Pamiętnik odchudzania użytkownika:
kirley

Przeraziłam się. Około 20 lipca ważyłam standardowo 62-63 kilo. Był urlop, wakacje 

all inclusive. Nie wiem co mnie podkusiło, żeby dzisiaj wejść na wagę (zazwyczaj odczekuję trochę po rozpuście, żeby się nie przestraszyć), a tam 67,2 kg! Możliwe żeby w tak krótkim czasie tyle przytyć?! Nigdy w życiu jeszcze tyle nie ważyłam i jestem szczerze przerażona! Szybko wybiegłam z łazienki i nie mogę do teraz o niczym innym myśleć! Jednak na wakacjach się tyje.... KONIEC Z TYM!

   Oczywiście mój nówka sztuka mąż jedząc trzy razy więcej nie przytył nic! Jest teraz strasznie chudy, a kiedyś taki misiek był. Taka ot sprawiedliwość.

    Przez to, że wczoraj tak źle się czułam dzisiaj zrobiłam dzień głodówki. Niech trochę zejdzie z tego organizmu. Przez moje dzisiejsze odkrycie postanowiłam ostro się wziąć za siebie. 

TAK NIE MOŻE BYĆ! Wracam do mojej sprawdzonej south beach na pierwszą fazę. Dojadam do końca tygodnia wszystko co mam, a w weekend na zakupy zdrowo-spożywcze. Dietę zaczynam standardowo od poniedziałku, a skończę jak zobaczę 55 kg na wadze. Przynajmniej taki mam pierwszy luźny cel.

    I już się nie poddam, bo ile razy można zaczynać? Jaką  cyfrę zobaczyć żeby się opamiętać? Dla mnie wystarczy. Ja zaczynam teraz i nie przestanę póki nie skończę.

 

 

   14 dni urlopu minęło bardzo szybko... bardzo... Wybawiłam się za wszystkie czasy i jestem bardzo zadowolona! Polecam wszystkim Turcję, która bardzo mnie pozytywnie zaskoczyła. Piękny kraj, pełny sprzeczności i fantastycznych ludzi. Nazwiedzałam się i naodpoczywałam po równo.
   Z wad lub nie wad: Turcy świetnie gotują...:) Nawpier.... się za wszystkie czasy Ale te zapachy, kolory, warzywa, a jakie mają pyszne i słodkie owoce! A lody! Mhm... No i te kebaby... Szkoda gadać. Niby nie żałuję, bo od tego są wakacje, ale teraz czuję się ciężka i jakbym piłkę od kosza połknęła... Dlatego koniec tego dobrego. Dziś, jako pierwszy dzień w pracy, wstałam o 6.30, wszystko przebiegało normalnie, ale o tej porze byłam dalej pełna energii, a dziś... Już nie mogę, już bym się położyła i odpoczęła. Więc zła dieta definitywnie źle wpływa na moje samopoczucie. Wolę endorfinki!
   Oczywiście moja kochana mamusia przed naszym powrotem zrobiła mi zakupy do domu i nagotowała! Jest to urocze, ale przez to 100% diety musi poczekać tak do środy-czwartku. Niby nagotowała zdrowo, bo rybka z kurkami (ale i litr śmietany i ryba smażona na głębokim oleju) i kurczaczek pieczony (ale oczywiście chyba w tym z pół kostki masła). Zjeść trzeba zmarnować się nie może, ale już z umiarem, a pod koniec tygodnia ruszam pełną parą.
   Tak na początek trochę motywacji:

Hej!

Witam wszystkich!

Hej!

Hej!

 

Więc kwiecień widzę tak. Dieta trzymana bez odstępstw, zero sweet and fast. Mniej też węglowodanów (uwielbiam zapychać się bułą!), dużo wody i w weekendy też będę się trzymać diety. Jeden posiłek tygodniowo może być nie dietowy, co nie znaczy, że mogę na ten posiłek zjeść nagle trzy porcje. Zero alkoholu, zero fajek, przez co mam nadzieję, że będzie zero cellulitu.

