Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Fioleq

Na szybko, bo weekend czeka. Na pasku pokazuje się 0,70 kg, ale poprzednio zaokrągliłam pomiar z 86,4 na 86, więc mogę się pochwalić w pierwszym tygodniu całym kilogramem. Przy czym nadal trwało czyszczenie zapasów p świętach, więc zjadłam w zeszłym tygodniu 3 ostatnie babeczki i kilka świątecznych cukierków, dopijałam soki itd. Nawet jeśli to tylko woda ze mnie spłynęła to i tak czuję się już lepiej a motywacja rośnie. Wczoraj znów ćwiczyłam, chociaż mam straszne zakwasy. W przyszłym tygodniu w ruch idzie stepper i nadal ćwiczenia brzuchowe. No i gotuję wielki garnek zupy kapuścianej, bo kapusta to potęga :D Miłego weekendu!!!

Pomysł mój jest taki, że nie zaczynam jakiejś chwilowej diety, nawet jeśli ta chwila ma trwać rok. Postanowiłam zacząć inne życie (jakkolwiek patetycznie i banalnie by to nie brzmiało). Dlatego nie narzucam sobie dramatycznych wyzwań od razu. Zasady są takie, że jem mniej ale częściej i bardziej zdrowo, odpuszczam słodycze, ograniczam alkohol, zaczynam się ruszać. Wiem, że w pierwszym etapie muszę zmienić nawyki, zmniejszyć żołądek, odzwyczaić się od cukru. Zajmuje to zazwyczaj 2-3 tygodnie. Potem jest łatwiej.

Mała dygresja. Kiedyś, dawno, dawno temu, jak byłam jeszcze młoda i bardzo szczupła, i wydawało mi się, że mogę żreć wszystko i w każdej ilości, byłam z ówczesnym chłopakiem na wyjeździe sylwestrowym. Byli tam tylko jego znajomi, zresztą przemili ludzie. Min była super-para, piękni, mądrzy i ambitni. Ona cudowna, delikatna i chudziutka blondynka. Wbiło mi się w pamięć jedno ze śniadań, kiedy to wspólnie, całą chmarą robiliśmy góry kanapek z pasztetem i konserwą, które wszyscy wchłaniali w skandalicznych ilościach bo był o skacowany poranek w górach (a wtedy apetyty dopisują ;) ). Jadłam te kanapki i jadłam, myślałam, że nie nasycę się nigdy. Ona natomiast zjadła pół kajzerki z pomidorem i powiedziała, że się najadła. Widziałam ją potem jeszcze kilka razy i zawsze była bardzo szczupła. Tak też działa większość znanych mi szczupłych kobiet. Nie nażerają się. Nie odpuszczają sobie. Albo odpuszczają, ale za to katują się na siłowniach i innych fitnesach. Nie oszukujmy się - trzeba się trochę postarać, żeby być szczupłą. 

Jak myślę o tym, co bym zmieniła w swoim życiu to przychodzi mi na myśl tylko ta jedna rzecz - nie doprowadziłabym się do tych 86 kg.

Wczorajszy dzień nie jest wart wspomnienia, żadnych powodów do dumy. Dziś jednak odmówiłam sobie 2-giej kanapki na śniadanie (zrobiłam ją i odłożyłam jednak na później), wypiłam 2 kubki czerwonego świństwa, nie zjadłam żadnej babeczki, zjadłam tylko jedną miseczkę zupy na obiad a na kolację zrobiłam sobie sałatkę. Zapijam to wszystko piwkiem, ale przecież nie wszystko na raz ;) Udało mi się poćwiczyć nawet 15 minut, po których byłam skonana i płynąca potem (kondycja: zero). 

Mam tylko jedną nadzieję - że w piątek waga nie wskaże więcej niż w poniedziałek. 

Kiedyś już tu byłam i bardzo mi to pomogło. Straciłam wtedy kilka ładnych kilogramów w raczej niedługim czasie, bez szczególnych cierpień. Od tego czasu urodziłam dzieci, odchowałam je lekko i przybrałam więcej kilogramów, niż mogłabym się kiedykolwiek obawiać. Teraz zaczynam od nowa, plan ambitny bardzo zakłada stratę ok 20 kg, do końca tego roku. Uzbrojona w wagę, stepper, hantelki, mrożonki, czerwoną herbatę i silną wolę - zaczynam od jutra. Szukam dobrego trenera internetowego - jeśli ktokolwiek przeczyta ten wpis i będzie miał jakąkolwiek radę - będę wdzięczna :)

Sama za siebie trzymam kciuki. Powodzenia dla mnie ;)