczornej mgły

połączyła w jedno

moje i twoje marzenia

wiatr subtelną nutą

gra z uczuciami

ciche szepty i westchnienia

pieszczą samotne serca

zakazana miłość

stąpa cicho i skrada się jak złodziej

nie dane nam pocałunki

nie poczuję ciepła twoich ramion

pozostaną wspomnienia  żal 

szarpiący duszę

Z moimi mężczyznami mam obecnie trochę kłopotu. Nienawidzą się. Sebastian jest gorszy - okropnie zaborczy i zazdrosny. Wciąż mnie pyta czy mi na nim zależy i prosi, żebym go kochała... Nadal namawia mnie na rozwód i chce się ze mną żenić. Ostatnio wpadł na pomysł, że Krzyśkowi zapłaci 30000, żeby się na rozwód zgodził. Skąd weźmie nie wiem...Ja mu się staram to wybić z głowy. Rozwodu nie chcę, bo z Krzyśkiem mi jest nieźle na co dzień, jestem go pewna i do niego przywiązana. No i kocham go przecież i mam dla niego dużo czułości choć w seksie się wszystko wypaliło. Nie chcę nic zmieniać. Co będzie dalej nie wiem...Sebastianowi nawet mój wiek nie przeszkadza, bo przyznałam się ile mam lat. Ja no cóż męża młodszego o 17 lat niekoniecznie chciałabym mieć...Coś jednak chyba do niego czuję, bo o nim myślę, martwię się o niego i mam do niego świętą cierpliwość...

Słowa miłości

kołyszę w ramionach tą chwilę

gdy po raz pierwszy

powiedziałeś że kochasz

tulę słowa

nie pozwalając im się wymknąć

ulecieć w nicość

jak to jest

że marzenia potrafią uskrzydlić

dodać blasku dniom

pomalować w roziskrzone barwy

ten magiczny moment gdy z jawy przechodzę w sen

potrafią

to czemu smutek wciąż tka ciemne szaty

tęsknota powala

a przeznaczenie rozdziera złączone serca

Za mną 60 dni diety. Zrzuciłam 4,5 kg. Trochę mało. No ale parę grzeszków było niestety. Ostatnio waga pokazała jeszcze ponad 1 kg mniej, ale tylko na chwilę, a teraz się waha. Może jutro coś spadnie, bo dziś będzie ścisła dieta. Dieta mi nie dokuczyła.                                                     Wczoraj przyszły mi ciuchy z Cellbes. Jestem zadowolona choć spodnie muszę skrócić. Rozmiary są z sufitu wzięte. Dobrze, że wzięłam rozmiar mniejsze. Tunika też mniejsza o jeden rozmiar i jest w sam raz. Teraz czekam na ciuchy z bonprix. Przyjdą może dzisiaj, bo wysłane zostały przedwczoraj.                                                     Coś  mi się złego stało z pamiętnikiem. Wpisy wychodzą jak chcą. Od połowy strony np. Już mnie to wkurza.                                       Nadal piszę wiersze. Nadal działam robótkowo i dni schodzą. Dziś może zabiorę się za naszyjnik, bo łańcuszek i ogniwa przyszły...

Z dietą ok, ale waga się waha. Na razie przytyłam 1,2 kg. Ciekawe kiedy zejdzie, a ja już ósemki z przodu wyglądałam...

Czemu

Schwyciłam w dłonie smutek
melancholia dławi
nie potrafię już zliczyć chwil
pełnych żalu za straconą miłością
 
spójrz
dzień dogasa
zabierając z sobą moment szczęścia
nieuchwytny jak wiatr
jak woń jaśminu
w czerwcową noc
 
czemu poranki są tak samotne
a wieczory nie tulą
naszych serc
nie łączą ciał w jeden monolit
nie splatają palców

Wczoraj miałam trochę luźniejszy dzień. Pomalowałam tylko wisiory z ceramiki i zrobiłam dwa breloczki. Później pisałam wiersze w tym haiku. Po południu w czasie meczu uciekłam do sypialni z czytnikiem. Dziś wstałam wcześnie, bo czekam na kurierów. Ma przyjść kilka przesyłek. O 10 miał przyjechać brat Krzyśka, żeby zajrzeć do odkurzacza. Okazało się, że odkurzacz jest dobry tylko filtry były brudne i to bardzo. Dlatego nie działał, a ja myślałam, że to silnik. Po południu miał przyjść Adrian mój syn zrobić mi porządek z akwarium. Zrobi to jednak jutro rano...Akwarium mam duże. Mieści się w nim 11 wiader wody. Jest jednak zbyt wysokie i rośliny nie chcą w nim rosnąć. Muszę chyba znowu kupić sztuczne, choć nie lubię. Po ryby mam zamiar jechać w poniedziałek. Wtedy też kupię więcej kwiatków przed domi i może do domu.

