Pamiętnik odchudzania użytkownika:
hjoanna

Powinnam użyć dużo mocniejszego słowa, bo "kicha" to za łagodne w stosunku do tego, co od czwartku wyczyniam. Ehhhh ... Posiadanie planu i strategii to pierwszy krok, ale kolejnym jest działanie zgodnie z nimi. Mam wrażenie, że już od kilku dni mój mózg szykował się do sabotażu. Wystartowałam z dietą i ćwiczeniami od października. Dwa tygodnie szło super. Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak dobrze mi szło. Ubyło 3 kg. Ale już od kilku dni nachodziło mnie uczucie, jakby oczekiwania, kiedy to się zawali, bo zawsze tak było. Czekałam, czekałam i się doczekałam, jakbym sama podświadomie dążyła do tego, bo nie wierzyłam, że może się udać i iść tak dobrze. Sama dokonałam sabotażu: jem, co mi popadnie w ręce - słodycze, kanapki z majonezem, pizzę, i znowu słodycze. Aha - no i jeszcze słodycze.

Trudno. Stało się. Biorę się w garść. Trzy dni rozpusty kończą się. Mała bitwa przegrana, ale przede mną 8,5 miesięczna wojna, którą wygram. Wiedziałam, że nie będzie gładko, łatwo i różowo. Nie jest prosto zmieniać, nawyki i zachowania, które trwają od lat.

Co się zadziało?

• nie zwracałam uwagi na to, co jem i ile, 
• zamieniłam bułkę na kromkę chleba - mniej kalorii na I i II śniadanie,
• nie ćwiczyłam,
• mało piłam,
• byłam bardzo zmęczona, niewyspana, nie miałam energii.

Wniosek:

Zaczęło się od tego, że zamieniła bułkę, którą jadłam co najmniej na I i II śniadanie na kromkę chleba - siłą rzeczy te dwa posiłki zmniejszyły swoją ilość kalorii niemal o połowę. Chyba ważne jest i dobrze się u mnie sprawdza, aby od rana zjeść konkretnie i pożywnie, dzięki czemu nie mam napadów głodu i jestem syta do wieczora.

Dodatkowo zaczęłam ćwiczyć w zasadzie codziennie co najmniej godzinę + dojazd do fitness klubu. A doba się nie wydłużyła. Zatem, aby znaleźć czas na ruch - obcięłam go ze snu. Co, niestety, poskutkowało zmęczeniem, sennością, brakiem energii.

Przestałam też pilnować tego, ile piję - a to mi wypełniało żołądek i dawało pewnej sytości.

Te 3 rzeczy wywołały już dalszą lawinę: od rana za mało kalorii, skutkowało tym, że wieczorem nadrabiałam z nawiązką. Zmęczenie najlepiej podrasować słodyczami. A pragnienie potrafię mylić z głodem i wtedy niepotrzebnie jem, zamiast pić.

Co sprowadzi mnie na właściwe tory i nie pozwoli powtórzyć takiej sytuacji?

1. jem bułkę zamiast chleba i pilnuję ilości kalorii na każdy posiłek,
2. dużo płynów - wieczorem przygotuję dzbanek herbaty owocowej na kolejny dzień, aby już stał i czekał, pudełko z herbatą zieloną kładę koło czajnika - wszystko to mi przypomni, że mam pić, jak tylko spojrzę i maksymalnie to ułatwi,
3. godzina spania: 22:00 kładę się do łóżka - granica nieprzekraczalna !!!!! Mogę jeszcze coś poczytać albo popisać na Vitalii, max do 22:30 i koniec. Żadnego FB !!!!!!
4. ustalam rytuał wstania - muszę nad nim popracować, na pewno będzie zawierać 2 szklanki wody z cytryną, śniadanie max 30 min po obudzeniu się i fajną muzykę na dzień dobry,
5. jeśli chcę ćwiczyć, spać odpowiednią ilość godzin i nie chodzić zmęczona, muszę bardziej się zebrać w ciągu dnia i sprężyc pośladki, aby ze wszystkim się wyrabiać - no ale to już temat na inny cel, nad którym pracuję.

Wczoraj wieczorem poszperałam sobie w grafiku kilku fitness klubów na dzisiaj w poszukiwaniu zajęć fitness z choreografią. I znalazłam aero dance, w klubie niedaleko mnie i to w dodatku ze świetnym instruktorem, którego poznałam kilka lat temu i na którego zajęcia chodziłam w innym miejscu.

No i nie rozczarowałam się oczywiście :) Zajęcia super, pełne dynamiki i energii. Bałam się trochę, bo od 4 lat nie chodziłam na żaden fitness, a jedynie aqua aerobik od przypadku do przypadku, i nie wiedziałam, czy dam sobie radę. Ale pewnych kroków się nie zapomina, chociaż kondycja trochę gorsza :) ale to do nadrobienia. Godzina zleciała ekspresowo. Wyszłam z zadyszką i mokrusieńka, ale z bananem na ustach :) Aaaa, no i w obie strony na rowerze się przemieściłam, więc dodatkowy plus tych zajęć.

