Pamiętnik odchudzania użytkownika:
araksol

Koniec tygodnia i mam trochę pracy, bo powinnam znajomej zrobić tarota na 6 miesięcy. Tarot ma być od lutego i teoretycznie jeszcze trochę czasu mam, ale lubię wróżyć gdy Krzyśka nie ma. On dziś będzie w  pracy. Mam ostatnio 4 zabiegi Reiki i potrzebuję na to 2 godziny, bo nie robię zbiorówek.

Ten najbardziej oswojony kociak zaraz pęknie z obżarcia. Je więcej niż każdy mój dorosły kot. Szczególnie jest łakomy na konserwy. Nakładam, a on już jest przy misce. Teraz w klatce siedzi z nim ten ostatnio złapany. Nie wiem czy go nie objada. Przy mnie ten nowy nie je. Teraz pora na oswojenie tego co siedzi osobno. Niech nie dziczeje.  Sebastian się złości o koty. Nie chce żebym zostawiła. Pozwolił mi zostawić jednego, ale jak tu wybrać. Krzysiek nic nie mówi wprost, ale było już moje kochane malutkie i zaproponował wypuszczenie ich na pokój. Ja myślę by te kocięta z klatki wypuścić do tego trzeciego do pomieszczenia gospodarczego. Jest małe ale z oknem. Trzeba już myśleć o odrobaczeniu i odpchleniu. Mam dostać od znajomej duży kenel to je wezmę do domu, ale po wizycie u weterynarza.

Już kuszą w internecie kwiatkami. Na razie to nasiona. Ja nasion już nie kupię. Nic specjalnie mi z nich nie wyrasta. Trzeba bardzo dbać, doglądać, a ja nie mam do tego głowy. Ostatnio idę na łatwiznę. Interesują mnie krzewy i kwiatki bardzo odporne w tym na brak wody. Lata są upalne, a my nie podlewamy codziennie i nie chcemy tego robić. To trudne zwłaszcza dla Krzyśka, bo albo musi wejść do piwnicy odkręcić wodę albo musi biegać z konewką. Nie chcę dokładać mu pracy, a sama tego nie zrobię. W tym roku będzie mniej roślin, żeby nie miał dużo roboty.

Kajtuś jest kilka dni na saszetkach weterynaryjnych gastro Royal Canin i od tego czasu wypadku na łóżku nie było. Ogon suchy i wygląda na to, że lepiej kontroluje wypróżnianie. Przeciętni ludzie bardzo tą karmę chwalą, a znawcy ganią. Ponoć zawiera za mało mięsa. Dla mnie się liczy efekt. Karm było wypróbowane kilka i biegunka ciągle była. Do tego on je tylko kawałki w sosie i ta karma mu smakuje. Będę obserwować dalej i jak pomoże to kupię następną porcję.

Mam trochę problemów teraz, a sny są różne i nie odzwierciedlają tego. Nie zapowiadają realnych stałych problemów, a raczej przemijające. Problemy odbiły sie na moich myślach, nastroju. Nie mam teraz marzeń i jestem przygnębiona. To widać w snach. Czas popracować nad nastrojem, optymizmem, lękami, obsesjami.

Wczoraj nie udało się wyjść z Mikusiem na spacer. Krzysiek był na zakupach. Przyniósł ciężary i bardzo go bolała noga. Nie mógł chodzić. Coraz gorzej z jego nogami. Boli raz jedna, a raz druga...

Koniec tygodnia. Był bogaty we wrażenia i do tego nie zawsze miłe. Dziś ostatni dzień pracy w domu i koniec. Jutro już tylko praca zawodowa. Powinnam zarobić z 1500 zł by odzyskać spokój wewnętrzy. Nie zarabiam tyle teraz. Krzysiek dziś jedzie na zakupy. Jeszcze ich będzie mało, bo trzeba czyścić zapasy. Większe zakupy może we wtorek. Chcę kupić kaszankę, bo kusi mnie z niej zupa i może albo schab albo śledzie. Mało teraz jem - 2 porcje zupy plus kefir plus owoc. Może waga spadnie szybciej. Spada, ale co dalej?