Będę dużo ćwiczyć, a nawet bardzo dużo! Zmuszę się tez do Ewy Chodakowskiej, nie przepadam za nią, po prostu mnie irytuje i uważam, że jest brzydka, ale skoro tyle dziewczyn ma takie efekty, to jak ja je zobaczę, to sądzę że również ją polubię. Będę biegać dwa/trzy razy w tygodniu, Ewka trzy razy, i raz w tygodniu na basen. Dodatkowo A6W i inne ćwiczenia, zastanawiam się nad pompkami i callaneticsem. Po każdych ćwiczeniach 10 minut rozciągania.

Chcę chudnąc około 1-1,2 kg w tydzień. Jak się nie uda, trudno, ale za to jak wyjdzie... Kwiecień będzie dla mnie miesiącem zmiany. Chcę mieć jędrny tyłek, a nie będę go miała, jeśli go nie ruszę. Chcę dbać o siebie, czuć się kobieco i pięknie, nawet bez makijażu. Chcę budzić się rano i być zadowoloną i dumną z siebie. Chcę żeby odbicie w lustrze mnie cieszyło, chcę być piękna w środku i na zewnątrz, nierozłącznie.

Chcę biegać po plaży i nie martwić się, że coś tam mi się trzęsie. Chcę być inspiracją sama dla siebie. Chcę móc ubrać się seksownie i iść z podniesioną głową, a nie tylko patrzeć na inne dziewczyny i ich obcisłe, piękne sukienki i tylko myśleć, że sama kiedyś chciałabym taką założyć. Kwiecień mi to przyniesie, nic mnie nie zatrzyma.

Będę się męczyć, pocić, będę mieć dość, będę głodna i będę chciałam zjeść hamburgera, a będę musiała zadowolić się sałatką. Bo ta sałatka to odpowiedni wybór. Ona da mi piękno i zdrowie. To jest mój wybór tu i teraz, podejmuję to wyzwanie i nic mnie nie zatrzyma. Skoro tak dużo chcę i tak dużo potrzebuję do szczęścia to muszę za to brać się TU i TERAZ, bo nikt za nas tego nie zrobi. Nie jutro, nie za tydzień. To czas tylko na wymyślanie kolejnych wymówek. Teraz, tylko ja jestem sobie przeszkodą. To nie jest równa walka, mój organizm ma w dupie grę fair play, będzie się bronił, ale ja go zmuszę. I będę z siebie dumna.

Kirley

   Wow! Parę dni mnie tu nie było, a tu tyle wpisów. Po świętach chyba jakiś wysyp rachunków sumienia! Sama mogę się dopisać, nawpychałam się do bólu brzucha, ale wydaję mi się, że raczej nic się nie odłożyło. Dokładnie tego nie wiem, bo się nie ważyłam, zapomniałam, jest to moje subiektywne odczucie po założeniu jeansów. Ale ja tak mam, że jak jeden, do dwóch dni najem się jak dziki bąk, to jelita zaczynają ostrą pracę i jakoś te kilka chwil zapomnienia spalają. W końcu nie tyje się w przeciągu jednego dnia, czy dwóch? No bo ile można przytyć? Dlatego też za szybko się nie chudnie.

   Lecę Was poczytać. Nie długo będzie dłuższy wpis i chyba umieszczę te zdjęcia, tylko muszę je skąś wygrzebać.

Kirley

   Na początku chcę Wam wszystkie vitalijki życzyć wesołych i rodzinnych Świąt Wielkanocnych! Niech upłyną Wam w cudownych nastrojach i żebyście nie wyrywały sobie włosów z głów z powodu diety.

   A teraz bardziej przyziemne sprawy. Jak mówiłam, zaczęłam się ważyć codziennie i mam kolejny powód żeby uważać siebie za nie do końca normalną osobę. Bo chyba nie można uważać za normę że w czasie jednego tygodnia waga mi się waha między 64,9, a 60,9. I to nie, że sobie powoli spada, tylko jednego dnia tak, albo tak.