Wczorajszy dzień był pracowity. Cały czas byłam aktywna. Nie spałam ani pół godzinki. Zrobiłam kilka wytworków, napisałam dwa teksty. Pobuszowałam też w internecie w poszukiwaniu kwiatków do domu. Kilka kupiłam. Odezwała się też jedna babka z ogłoszenia sprzedająca kwiatki. Kupiłam i u niej. Wolę kwiatki kupowane z domu, bo bardziej odporne są od tych szklarniowych, a u mnie warunki trudne.                                                                                  Od wczoraj znowu piszę wiersze tym razem o miłości. Wena przyfrunęła i powstaje jeden za drugim. Będę tu je wstawiać po jednym, bo na portalach poetyckich i blogu już są... Powstały też haiku...                                                                                         

Dlaczego...

Marzenia na skrzydłach motyla

suną w głębi serca

tęsknota wychodzi z ukrycia

śnię o twoim dotyku ustach dłoniach

piękno chwili trwa

słodkie jak pierwsze pocałunki

miłość odbiera rozum obezwładnia

wczoraj i dziś

jutra nie ma

ginie uwięzione w otchłani rozsądku

trudności się piętrzą kąsają duszę

żal pozostaje

dlaczego nie możemy

tulić w ramionach naszego szczęścia

dlaczego pożegnanie

czyha tuż za progiem

dlaczego…

Sebastian jest chory. Zaczęło się od gorączki, dreszczy, kataru i bólu gardła. Leków wziąć nie chciał, bo twierdził samo przyszło, samo przejdzie. Teraz doszedł kaszel, bóle w klatce piersiowej, bóle głowy i poty. Nadal leków nie bierze i do lekarza iść nie chce. Robię mu oczywiście Reiki, ale nic więcej zrobić nie mogę i tylko się martwię. Jest uparty jak muł. Jak ja nie znoszę bezsilności.

No o wczoraj narobiło się i najadłam się za cały tydzień. Była spora paczka chipsów, pół zapiekanki i 4 podwójne tosty z szynką i serem żółtym. Wstyd...Nie ważyłam się, bo mi brak odwagi...

Nie potrafię robić zdjęć. Wszystko prawie wychodzi zamazane. Zawsze mi drgnie ręka. Potrafię i 10 razy próbować zanim coś wyjdzie. Mój aparat też nie jest dobry i ze zdjęciami w domu kiepsko sobie radzi. Już aparat w telefonie jest lepszy, ale znowu przegrywanie zdjęć na komputer jest utrudnione, bo wchodzą wszystkie jakie w aparacie są i trzeba później powtórki kasować. Obrabianie zdjęć też niewiele daje...Ech...

Wczoraj miałam pracowity dzień. Napisałam kilka tekstów i trochę podziałałam w pracowni. Zrobiłam między innymi kolejny termometr tym razem na zamówienie. Na początku tygodnia powinny mi przyjść następne drobiazgi do zdobienia. Zamówiłam tym razem sporo kolczyków, magnesy, breloczki i zakładki. Część pieniędzy na które czekałam mi wpłynęło na konto. Ulżyło mi. Napisałam do babek w sprawie kwiatków, a konkretnie grudnika czerwonego i różowego oraz białego kaktusa wielkanocnego. Szczególnie ten ostatni jest unikatowy. Nie odpisały na razie. Nie wiem czemu. Poczekam jeszcze. Jeśli nie odpiszą kwiatów poszukam gdzie indziej. Muszę, bo na parapetach zrobiło mi się pusto. Kusi mnie pojechać w tym tygodniu w środę na zakupy do sklepu ogrodniczego, ale nie wiem czy mi do tego czasu kurierzy wszystko co mają przynieść, przyniosą. Na razie już trzy przesyłki są w drodze.