Brat Krzyska namawia nas do sprzedaży domu i kupna małego mieszkania. Ja w życiu- sąsiedzi, hałas, upał i brak przyrody obok. Nie nadaję się do bloków. Krzysiek by chyba chciał, bo mu się nie chce palić w piecu i nosić węgla. Inne prace koło domu też są dla niego uciążliwe. Ja sobie cenię spacery, podwórko, las w pobliżu. Mogę plewić, ciąć drewno i cenię sobie ruch. Chyba stać mnie na mieszkanie 2-3 pokoje w kamienicy lub bloku, ale do remontu.

Chyba jestem już stara i jestem przez to ostrożna. Może nadmiernie. Nie dla mnie zmiana partnera i zmiana pracy. Cenię poczucie bezpieczeństwa i to co znam. Nie zarabiam dużo, ale trwam, bo to na ten moment pewne. To samo partner. Znam go, wiem co się mogę po nim spodziewać i nowy mnie nie kusi, bo może być gorszy. Tu się kłania moje czarnowidztwo...

Nowy kotek od razu był głaskany. Łagodny jest.

Nie wiem co Krzysiek zrobił Puni, bo ostatnio siedzi tylko obok mnie. ZAwsze pchała się na kolana do Krzyśka. Przypuszczam, że mogł ja zrzucić, a ona się obraziła. Koteczka skończyła 15 lat jesienią, ale jest w dobrej kondycji. Nie chorowała całe życie. Jest wrażliwa i krzyczy gdy któryś kot ją pogoni. Boi się Kajtka i Rozi. Odkąd brakło Mruczusia, Czarnusia i Suzi próbują się do niej zbliżyć. Kładą się obok, a ona warczy.

Ostatnio tak mi się poukładało w życiu, że muszę więcej pracować. Siedzę na portalu od rana do wieczora z krótkimi przerwami, ale kokosów nie zarabiam. Niech ten jowisz w końcu pójdzie dalej, bo tylko kłopoty mi przynosi. Lepiej będzie dopiero po 20 III. Jeszcze masę czasu trzeba się będzie męczyć. Prawie dwa miesiące. Później kłopoty powinny się skończyć te co mam, ale czy nie przyjdą następne. Na tym polega życie, że raz jest lepiej, a raz gorzej.

Na razie wszystkie moje plany wzięły w łeb, a raczej są odłożone, bo muszę oszczędzać. Nie lubię tego i jestem przygnębiona. Niby wszyscy mi mówią, że będzie lepiej, karty to pokazują, ale ja jestem czarnowidzem jak zwykle i na razie się zamartwiam. Dziś ma przyjechać brat Krzyśka, bo trzeba pogadać o sprzedaży mieszkania w Warszawie. Nie jest duże, ale mamy 1/4 udziałów. Mieszkanie nie jest nowe, ale w atrakcyjnym miejscu. No zobaczymy.

Wczoraj było mi tak zimno rano, że założyłam kurtkę. Oszczędność to oszczędność i nawet grzejnika nie włączyłam. 

Wczoraj był żurek z białą kiełbasą i dla mnie i dla Krzyska. Dziś dla Krzyśka wątroba z kaszą a dla mnie zupa z wątrobą. Muszę przeczyścić lodówkę i spiżarnię, bo zapasów za dużo. Waga spada...

Gdyby kociak został toby była za darmo kastracja i to narkoza wziewna. Ja ze względu na bezpieczeństwo robię tylko wziewne.

Mam nowe saszetki dla Kajtusia. To karma weterynaryjna. Wypadków na łóżku jakby mniej, ale obserwujemy.

Wczoraj byliśmy na spacerze i trochę topnieje. Na bocznej drodze tam gdzie są ślady kół w niektórych miejscach widać drogę.

Udało się złapać 3 kociaka. Są wszystkie u mnie. To ten na dole. Jest z pyszczka podobny do Megusi.

Dziś Krzysiek pracuje po południu i już klnie. Niby ostatnio pracy w środy i soboty mniej, ale i tak jest rozdrażniony. Czeka na urlop. Ma ponoć mieć w lutym. Dziś do południa może pójdziemy z Mikusiem na spacer. To zależy od Krzyśka. Czy zechce. Oby... Ostatnio narzeka na biodro.

