Pamiętnik odchudzania użytkownika:
kawonanit

Na początku lipca kumpela wychodzi za mąż. I teoretycznie się wybieram. 

To znaczy, jak na razie jest więcej minusów tego wyjazdu, niż plusów, ale załóżmy, że jednak będzie mi dane uczestniczyć w tej uroczystości. A co to oznacza?

Mam jakieś 6 tygodni, żeby się wyłaszczyć Zaczynam sobie układać rozpiskę peelingów, maseczek... Strategię na to, kiedy wyciągnąć szpile z szafy i na powrót nauczyć się w nich śmigać (ostatni raz miałam je na nogach....hmmm. prawie 3 lata temu, na własnym ślubie ). Będzie mnie czekało kupno kiecki, z czym się wstrzymam do tygodnia przed uroczystością, więc mogę sobie chudnąć spokojnie  

Jednym słowem jest okazja, żeby zadbać o siebie na maksa. Nawet jeśli nie pojadę, to mam przed sobą ponad miesiąc na intensywną walkę. Może to mnie w końcu zmobilizuje do konsekwencji? Oby!

Jedzonko:

- pęczak ze szpinakiem, kefir

- udko pieczone, mizeria, kawałek camemberta,

- jajecznica ze szczypiorkiem, rzodkiewki.

Właśnie zorientowałam się, że jest poniedziałek. A w mojej rodzince panoszy się przesąd żeby niczego w poniedziałki nie zaczynać.... Cóż.... Może tak na przekór właśnie się uda? 

Jedzonko:

- pęczak ze szpinakiem i twarogiem,

- mięsko pieczone z surowizną, kawałek żółtego sera, pestki dyni

- zupa z soczewicy z cukinią.

Na pewno pokręcę się na twisterku (robię to regularnie od początku miesiąca), ale inne ćwiczonka na razie odpadają. Na spacer też się chyba nie odważę wyjść, chociaż z szyją znacznie lepiej, jeszcze coś tam mnie trzyma... Wykuruję się porządnie, potem będę działać ambitniej  

Myślałam, że sama potrafię... heh.... jednak nie  Zdecydowanie potrzebuję tej "publicznej kontroli" jaką daje prowadzenie pamiętnika. 

Poszłam sobie, bo Vitalia mnie nieco przygniotła. Ciągle mam do niej jakiś awers... Postanowiłam ignorować stronę główną na tyle, na ile się da, a wracam do Was!

Co było, jak mnie nie było. 

Ano zawzięłam się, ale popełniłam błąd na początku. Pomyślałam sobie, że zacznę od sb, a potem płynnie wrócę do Montignaca. Tak też uczyniłam początkiem kwietnia. Pierwsza faza sb trwająca dwa tygodnie zaowocowała spadkiem 3 kg i 3 cm z brzucha. Potem zaczęłam wprowadzać węgle gotując już tak pod Montiego i przez kolejne 2 tygodnie nic się nie zmieniło. Spodziewałam się tego, nie było paniki, ale niestety pozwoliłam sobie na drobne rozluźnienie. Ani się spostrzegłam minęły kolejne dwa tygodnie, a ja ciągle sobie pozwalam I olśnienie - znowu to robię! Oszukuję się, że jestem na diecie, a te wyskoki to przecież nic... Otrzeźwiło mnie i miałam dwa wyjścia - odpuszczenie zupełne, albo... no właśnie, kolejna próba. Kurcze, gdybym w kwietniu się zawzięła normalnie to teraz świętowałabym jakieś spadki, a tak można powiedzieć, że jestem w punkcie wyjścia....

No to zaczynam. Kolejne podejście. Oby nie szło mi tak, jak zwykle

Zaraz idę do kuchni, nagotuję pęczaku i zrobię sobie jakiś sosik ze szpinaku i cukinii. To będę miała gotowe śniadanie, tylko do odgrzania. Obejdzie się bez kombinacji

Serdeczne dzięki tym, którzy się pytali gdzie mnie wsiąkło Miło się zrobiło

Na razie przestaję kombinować z dietami typu paleo (głównie chodziło o odstawienie glutenu i nabiału), chociaż może powinnam...? "Reperację" cery zostawiam na potem, na razie trzeba się pozbyć nadwagi! Jak mam być pryszczata to chociaż niech będę szczupła!