Dieta: 1380 kcal

Sport: fitness 50 min

           rower 30 min

W weekend trochę sobie pofolgowałam z jedzeniem . Zwłaszcza wczoraj do meczyku - w ruch poszły chipsy - nie żałuję :) Sportu też nie było, poza tym oglądanym. Dlatego będę koncentrować na diecie i ruchu w tygodniu, a w sobotę i niedzielę troszkę luzu. Zobaczę, co z tego wyjdzie i czy taki układ będzie miał sens (ryzyko: 'troszkę luzu' może przejść w 'całkowite poluzowanie' i odpuszczenie diety). To z czego się cieszę to, to że po luźnym weekendzie wróciłam dzisiaj bez problemu do mojego planu i zdrowego odżywiania. 

Ponieważ w sobotę i niedzielę trudno mi zebrać się do biegania, ustalam sobie poniedziałki, środy i piątki na ten sport. I tak dzisiaj bieg zaliczony - powtórzyłam sobie dzień 1 tygodnia 1 i od teraz będę szła już zgodnie z planem biegania. Dodatkowo był Skalpel. Na jutro planuję Aero Dance w fitness klubie - jeszcze w nim nie byłam, ale zajęcia prowadzi genialny instruktor tanecznych zajęć fitness i stepu, którego uwielbiam, więc zapowiada się świetny trening i dużo endorfin.

Dieta: 1520 kcal

Sport: Bieganie - Dzień 1 Tydzień 1

           Skalpel

Wczoraj ważenie i ... pełen sukces 69 kg, czyli minus 3 kg. 2 kg były świeże - z ostatniego miesiąca, a 1 kg to już starszy tłuszczyk. Ależ się cieszę tym rezultatem :)

To jest dobra wiadomość, ale od wczoraj mam też kilka przemyśleń co do nowych ryzyk/trudności.

Ryzyko 1:

W ciągu tygodnia straciłam 3 kg. To sporo - nie wiem, ile w tym rzeczywistego tłuszczu, a ile wody. Myślę, że jest ryzyko, iż przy kolejnym ważeniu nie będzie spadku albo może być skok np. o 1 kg. Widzę, jak bardzo zmotywowało mnie to piątkowe ważenie i jak mnie ucieszyło - boję się, że jeśli nie będzie kolejnego spadku albo wzrost, to mnie to zdołuje i się poddam..

Wniosek: Kolejne ważenie za 2 tygodnie - jest większa szansa, że coś w tym czasie zrzucę. Mogę chudnąć powoli, mam sporo czasu - byle na stałe.

Ryzyko 2:

Zaplanowałam sobie, że będę biegać we wtorki, czwartki i soboty. Dzisiaj nie biegałam. W weekend w ogóle ciężej mi wrzucić gdzieś sport, więc jeśli jutro mi się nie uda, to znaczy, że sobota i niedziela na bieganie odpadają i muszę się zmieścić w poniedziałki, środy i piątki. W ogóle łatwiej mi ćwiczyć w tygodniu, niż w weekend, kiedy więcej się dzieje.

Wniosek: Środek tygodnia wykorzystać na maxa na ćwiczenia i bieganie.

Ryzyko 3:

Specjalnie wybrałam piątek jako dzień ważenia, a nie np. poniedziałek, bo czułam, że w weekend może być trudniej z utrzymaniem zaplanowanego jedzenia, więc wolę kryzysy po ważeniu, kiedy mam jeszcze czas na wyrównanie, niż tuż przed ważeniem. I faktycznie już widzę, że od piątku wieczór włącza mi się syndrom weekendowy - myśl, że należy mi się odpoczynek, coś ekstra do jedzenia, są spotkania za znajomymi, więcej się dzieje i trudniej zachować godziny posiłków, nie ma czasu na zapisanie i wyliczenie ilości kalorii.

Wniosek: W piątek od rana muszę maksymalnie skupić się na tym, co i kiedy jem i wysilić silną wolę, aby realizować plan w jak największym stopniu, jak najbardziej planować weekendowe aktywności, aby nie omijać posiłków.

Bardzo dobry dzień za mną :) Dzisiaj biegałam zgodnie z planem: dzień 1 tydzień 1. Dałam radę bez problemu. Dostałam nowy zastrzyk energii i endorfin. Jestem dumna z tego, że podjęłam decyzję i zaczynam biegać. Powodem nie jest moda czy trend, ale praca nad swoim ciałem i poprawa kondycji, abym mogła bawić się i wygłupiać bez zadyszki z moimi maluchami, a jeśli wkręcę się i złapię bakcyla, to w przyszłym roku może jakieś zawody? :) Zobaczymy, w końcu to mój pierwszy dzień, hehehe. Kolejny trening w sobotę.

