« Powrót do wyników wyszukiwania
Węglany amonu (E503)
Inne nazwy: Węglan amonu, wodorowęglan amonu
| Grupa |
Funkcja |
Szkodliwość |
| Regulator kwasowości |
Buforująca, Regulująca kwasowość, Spulchniająca |
Bezpieczny |
| Najczęstsze skutki stosowania lub przedawkowania |
| W żywności uznawany za nieszkodliwy (w małych dawkach), jednak przy bezpośrednim kontakcie ze skórą może wywołać reakcję alergiczną w postaci wysypki. |
| Zastosowanie |
Żywność: proszek do pieczenia, wyroby czekoladowe i kakaowe, przetworzona żywność na bazie zbóż oraz żywność dla niemowląt i dzieci.
Kosmetyki: płyny do trwałej ondulacji. |
| Pochodzenie substancji |
| Związki syntetyczne. Węglan amonu otrzymuje się w reakcji podwójnej wymiany pomiędzy siarczanem amonu i węglanem wapnia. |
| Poza żywnością stosowany również |
| Środki gaśnicze i przeciwpożarowe, odczynniki laboratoryjne,mieszaniny chłodzące, garbarstwo, farbiarstwo. |
| Metabolizm |
| Węglany i wodorowęglany mogą być metabolizowane do dwutlenku węgla i usuwane z wydychanym powietrzem, mogą być również wydalane z moczem i kałem. Jon amonowy także jast naturalnym składnikiem organizmu - może być metabolizowany np. w reakcji syntezy glutaminy i asparaginy. |
| Dopuszczalna dzienna dawka |
| Nie wymaga limitowania |