Ostatni tydzień nie był już taki aktywny  W sumie zaliczyłam jeden spacer i jedne ćwiczenia.... Trudno się mówi, przepadło. Nie będę na nic zwalać, bom tylko ja winna 

A dieta? Haha... cóż....

Nie przebiega tak, jak sobie planowałam. Było sporo błędów.

Jednak wiem już jak to ogarnąć. Chyba 

I wolę unikać nazywania diety. Niby to paleo, ale według niektórych jest to paleo z odstępstwami. Jednego jestem pewna - pszenica idzie out! Tak właściwie zamierzam trzymać się kaszy jaglanej i gryczanej. I tak oto będę eksperymentować kolejny tydzień, bez żadnych odstępstw. Jak mi się uda, napiszę co dalej... 

A, i cały czas siedzi mi we łbie Montignac - jak kasza to plus warzywa, jak mięcho to bez kaszy. Już zawsze mi tak zostanie?  A niech zostaje, to chyba dobry nawyk 

Działałam według planu, jadłam też lepiej niż gorzej, w efekcie zeszło pół kilograma i centymetr z brzucha  

Biorąc pod uwagę tygodnie nic nie robienia, ubiegły był bardzo ambitny 

Ćwiczyłam dwa razy po godzince oraz byłam na czterech, dwugodzinnych spacerach  Wczoraj był dzień na lenia, który był jakoś bardziej irytujący niż błogi....

Dziś jeszcze nie zdecydowałam, czy będę ćwiczyć, czy się wybiorę na spacer.... ale jestem pewna, że nie zmarnuję kolejnego dnia! 

Tak to mniej więcej wygląda od ostatnich 12 dni :)

Na śniadanie jem jajka. A jak to jest z jajkami, opcji jest bez liku  Na twardo, na miękko, jajecznica z dodatkami i omlety  Ostatnio upodobałam sobie takie oto danie: Smażę omlet z przyprawami (3 jajka), jak jest gotowy składam go na pół, a w środek ładuję plaster pieczonego schabu. Uwielbiam!  Do tego oczywiście zielenina. Ciągle dziwnie jada mi się rano sałatki takie, jak do obiadu (chociaż w nieco mniejszej porcji), ale jest smacznie 

Przez to, że takie śniadania sycą mnie na bardzo długo, nie ma czegoś takiego, jak drugie śniadanie. W południe wpada przekąska  Zjadam jakiś owoc, lub dwa, trochę pestek. 

Obiady nie zmieniły się od mojej przygody z Montignaciem. Będą to różnego rodzaje mięsa (pieczone, duszone, smażone, kotlety, klopsy...) lub rybki. Plus surówki lub jakieś brokuły na ciepło. Docelowo chciałabym, żeby znalazła się też tutaj opcja warzyw z kaszą. Jednak od jakiegoś czasu miałam przerwę w gotowaniu i zwyczajnie nie chce mi się gotować dwóch obiadów. Może dwa obiady to za dużo powiedziane. Jednak jest to małe zamieszanie przy szykowaniu posiłków, na które nie mam obecnie ochoty 

Na kolacje najchętniej jem zupy (latem to się pewnie zmieni ). zdarza się jednak gotowany morszczuk z sałatką, jakieś kabanosy z warzywami, warzywa pieczone (chociaż solo to licha opcja).

Do każdej porcji warzyw dodaje dobry tłuszczyk  I jak na razie wpada czasem coś słodkiego, był też raz makaron.... Nie zniechęcam się jednak  Tym bardziej, że w końcu ruszyłam tyłeczek i zwiedzam dzielnicę 

Przyznaję, że jeszcze nie podliczałam jak to wychodzi w B/T/W. Przez pierwszy tydzień mało co ważyłam przed jedzeniem. Teraz niby lepiej, ale też nie zawsze pamiętam  Mam nadzieję, że to moje intuicyjne jedzonko nie jest ubogie w węgle, chociażby dlatego, że warzyw jest masa, no i nauczyłam się jeść owoce... 

Jednak ile razy siadam do tego wpisu wychodzi mi masło maślane. Złapałam się na tym, że próbuję stworzyć wpis, który miałby Was przekonać, że mój wybór nie jest skrajną głupotą. A przecież powinien to być wpis, który pomoże mi przede wszystkim w usystematyzowaniu tego co już wiem i jak po tych niecałych dwóch tygodniach zaczyna funkcjonować.