Jeden kociak mi się pięknie oswaja. Było mizianko pod pyszczkiem i za uszkiem. Było dotykanie brzuszka z boku i nic. Nawet uszek nie połozył, a nawet Suzi jeszcze kładzie czasem. Już śpi zwinięty w kłebuszek. Nadal jednak mnie nie lubi, nie mruczy choć już na mnie patrzy. Był też kilka razy na rękach. Drugi siedzi schowany i dotykam go rzadziej. Te mają na pewno szansę. To jeszcze dzieci kocie. Krzysiek zaczyna się nimi interesować i już ciciusiował do tego spokojniejszego. Było ciciuś malutki do niego. No nie wiem co to dalej będzie... Robię reiki z intencją najlepszego rozwiązania dla nich. Wczoraj Krzysiek powiedział do Kajtka i Aronka średnie koty. Chodzi o wiek. Do tej pory było młode koty. Aronek będzie miał 6 lat, a Kajtuś koło 7. Nie wiem czy jeden kociak nie zostanie... Kocięta sporo jedzą, ale wolą mokre. Wczoraj jeden zjadł co dałam i miauczał o więcej. W dawnym domu chyba tego jedzenia nie było do syta. Niby nie są zanędzniałe, ale rzucały się na jedzenie.

Dietkuję i dietkuję, a nie widać jakiś większych spadków wagi w tej chwili. Jeszcze dwa tygodnie i teoretycznie powinnam 2 kg zrzucić. Dziś żurek z jajkiem. Krzysiek może zje wątrobę wieprzową z pęczakiem albo żurek. Teraz praktycznie codziennie gotuję dwa dania. Dla mnie zupę i coś dla Krzyśka, bo on na zupy nosem kręci. Coś musi jeść.

Wczoraj zrobiłam dwa zabiegi Reiki i później miałam cudowny, pozytywny nastrój. Dziś mam trzy albo 4 zabiegi.

Wybieram się do fryzjera i chyba zmienię fryzurę. Bob mi sie znudził. Drażni mnie odkryte czoło i chyba pomyślę o grzywce. Bob mi ostatnio za porządny. Kiedyś miałam taką fryzurę i chyba do niej wrócę...:) Krótsze włosy zmobilizują mnie do częstszych wizyt u fryzjera. Balejaż będzie.

A może coś takiego? Musi być coś czego nie trzeba układać, kręcić i modelować. Mam umyć głowę, przeczesać palcami i gotowe...:)

Na ten moment kocięta chyba, ale tylko chyba pójdą do mojej znajomej. Ona ma prywatny dom tymczasowy. Łapie koty, leczy, szczepi, kastruje i oswaja. Później szukane są domy. Są umowy adopcyjne i jest kontrola, osiatkowane balkony, sprawdzanie domu. Byle komu kotów nie daje. Ona ma dużą klatkę to i do kuwety uda się przyzwyczaić. Moja klatka zbyt mała  i nie ma gdzie wstawić. Klatkę ma teraz wolną. Ja miałam trochę nieoswojonych kociąt. Były maluchy wyciągnięte z krzaków. Te nie oswajały się łatwo. Zostały 2 koteczki. Do tej pory leków nie podam i uszu nie wyczyszczę, a jedna ucieka gdy mnie widzi bliżej niż metr od siebie. Przychodzi gdy sama chce. Ma prawie 13 lat. Drugie prawie dzikie kocięta to była Punia i Ogonek. Te były maleńkie zabrane spod śmietnika. Tam były karmione. Kociaki się oswoiły szybko, ale Punia do tej pory wrzeszczy przy czyszczeniu uszu i lek można podać tylko w płynie i drapie przy tym. Skończyła 15 lat. Mój ukochany Ogonek już dawno nie żyje. On się oswoił. Podobnie Filuś wzięty z tego samego miejsca jako 6 tygodniowy okruszek.

Dziś 2 tygodnie diety zupowej Moniki Honory. Waga spada, ale strasznie wolno. Na ten moment jem 3 porcje zupy/talerze/ Pół na pół gęste, rzadkie. Jem góra 3 ziemniaki na dzień lub woreczek kaszy lub półtorej garści makaronu. Reszta to warzywa. Do tego jest białko typu np 2 jajka na twardo, kiełbasa biała, około 8-10 dkg mięsa lub wątroby, śledź. Tylko jedna z tych rzeczy dziennie/ białkowych/Codziennie jest łyżka oliwy lub trochę masła i zwykle 2 łyżki jogurtu naturalnego. Piję też szklankę kefiru i jem 1 nie za duży owoc- jabłko, mandarynkę. Nie wiem czy nie jem zbyt mało białka. Pożegnałam ponad 3 kg. Zaparcia mi przeszły.

