Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Awaria, plany wydawnicze i coś jeszcze...

Dziś wstałam o 7:30, bo wczoraj koło 23 dowiedziałam się, że mam zlecenie na teksty z gatunku pilnych. Tekstów było 5 po minimum 2300 znaków z zakresu stomatologii typu artykuł więc bezbłędne i dobrze napisane. Nie wiem czemu mi nie przyszło wcześniej na skrzynkę, że zostałam do zlecenia wybrana. Gdybym nie zajrzała przypadkiem tobym nie wiedziała.

Od przybytku głowa nie boli, ale od dwóch mężczyzn owszem. Ostatnio Sebastian wymyślił, że sprowadzi się do mnie i otworzy warsztat samochodowy w którym zatrudni się Krzysiek i Adrian - mój syn. On ich nauczy roboty. Do tego wyremontuje mi dom, bo na remontach też się zna. Gdy mu zaczęłam tłumaczyć, że to niemożliwe to stwierdził, że zabierze mnie do siebie. To już zabrnęło za daleko chyba...

Wczoraj przez pół dnia nie było wody, bo była awaria. Myślałam, że umrę z pragnienia. Wodę którą miałam w czajniku wylałam kotom, bo one ważniejsze. Dla mnie nic nie zostało. Nawet kawy nie piłam i przez to nie mogłam się obudzić. Jak na złość mineralna też się skończyła, a kompotu nie miał kto otworzyć. Czasami są takie dni, gdy wszystko idzie jak po grudzie i nic się nie układa od samego rana...

Wierszy ciąg dalszy. Nadal o miłości. Coś ten temat do mnie przylgnął ostatnio i przez to chodzę z głową w chmurach... Tomik się pisze. Do wydania mam jeden gotowy i drugi z haiku do przepisania. Piszą się dwa następne. Piszą się też książki z przysłowiami. Problem w tym, że wydawcy oczywiście nie mam i pewnie wydam sama małym nakładem plus ebook. Zarobić na tym nie zarobię, bo te tematy popularne nie są. Do tej pory wydałam dwie pozycje plus kilka antologii i zarobiłam na tym może 100 zł. Tu by trzeba wieczorki poetyckie zorganizować, wyjść do ludzi, a ja tego wolę uniknąć... Opowiadań też pewnie nie wydam. Miałam wprawdzie propozycję, ale ze współfinansowaniem, a ja nie zainwestuje w ten biznes 6000 zł...

Czy…

połykam łzy

miłość nie powinna boleć

powinna rozjaśniać dni

wypełniać żarem noce

powiedz

czy już zawsze będę na ciebie czekać

czy będę tęsknić

tulić w ramionach wspomnienia wyznań

każesz smutkowi zniknąć przepaść

on pozostaje czai się tuż obok

jest jak cierń

kaleczy

bo czy dany będzie nam

choć jeden pocałunek dotknięcie dłoni

uśmiech