Przyjęło się powszechne przekonanie, że jak paleo to samo mięso i surowizna. Uważa się, że paleo jest dietą wysokobiałkową i nisko węglowodanową. Nie prawda!!!! Ta dieta nie polega na wywaleniu węgli, tylko większości zbóż, nabiału i produktów wysoko przetworzonych. Zanim zaczniecie się zastanawiać, co w takim razie zostaje, powiem tak - cała reszta 

Kiedyś nie wyobrażałam sobie życia bez kawy - po kilku miesiącach zastanawiam się co było w niej takiego pociągającego...  Uwielbiałam (zresztą ciągle bardzo lubię) zapach, jej smak kojarzył się z chwilą wytchnienia, pewnym rytuałem - i to było w niej najfajniejsze. Nie piłam kawy na kopa, nie działała tak na mnie. Co zyskałam po odstawieniu? Przestały mnie budzić skurcze w łydkach. Fakt, mogłam nieustannie suplementować się magnezem, wolałam jednak wykluczyć kawę przez jakiś czas i sprawdzić na własnej skórze, jak to się ma do moich skurczy.

Tak samo z chlebem. Niby nie byłam niepoprawnym kanapkowcem, ale życie bez pieczywa wydawało się być bardzo problematyczne. Nie mogłam przestawić się na pieczywo "ciemne", ponieważ bardzo źle się po nim czułam. Do wyboru było zatem zwykłe białe lub tekturki. Średnio pociągające, prawda? Nawet nie zorientowałam się kiedy chleb poszedł w odstawkę.

I przykład może nie spożywczy, ale dający do myślenia - odstawienie pomadki ochronnej. Używałam jej po kilkanaście (dziesiąt?) razy dziennie. Ostatnio trafiłam na niusa, że część pomadek zawiera substancje, które specjalnie podsuszają, żeby częściej po nie sięgać, szybciej zużywać i kupować nowe.. Wszystko się we mnie zbulwersowało i stwierdziłam, że koniec. Tyle osób ich w ogóle nie używa, a ja swoje wykańczam w ciągu miesiąca. Coś nie halo, pewnie w ogóle jej nie potrzebuję. Pierwszy tydzień - maskara, usta spękane, poranione. Drygi tydzień - niespodzianka, skóra jest lekko spierzchnięta. Jestem przekonana, że za klika dni wygładzą się zupełnie, jak podczas używania pomadki. A co najciekawsze, bardzo szybko przestałam odczuwać dyskomfort przez nie używanie nawliżacza. W tej chwili nie mam już w ogóle potrzeby, żeby pozbywać się tej lekko suchej warstewki, przestała sprawiać mi... hmm... psychiczny niepokój? 

No, ale czemu tak się produkuję o tych zmianach, przy okazji przejścia na paleo? Chcę pokazać, że nie ma takich przyzwyczajeń, których nie można by było przestawić  Dlatego też uważam, że odżywianie się według zasad tej diety, chociaż na pierwszy rzut oka wydają się być zupełnie nie do przeskoczenia, irracjonalne lub nawet niebezpieczne, wcale takie nie są. Naprawdę nie chcę tutaj wypisywać głównych założeń, produktów dozwolonych i zakazanych. Jeśli ktoś jest zainteresowany tą dietą mogę podesłać na priv linki do kilku blogów, które w bardzo przyjemny sposób wprowadzają w paleo. Od siebie tylko powiem, że "moje paleo" polega na wywaleniu nabiału (poza jajkami), glutenu i przetworzonego żarcia (chociaż to ostatnie niby miałam już opanowane, ale ostatnio zdarzało mi się wracać z zakupów z gotowymi pierogami, czy też krokietami...)

A jak do tego doszło, że jednak paleo?

Mam nadzieję, że zrzucenie nadwagi, będzie miłym skutkiem ubocznym odstawienia niektórych zbóż i nabiału, ponieważ głównym powodem tej "kuracji" jest... moja cera. 