Działam, działam, ale cele odległe. Kocięta jeszcze u mnie i waga spada wolno. Nie wiem co by tu takiego zrobić by zacząć i skończyć. To by mnie ucieszyło. Efekt. Moze choć kociaka dziś uda się złapać. Na razie ten spokojny kociak, dotykanie go, oswajanie to duża przyjemność...

Wczoraj byłam u babci układać książki po mamie. Dziś chcę sprzątnąć w pomieszczeniu gospodarczym. Tam kiedyś jadał Aronek i porozsypywał chrupki, Kajtek się na to załatwił i teraz jest armagedon. Trzeba też zabrać kuwetę Aronka. On już teraz je i załatwia się z resztą stada. Będzie też pranie, bo wczoraj się nie udało.

Kocięta jedzą już wszystko, czyli mięso z puszek i suchy pokarm. One tego chyba nie znały i jadły na początku tylko kiełbasę. Jeden kotek jest spokojniejszy i mniej bojaźliwy. Ten bardziej bojaźliwy czasem miauczy gdy go dotykam. Inna sprawa, że ten spokojniejszy jest częściej dotykany, bo jest w miejscu łatwiej dostępnym. Jutro ma być łapany trzeci. Trzeba będzie chyba kupić walerianę. To ponoć ułatwia łapanie kotów.

Dieta trwa. Jutro dwa tygodnie. Waga nie spada juz tak szybko. Co więcej się waha. To moja wina, bo wypiłam wino. Wzrosła trochę i teraz gonię pasek. Zupy mi się nie nudzą. Lubię je i każda jest inna. Najfajniejsze w tej diecie jest to, że się nie głoduje i że się nie podjada. Nie można nic innego tylko zupy i pokusy Krzyśka w formie ciastek i czekolad trafiają w próżnię. Przy innej diecie było, bo kawałeczek tego czy tego i to kończyło się połową czekolady. Teraz nie ma odstępstw. O winie po prostu zapomniałam. Już bym chciała z wagą zejść poniżej 85 kg. Jeszcze 2 kg i moze do końca miesiąca, czyli do 7 II się uda. Nie pamiętam już zasad diety. Nie mam książek Moniki Honory i nie kupię, bo we wszystkich są przepisy, a ja gotuje według swoich. Książki nie są tanie, a ja za przepisy płacić nie będę, bo i tak ich nie wykorzystam. Nie mam jak robić zakupów i gotuję z tego co Krzysiek kupi. Nie znam zasad obowiązujących  przy wychodzeniu z diety. Później można już jeść posiłki stałe. Inni nawet wtedy jeszcze chudną. Chciałabym dojść do wagi w normie, ale czy się uda. Gdy byłam na diecie zupowej kilka lat temu to schudłam 16 kg w 5 miesięcy. Byłabym zadowolona gdyby i teraz tak się udało. Jeśli schudnę do 73 kg chcę sobie zrobić sesję zdjęć artystycznych u fotografa. To będzie nagroda. Gdybym schudła do 66 to nagrodą będzie sesja sensualna albo buduarowa.:)

Wczoraj robiłam pranie ciuchów i dziś chcę zrobić pranie z tym, że poduszek i spanek kocich. One do nich sikają i trzeba ciągle prać. 

Wczorajszy spacer miał być dłuższy ale nie był, bo na bocznych drogach szklanka. Miała być temperatura powyżej zera, a niewiele się roztapia. Spodziewałam się chlapy, a tu lód. Nie miałam odwagi iść do lasu, bo za trudno sie chodzi choć moje buty idealne. Już innych nie kupię. Nie wyobrażam sobie kozaków na szpilce w taką pogodę. Nawet takich na nieżłobionej podeszwie. Moje buty maja traktor. Niby można by się przejść ulicą, bo chodniki w większości odśnieżone ale ja ulicą chodzić nie lubię.

Krzysiek waży jakieś 87 kg. Tyle mniej więcej co ja. Ja chudnę, a on nie chce. Z trudem wkłada skarpetki i wiążę buty, bo brzuch mu przeszkadza. Ja takich trudności nie mam. Już nawet z wanny łatwiej wychodzę odkąd te kilka kilo zrzuciłam. On ma nadwagę. Powinien ważyć z 74-76 kg. Ja otyłość. Powinnam ważyć 66 kg góra. Dziś barszcz ukraiński...