   Z dietą oczywiście nie było idealnie, ale zauważyłam, że pomimo wpadek, każdy tydzień jest lepszy od poprzedniego. Więc mimo wszystko uważam to za sukces. Za to na prawdę bardzo jestem zadowolona z ilości ćwiczeń jakie wykonuję. Mój upór sam mnie zadziwia. Szczególnie, że jak czytam u Was jak jesteście zadowolone i szczęśliwe po treningu, to dochodzę do wniosku, że chyba jestem pozbawiona endorfin. Nie doznaję jakoś tego szczególnego uczucia szczęścia po wysiłku, chyba że to ma być zadowolenie z tego, że to już koniec, to odczuwam.

   Zbieram się powoli do szaleńczego jak na moją osobę pomysłu, czyli wstawienia zdjęć do pamiętnika z moją sylwetką. Wstydzę się bardzo i jak zakładałam pamiętnik, nie zamierzałam robić tego typu rzeczy, ale jeśli ma mnie to dodatkowo zmobilizować, to czemu nie? Sama lubię patrzeć na przemiany innych, więc nie można być samolubną i trzeba odwdzięczyć się tym samym.

   Nie wiem jak Wy, ale ja jutro na jeden dzień zapominam o diecie bez wyrzutów sumienia. Nadrobię to dodatkowym treningiem w przyszłym tygodniu. Także i sobie i Wam: SMACZNEGO!

 

    Moje nadzieje się spełniły i rzeczywiście już na następny dzień waga spadła o 1,5 kg, więc rzeczywiście organizm przetrzymywał na ciężkie czasy, które się skończyły. W tej chwili pokazuje 62,4, nie najgorzej jak na ilości które spożyłam w zeszłym tygodniu.

   Wzięłam się ostro za siebie, dietę trzymam, dużo ćwiczę. Do ślubu mam 80 dni, czyli 11,5 tygodnia. Wiem, że głupio dawać sobie reżim czasowy, bo odchudzanie to proces długoterminowy i nawet jeśli nie osiągnie się celu w zamierzonym czasie, to trzeba walczyć dalej. Jednak głupia kobieca głowa mówi, że fajnie by było w ten dzień wyglądać rewelacyjnie i nie mówię o tym, że rodzina ma patrzeć i zazdrościć. Chcę dla siebie do tego czasu osiągnąć to co sobie założyłam. Że niby mogłam zmobilizować się wcześniej, teraz np. się stabilizować. Ale tego nie zrobiłam, więc zrobię to TERAZ! Chcę nie tylko wyglądać pięknie w sukience, ale i nago podczas nocy poślubnej. Chcę być fit! Fakt, że teraz jest mało czasu. Wzięłam sobie dużo na głowę, sama organizacja ślubu, nowe przedsięwzięcia zawodowe, stare też trzeba ciągnąć żeby z czegoś żyć (ślub też kosztuje). Normalnie bym pomyślała, że nie idzie jeszcze w tym dieta (mówcie co chcecie, ale zajmuje to czas. Przygotowywanie posiłków, planowanie by były zróżnicowane, zakupy co parę dni, żeby produkty były świeże) i przynajmniej godz. dziennie na ćwiczenia, najlepiej 1,5 to za dużo. Do tego od poniedziałku nie palę i chodzę trochę jak na szpilkach. Ale skoro wcześniej mogłam nie dosypiać, bo ważniejsze było spotkanie towarzyskie, albo trzeba było do końca obejrzeć film, to w takim razie jeśli pójdę spać 0,5-1 h później przez ćwiczenia, to nie jest to wymówka żeby ich nie zrobić.

   Tak więc do 15 czerwca zero objadania się, zero słodyczy, zero fast foodów (i tych domowej roboty). Dużo, bardzo dużo ćwiczeń przy każdej okazji.

   JESZCZE WAS ZASKOCZĘ!

Kirley