A to jest temat rzeka. Może powiem tylko tyle, że nie próbowałam już tylko "porządków w diecie" oraz kuracji izotekiem. Tak właściwie, w gimnazjum jeden z dermatologów kazał mi odstawić czekoladę, ostre przyprawy i żółty ser. Powiem szczerze, że się tego trzymałam ponad rok, bez efektów oczywiście. Nie wiem dlaczego lekarz nie zagłębił się w temat, mógł wspomnieć o nabiale w ogóle, zasygnalizować, gdzie i dlaczego może leżeć problem. Chyba go to nie bardzo obchodziło, ale może myślał, że nie warto dzieciakowi tłumaczyć? Rzucił z dupy trzema produktami i tyle....

To nabiał, a dlaczego gluten? Trafiłam na fajny blog chłopaka z podobnymi przejściami u dermatologów do moich. To co pisał oraz wszystkie komentarze pod jego artykułami przekonały mnie, że warto spróbować. Bo tak właściwie to nie będzie duży wysiłek. A mając do wyboru to i izotek... cóż, to całkiem proste  

Miałam jeszcze pisać jak wygląda moje menu, ale to już może następnym razem.... 

Pytanie raczej retoryczne, bo sama nie pamiętam Z pewnością więcej niż 3, a może 5...?

Tak w ogóle to sobie postanowiłam, że to już ostatnie podejścia i podrygi. Od stycznia do kwietnia mam się starać, jak nie wyjdzie to koniec. Bez jojczenia jak to mi nie idzie i innych nawracających się kilkudniowych mobilizacji. No bo ile można?

Jak widać można nawet i 2 lata

Od stycznia do kwietnia - a to już końcówka lutego. Ostatnia szansa.

Biorąc pod uwagę te wszystkie moje wzloty i upadki to i tak bardzo dobrze, że w momentach "odpuszczania" trzymam wagę, nie tyję, ale też nie chudnę, heh....

Nauczona doświadczeniem własnego lenistwa, nawyków, planu dnia i ogólnie pojętego funkcjonowania, oto co następuje:

- spacerować minimum 4 razy w tygodniu (jak najdłużej, godzinne wyjścia do spożywczaka się nie liczą)

- kręcić się na twisterku codziennie,

- jak mnie najdzie na ćwiczenia - super!, jak nie to bez załamki i notorycznych myśli, że znowu nie ćwiczę itp. itd. (domyślam się, że ten punkt dla wielu osób może być niejasny, jednak siedzi w nim skrót myślowy bardzo ważny dla mnie i w ogólnej rozpisce musiał się znaleźć )

- pozwalam sobie na 2 piwa tygodniowo,

- szykować tygodniowe menu (żmudne zajęcie, ale wymagane z wielu względów... jeśli tu coś rypnę, to poleci cała dieta...)

- trzymam się zasad paleo (co może być problematyczne biorąc pod uwagę miłość do pierogów i makaronu, ale się postaram! bez nabiału funkcjonuję już drugi tydzień i nie ma problemu. O samym paleo będzie później - o tym, dlaczego w ogóle się zdecydowałam i jak to będzie wyglądało w praktyce, poświęcę kolejny wpis.).

- pomijam oczywistości typu słodycze, gazowańce, czy szybkie żarcie, ponieważ zdarzają się sporadycznie...nie będę miała problemu z zupełnym wywaleniem tego z menu.

Tyle tytułem wstępu

I to chyba nawet ostatni w tym roku 

A co chcę napisać? Ano to, że jestem zażenowana moim nie chciejstwem.

To już dwa lata jak się bujam z odchudzaniem. Dopiero na wiosnę tego roku złapałam równowagę, ale i tak nie byłam w stanie przeprowadzić sprawy do końca  Nowy rok miał być pod znakiem stabilizacji, a nie kolejnej szarpaniny pod tytułem "co robić?". Przecież bardzo dobrze wiem, co robić.... I nawet robię, przez tydzień, dwa, a potem byle wymówka, byle pretekst i koniec....