Jest cieplej ale w dzień. Nocami mróz trzyma. Snieg to nie problem. Znika szybko, bo słońce. Spacery są codziennie. Mikuś nauczył się załatwiać od razu po wyjściu.

Już zaczynam się martwić o kocięta. Pojawiają się pytania. Czy będzie im dobrze tam gdzie pójdą. Czy zadbają o nie tak jak trzeba, jak ja bym to zrobiła. Czy nikt ich nie skrzywdzi. Czy nie będą chorować. Czy znajdą domy. Dobre domy. Czy będą szczęśliwe w mieszkaniu. Czy nie będą tęsknić za dworem. Kocięta są do oswojenia. Krzysiek zainteresował się tym spokojnym misiowatym kotkiem i nawet czułam, że by mi pozwolił go zatrzymać. To jednak nie ma sensu, bo gdybym go wypuściła z klatki, wlazłby pod kanapę i byłby kłopot. Nie mam doświadczenia w oswajaniu tak podrośniętych kotów. Moje kocięta były maleńkie. Miały z 6-7 tygodni. Te są starsze. U tych ludzi skąd są zabrane zostały dwa koty. Jeden to kocurek. Druga moze być koteczka, bo jest mała. Była rozmowa o kastracji i jest to realne. Wiosną spytam znajomego i jakby co zorganizuję darmową kastrację. Z drugiej strony kocięta nie są aż tak dzikie jak były moje kocięta. Moje ludzi nie znały. Urodziły się w krzakach. Te są dokarmiane od małego. Znają ludzi. Po prostu się boją. Tego spokojnego kotka dotykałam przez kratki praktycznie od razu po złapaniu. Nie startował z łapą ani zębami. Nie rzucał się, nie odskakiwał. Wczoraj go głaskałam i było ok. Ten drugi też nie jest agresywny. Też go głaskałam i to po łebku. Myślę, że szybko się oswoją.

Wczoraj kocięta zaczęły w nocy jeść. Widział je Mikuś, Kajtek, Rozi i Aronek. Mikuś powąchał i nie zareagował. Koty też poza Kajtkiem. Ten drań warczy i syczy.

Wczoraj Krzysiek wrócił przed 18. Do tego czasu już miałam wszystko zrobione. Dla siebie ugotowałam grochówkę z warzywami, a dla Krzyśka była wątróbka z kaszą gryczaną. Dziś ugotuję dla siebie zupę z brokułem, a dla Krzyśka leczo i makaron.

Wczoraj chciałam dać zwierzętom wątroby. Pies nie chciał i koty też nie. Było tylko wąchanie i na tym się kończyło. Dobrze, że poświęciłam tylko kawałek.

Trzeci kociak jeszcze nie złapany. Jest przerażony i nawet do klatki nie podchodzi. Następne łapanie we wtorek.

Wczoraj były łapane kocięta. 2 Są u mnie. Pyszczki mają śliczne. Jeszcze jeden. Gdybym była z 5 lat młodsza toby zostały u mnie. Wszystkie. Już jako dziecko takie starsze miałam marzenie by mieć przytulisko dla kotów. Miałam sny, że mam dużo kotów, że je karmię. To kotom oddałam serce. Psy też lubię, ale tylko te łagodne, uległe. Nie lubię psów agresywnych i dominujących i boję się ich. Jeden z kociaków wydostał się z klatki i siedzi za rzeczami w składziku. To diabeł wcielony. Klatkę chciał rozwalić i miauczał. Drugi jest bardzo spokojny. Taki misiowaty. To będzie kocurek. Mam ochotę go zostawić. Serio...:) Wczoraj mi drgnęło serce dla psa. Piesek jest w schronisku w Zielonej Górze. Daleko. Jest z tych większych, ale nie kolos i lubi koty. Jest czarny i juz rok w schronisku. Czarne psy są niewidoczne. Moze umrzeć za kratami, a to taki cudowny pies. Widziałam zachowanie w domu z kotami/rolki/

Gdybym była młodsza to miałabym prawdopodobnie dziecko z Krzyśkiem. Dałabym mu serce i czas. Dojrzałam ale za późno...