Przeszłam też dzisiaj zwycięskie starcie z kubełkiem z KFC :) Do meczu M zakupił takowy kubełek, do tego frytki i cola. A ja swoją bułeczkę szamałam. Najlepsze było to, że wcale nie miałam ochoty na tego kurczaka i nie męczyłam się siedząc z nim przy stole.

I i II śniadanie 10:30 (400): bułka, twaróg, cukier, kawa z mlekiem i stewią

lunch 14:00 (200 kcal): bułka, Almette, sałata, ogórek

obiad i podwieczorek 16:30 (250 kcal): kotlet mielony, kawa z mlekiem i stewią

kolacja 20:00 (260 kcal): bułka, wędlina, ser żółty, sos czosnkowy, sałata, pomidor, bazylia

RAZEM: 1110 kcal

bieganie 35 min

Dzisiejszy dzień upłynął bardzo dobrze. Po wczorajszej nadprogramowej kolacji, nie poddałam się i od rana robię swoje, zgodnie z planem. 

I śniadanie 8:30 (230kcal): bułka, ser żółty, pomidor

II śniadanie 11:00 (250 kcal): bułka, twaróg, cukier, kawa z mlekiem i stewią

lunch 14:00 (100 kcal): bułka

obiad 16:30 (300 kcal): zupa pomidorowa z makaronem

podwieczorek 17:30 (100 kcal): kawa z mlekiem i stewią

kolacja 19:00 (260 kcal): bułka, wędlina, ser żółty, sos czosnkowy, pomidor, bazylia

przekąska 21:30 (200): borówki, maliny

RAZEM: 1440kcal

Skalpel 40 min

Podsumowanie:

Kontrola nad jedzeniem jest. To najważniejsze. Zrobiłam dzisiaj cały Skalpel - łącznie z brzuchem, co nie było dla mnie łatwe, ale zmobilizowałam się. Chociaż rozbawił mnie tekst Ewki : "Oddychaj miarowo ..", a ja oblana potem i ledwo łapiąca oddech próbuję wytrwać do końca :) Ale wytrwałam!

Wczoraj był dzień 6 moich zmian. Już od rana było ciężko. Mały dał w nocy popalić z jedzeniem, wstałam niewyspana i bez sił. Cały dzień musiałam zmuszać się do każdej czynności, a oczy tak mi się kleiły, że chodziłam z lekko przymkniętymi. Na spacerze z maluchami przewiało mnie na wskroś, co nie pomogło w ogólnym samopoczuciu. Popołudniu niby lepiej - zdrzemnęłam się trochę i zrobiłam test na rozpoczęcie biegania. Z tego wszystkiego nie wypiłam kawy popołudniowej i około 20 już ledwo stałam. O 21 naszło mnie ogromne ssanie w żołądku i jakoś nawet bez walki wewnętrznej - poddałam się zjadając nadprogramową bułkę z 6 plastrami szynki schwarzwaldzkiej z majonezem oraz dżemem. Biorąc pod uwagę moje możliwości obżarstwa wieczornego, jakich do tej pory doświadczałam, to i tak nieźle, chociaż szkoda, że tak łatwo się temu poddałam.

Trudno. Stało się. Nie przerwie to mojej pracy nad sobą. Wniosek: w przypadku złej formy, gorszego samopoczucia muszę być szczególnie czujna na pokusy, przestrzegać zasad zdrowego żywienia, nie omijać posiłków, wypić kawkę popołudniu i zmobilizować się do ćwiczeń. I zdecydowanie bardziej uruchomić swoją silną wolę na wieczór.

Na wczoraj zaplanowałam sobie rozpoczęcie mojej przygody z bieganiem. Co za problem? Przecież dużo chodzę i to nawet uprawiam szybki marsz z wózkiem, więc bieganie powinno jakoś pójść. M radził mi, żebym jeszcze trochę ten szybki marsz poćwiczyła, zanim zacznę biegać, ale ja byłam pewna, że spokojnie dam radę. Postanowiłam trenować zgodnie z

Najpierw na rozgrzewkę szybki marsz - 10 minut. Już pod koniec miałam zadyszkę, ale dzielnie zaplanowałam sobie w głowie trasę biegu. Dobra, no to zaczynam biec. Pierwsze kilka kroków spokojnie, za chwilę już coraz ciężej, a po kilkunastu metrach zaczęłam już odliczać kolejne, sprężając wszystkie siły, aby jeszcze kilka metrów pobiec. Po 3 minutach kapitulacja. Test pokazał, że zaczynam od tygodnia 1. Spektakularnych sukcesów nie było, ale nieważne skąd zaczynam tylko, jaki postęp zrobię. Cieszę się, że zrobiłam pierwszy krok w kierunku biegania. Jestem z siebie bardzo dumna. W czwartek dzień 1 tydzień 1.