*

Fakt, nauczyłam się bardzo dużo przez te dwa lata. Moja dieta jest po prostu czysta  I jestem z tego dumna  Skończyły się sklepowe wędlinki, wypieki, gotowce... Nawet lepszego jakościowo piwa nie trzeba szukać na zbyt wysokiej półce  

*

Ciągle czytam, ciągle się dokształcam z zakresu odżywiania, ale z czystym sercem mogę powiedzieć, że jest dobrze. Zresztą stan zdrowia, poprawne trawienie i ogólny stan cery, włosów, paznokci też o tym świadczy 

* 

Jedna rzecz, którą mam ciągle na tapecie to aktywność. I postaram się to w końcu ogarnąć. Nigdy nie robiłam postanowień noworocznych, w tym roku będę miała dwa  Pilnowanie domowego budżetu oraz chodzenie (codziennie poza dom i nie tylko do spożywczaka). Jak się siedzi tyle czasu bez stałej pracy to czasem tak jest, że jak nie muszę to po... ?(i tu można wstawić cokolwiek). Nic się nie chce. Wystarczy dopilnować obowiązków domowych i można siąść na dupce i spędzić czas z książką, czy serialem. I czasem stwierdza się ze zdziwieniem, że nie minęło kilka dni, tylko kilkanaście, albo kilkadziesiąt 

Tak, zdecydowanie muszę to zmienić.

*

Pytanie zasadnicze - dlaczego nie od teraz, a dopiero po Nowym Roku? Odpowiedź będzie w tonie wymówki  Grudzień jest lajtowy, z założenia  Przestałam obsesyjnie myśleć o tym, że ciągle nie udaje mi się wrócić do Montignaca na dłużej niż 3 dni. Nie myślę o tym, że znowu chciałam coś tam ze sobą zrobić, a jednak przesiedziałam to chcenie...

No i mam głupie wrażenie, że od stycznia będzie mi łatwiej, że ten "ciężar" noworocznych postanowień zmobilizuje mnie wystarczająco. Szykują się drobne zmiany, jak chociażby przemeblowanie pokoju (dojdą dwa nowe mebelki). Mam nadzieję, że jak będę miała co robić, to mi się będzie bardziej chciało robić cokolwiek 

A teraz jest czas na myślenie o świętach i prezentowych drobiazgach 

Trzeba też wysilić komórki mózgowe i mądrze rozplanować strategię opróżniania lodówki i takie tam przedwyjazdowe "things to do" 

*

Żegnam ten rok z wagą 65 kg i 103 cm w brzuchu... 

Patrząc na to z optymistycznej strony - jestem mniejsza niż roku temu o tej porze 

Ciekawe jak to będzie wyglądało w przyszłym roku... 

*

Zaraz, zaraz... święta spędzę u teściów w górach, gdzie mam nieziemski apetyt, a kuchnia mamy2 zdecydowanie nie ma słabych stron... Hmmm... całkiem możliwe, że te wymiary ulegną jeszcze zmianie... 

* 

Będzie dobrze, nie jadę tam przecież tylko na wyżerkę  I co mi się u nich podoba - nie trzeba dwa razy proponować jakiejś przechadzki. Zawsze są chętni na jakąś wycieczkę, czy spacer  

Z odpowiednim dawkowaniem nie powinnam się bardziej rozrosnąć 

* 

A teraz wracam do wybierania herbat na prezent  Nie sądziłam, że to może być takie duże wyzwanie... 

I jeszcze nie rzuciłam ćwiczeń? WOW 

Ciągle ich nie lubię, ciągle nie odczuwam euforii po, ale przynajmniej nie mierzi mnie to tak, jak ostatnio  Miałam jeden dzień przerwy bo zmęczyłam łydki, a tak poza tym wszystko zgodnie z planem.

Efekty?

Plus na wadze i w centymetrach  Mam nadzieję, że to przejściowe.

Ale!

Czuję się lepiej  Mimo zakwasów jestem "zwinniejsza", bardziej "elastyczna", no ciałko układa się tak jak chcę, a nie jakbym chciała  Nie wiem, czy znacie ten stan... najprościej to chyba porównać do wstawania z kucek - wcześniej trzeba było się podeprzeć i złapać równowagę, a teraz wstaje się bezproblemowo - o takie rzeczy 

Ostatnio hantlami zrobiłam już dwie serie  Chciałam dobrnąć do trzech i zwiększyć częstotliwość machania, ale Mój namawia mnie, żebym spróbowała z większym ciężarem.. I sama nie wiem. Zobaczę 

Jedzeniowo też lepiej niż gorzej  Piwa teraz przez jakiś czas nie będzie to i może ten brzuch zacznie mi tak spektakularnie spadać, że powstrzymam się od % na dłużej?.... 

hahahaha..... ja?!