Dziś bym chciała troszkę luzu. Chcę dopieścić wewnętrzne dziecko. Ostatnio tylko obowiązki były i choroby i kłótnie. Moze obejrzę film. Są kolejne odcinki Ludzi gór. Oglądam w internecie. Moze poczytam coś na luzie. Jeszcze Marii i Magdaleny nie skończyłam. Krzysiek idzie do pracy po południu, ale jest szansa, że wróci wcześnie. Ostatnio mi przeszkadza w domu i wolę gdy go nie ma. Może to czuć, ale to jego wina, bo on wzbudził tą spiralę niechęci. Ileż wyzwisk można znosić. Ostatnio mam dość. Po prostu nie pasujemy do siebie, bo mamy inne potrzeby. On ceni sex i romantyzm, bieliznę, kwiaty itp. Ja cenię praktyczną stronę życia, czyli to, że  w dwie osoby żyje się łatwiej. Każdy robi swoje i pracy jest mniej, wydatki na dwoje. Miło dostawać kwiaty, ale ważniejsza jest szklanka herbaty przyniesiona do łóżka czy porąbanie drewna, przyniesienie węgla itp. Wolę być doceniania za ugotowanie obiadu, pocięcie drewna czy zaplanowanie posiłków, zrobienie prania a nie za akrobacje w łóżku. Bliskość, miłość, ciepło, czułość mam od zwierząt. On był zimny i jest zimny. I tak się toczy... Raz lepiej, raz gorzej...

Muszę kupić aparat telefoniczny stacjonarny dla Krzyśka, bo on nie potrafi dzwonić z komórki. Dałam mu telefony do Sebastiana, brata i w sprawie kotów i numer mojego konta. Gdyby mi coś stało to nie stanie typu głowa mur.

Dieta trwa. Dziś barszcz czerwony z ziemniakami i jajkiem dla mnie i dla Krzyśka.

Mam nowy lek dla Kajtusia. Dostaje od wczoraj i na razie jeszcze biegunka jest. Od kilku dni jednak rzadziej, bo 2 razy, a nie 5. Od kilku dni daję więcej karmy suchej specjalnej dla niego i nie podjada karmy dla reszty kotów.

Jeszcze trochę kaszlę czasami, ale jest na tyle dobrze, że zabieram się za porządki u mamy. W przyszłym tygodniu reszta książek i biurko. Chcę to już skończyć, bo i tak mam opóźnienie ponad miesiąc. Miałam skończyć przed świętami.

Dieta trwa i waga spada. Nie rozumiem na tym etapie czemu jedząc węglowodany w posiłkach stałych nie chudnę, a gdy jem w zupach chudnę. Przecież makaron to makaron. Na mnie ograniczenie kalorii i jedzenie wszystkiego nie działa od lat. Muszę odrzucić węglowodany. Chudnę na Dukanie, plaż południowych i typu Karniwory. Ja lubię ziemniaki i kasze i dlatego dieta zupowa mi odpowiada, bo mogę je jeść i chudnąć. To jest też dobre, że diety nie czuję. Jestem najedzona, a waga coraz mniejsza. Teraz czytam książkę Moniki Honory Waga psychiki w odchudzaniu. Dziś zupa z pora, soczewicy i ziemniaków. Można jeść makaron, ale góra 2 razy dziennie i niedużo.

Dziś Krzysiek zrobi zakupy. Mało będzie. Chyba tylko wątrobę lub schab i jajka. Może Seler i brokuł...

Umówiłam się na łapanie kotów.

PO zabiegach Reiki i kundalini reiki udo mnie już prawie nie boli. Jeszcze może dziś i jutro i całkiem przejdzie. No i dobrze:)

Wczoraj Krzysiek wrócił z pracy późno i wściekły. Za nadgodziny nikt mu nie płaci, a robić trzeba. Teraz jest odśnieżanie, skuwanie lodu i wysypywanie piaskiem alejek na targu. Praca ciężka. PO powrocie wyżywa się na mnie. Ja to generalnie mam gdzieś byle zwierzęta nie cierpiały. Teraz już prawie nic przy nich nie robi, a i tak gada. Wczoraj był problem, bo nie chciał wyjść z Mikusiem. Później jak już wyszedł to poszedł dalej niż zamierzałam. Inna sprawa, że wie, że prędzej pozbędę się jego niż zwierząt. Całe życie pomagałam kotom i będę to robić i żaden facet mnie tego nie oduczy. Wiedziały gały co brały. Gdy się poznaliśmy miałam koty i uprzedziłam, że będę mieć. Nawet w ogłoszeniu matrymonialnym o kotach pisałam.