Dieta ok. Waga się waha i już nie spada tak szybko. Dziś dzień 57. Ćwiczyć oczywiście już nie ćwiczę. Nie mam tyle samozaparcia, żeby się zmusić na stałe. Podejmuję wysiłek na jakiś czas. Ćwiczę prawie z płaczem i szybko rezygnuję. Podejmowałam już tyle aktywności i żadnej nie polubiłam. Wszystko ćwiczyłam z musu. Chyba przestanę się oszukiwać, że jeszcze jakiś ruch dla siebie znajdę. Nie ma takiego, który by mnie pociągał i sprawiał przyjemność. Po prostu nie ma takowego i już. Czas się z tym pogodzić i przestać się łudzić i torturować. Ruch jest zdrowy owszem, ale stres, który mu towarzyszy już nie.

Wczoraj dostałam zlecenie na napisanie 10 tekstów po 1200 znaków za 50,00 zł. Mam czas do poniedziałku do południa. Teksty są z zakresu turystyki. Wczoraj napisałam siedem. Dziś chcę napisać resztę. Nawet lubię pisać o turystyce. Nie znoszę o motoryzacji, bankach, gospodarce, polityce. Jak teksty zostaną zaakceptowane, bo to pewne nie jest i pieniądze dostanę to kupię kwiatki do domu.

Wczoraj się zmobilizowałam i zrobiłam trochę porządku w pracowni. Poukładałam materiały do wyrobu kartek, a trochę ich mam. Przeniosłam książki ,,artystyczne" z pracowni do pokoju dziennego. Zrobiłam remanent w kwiatkach na oknach. Trochę suchych i uszkodzonych liści wyrzuciłam. Dziś mam zamiar sprzątnąć przedpokój i przesadzić kwiatki na dworze te co kupiłam.

Już drugi tydzień czekam na pieniądze za zlecenie. Miały wpłynąć na konto, a ja miałam za nie kupić kwiatki do domu. Na razie czekam i nic z tego, a babka się nie odzywa. Albo wyjechała albo nie ma zamiaru zapłacić.  No i problem...Szkoda mi, bo to prawie 100 zł, a taka byłam jej pewna, bo już z nią współpracowałam nie raz i była niezawodna.

Wczoraj mi przyszło pozostałych 10 lekcji kursu tarota. Wykupiłam pakiet 10 lekcji darmowych. Teraz trzeba będzie nad tym przysiąść, bo kilka prac domowych nie odrobiłam. Nie lubię mieć zaległości. Na razie następnego kursu nie wykupię. Może w przyszłym roku dopiero. W tym coś leniwa jeśli chodzi o naukę jestem. Interesuje mnie jeszcze tylko kurs anielski i numerologia. Co prawda potrafię z aniołami się skontaktować, ale chcę wiedzę pogłębić. Portret numerologiczny też potrafię zrobić, ale tak pewna w tej dziedzinie się nie czuję jak np. w astrologii.

Wczoraj trochę podziałałam. Kolczyki z modeliny zrobiłam, ale nie wszystkie złożyłam, bo mi większych ogniw brakło. Wisiorki też pomalowałam, ale rzemyków na razie nie mam. I jeszcze deku...

Nie wiem czy kolory ziemi stały się niemodne, bo odzież jest przeważnie w kolorach jaskrawych, albo w bieli lub czerni. Gdzie te zgaszone naturalne barwy, które tak kocham - rudości, zielenie, brązy? Zupełnie je wymiotło ze sklepów.

Dostałam od mamy bardzo fajne coś na szyję. Nie wiem jak to nazwać- korale? Naszyjnik? To coś jest z drewna i miedzi. Przy okazji przyszedł mi pomysł na zrobienie czegoś w tym stylu tylko z okrągłych i kwadratowych koralików. Może dziś zrobię o ile mi ogniw nie braknie. Lubię tego typu ozdoby. Nie przepadam za to za łańcuszkami i czymś w rodzaju krótkiej kolii.

Dziś będę robić świecznik i termometr decu i może następne wisiorki z ceramiki. Mam pomysł na trzy...