Wczoraj oglądałam Kiepskich. Głupota to ale humor mi sie poprawił...:)

Kupiłam nowe lekarstwo dla Kajtusia. Na biegunkę. Czekam na nie...

Miałam kupić Voltaren żel na ból uda, ale mi to ustrojstwo za drogie i na razie sie wstrzymam. Już mam wolne moce przerobowe na Reiki i dziś pierwszy zabieg dla mnie. Taki z intencją. No zobaczymy... Jest jeszcze kundalini reiki i też spróbuję. Może bez maści się obejdzie. Inna sprawa, że maść to chemia. Ja z chemią uważam zwłaszcza taką mocniejszą. Leków ziołowych i naturalnych się nie obawiam. Na rwę udową polecany jest steryd. O mowy nie ma. Jakiś czas temu gdy miałam rwę taką klasyczną, jeszcze przed okresem reiki kładłam się na łóżku masująco- rozgrzewającym chyba nefrytowe to było. Pomagało to. Sterydów nigdy nie brałam, a z kośćmi itp mam problem od lat. Sterydy dla mnie to trucizna...

Cieplej... Snieg znika, a wczoraj jeszcze napadało. Na spacerze wczoraj byliśmy. Dziś też idziemy.

Wczoraj jadłam zupę fasolową z pieczarkami i ziemniakami i zupę z białą kiełbasą, warzywami i kapustą kiszoną. Dziś chcę ugotować zupę z soczewicy.

Suzi siostra Czarnusi, moja dzicząca koteczka. Ma prawie 13 lat i dopiero od czasu odejścia Mruczusia zaczęła przychodzić do mnie. Wcześniej przychodziła gdy leżał na moich nogach Mruczek. Przychodziła i przytulała się do niego. Teraz przychodzi i kłodzie się na moich nogach, ale byle dalej i byle jej nie ruszać. Czy oswoi się tak jak jej siostra? No nie wiem? Czarnusia teraz lubi być dotykana i przychodzi się poprzymilać. Łasi się, mruczy, nadstawia główkę. Najszybciej oswoił się ich brat - Snieżuś. Jego już nie ma 8 lat. Umarł, bo miał słabe serduszko.  Zaginął i po miesiącu złapałam go klatką łapką czego nie przeżył. Pozostały zdjęcia... Nie żałuję, że wyciągnęłam z krzaków prawie 13 lat temu 4 dzikie kocięta. Nie były agresywne. Po prostu się bały. Szara koteczka znalazła dom, a trzy pozostałe spokojnie żyły u mnie tak jak chciały, nie niepokojone. Gdybym była młodsza nie wzbraniałabym się przed wzięciem tak zwanych nieśmiałych kotów. One też pragną mieć domy, a mało kto daje im szansę. Kisną w klatkach albo umierają pod śmietnikami.

A tu Sunia ich siostrzyczka. Wydałam ją i cały czas nie wiem czy dobrze trafiła. Załuję, ze nie została u mnie. Czy jeszcze żyje? Sliczna była... Pamiętam jak dziś gdy ją oddawałam. Pocałowałam w brzusio i włożyłam do transporterka, a ona oparła się łapkami i patrzyła mi w oczy i płakała. Nie miałam wtedy serca. Pamiętam wszystkie moje koty i te którym nie udało mi się pomóc. To moje wyrzuty sumienia. Było ich wszystkich kilkadziesiąt...Tak bardzo za nimi tęsknię czasami...

W przeciągu trzech tygodni chyba pójdę do fryzjera. Będzie farba i obcięcie. Dość mam długich włosów. Na początku przyszłego tygodnia zadzwonię do mojej fryzjerki. Przeniosła salon w inne miejsce i muszę zadzwonić by sie o wszystko dowiedzieć.

Kupiłam książkę o emocjach w odchudzaniu. Ja chudnę i tyję od psychiki. Powinnam nad tym popracować. Nad akceptacją swojego wyglądu też. Łatwiej pomyśleć niż zrobić.

Wczoraj Krzysiek mnie wyzywał, bo kupił tanie maszynki do golenia i nie mógł sie ogolić. Winna byłam ja jak zwykle... Mam wrażenie, że mnie nienawidzi i to rzutuje na zwierzęta. Ciągle teraz mówi, żeby Kajtusia wyrzucić na dwór. Kiedyś był pupilem, ale teraz jest chory i pupilem przestał być. Twierdzi, że koty są w domu dokąd ja żyję. Jak je zabezpieczyć?