Pamiętnik odchudzania użytkownika:
araksol

Ostatnio tak mi się poukładało w życiu, że muszę więcej pracować. Siedzę na portalu od rana do wieczora z krótkimi przerwami, ale kokosów nie zarabiam. Niech ten jowisz w końcu pójdzie dalej, bo tylko kłopoty mi przynosi. Lepiej będzie dopiero po 20 III. Jeszcze masę czasu trzeba się będzie męczyć. Prawie dwa miesiące. Później kłopoty powinny się skończyć te co mam, ale czy nie przyjdą następne. Na tym polega życie, że raz jest lepiej, a raz gorzej.

Na razie wszystkie moje plany wzięły w łeb, a raczej są odłożone, bo muszę oszczędzać. Nie lubię tego i jestem przygnębiona. Niby wszyscy mi mówią, że będzie lepiej, karty to pokazują, ale ja jestem czarnowidzem jak zwykle i na razie się zamartwiam. Dziś ma przyjechać brat Krzyśka, bo trzeba pogadać o sprzedaży mieszkania w Warszawie. Nie jest duże, ale mamy 1/4 udziałów. Mieszkanie nie jest nowe, ale w atrakcyjnym miejscu. No zobaczymy.

Wczoraj było mi tak zimno rano, że założyłam kurtkę. Oszczędność to oszczędność i nawet grzejnika nie włączyłam. 

Wczoraj był żurek z białą kiełbasą i dla mnie i dla Krzyska. Dziś dla Krzyśka wątroba z kaszą a dla mnie zupa z wątrobą. Muszę przeczyścić lodówkę i spiżarnię, bo zapasów za dużo. Waga spada...

Gdyby kociak został toby była za darmo kastracja i to narkoza wziewna. Ja ze względu na bezpieczeństwo robię tylko wziewne.

Mam nowe saszetki dla Kajtusia. To karma weterynaryjna. Wypadków na łóżku jakby mniej, ale obserwujemy.

Wczoraj byliśmy na spacerze i trochę topnieje. Na bocznej drodze tam gdzie są ślady kół w niektórych miejscach widać drogę.

Udało się złapać 3 kociaka. Są wszystkie u mnie. To ten na dole. Jest z pyszczka podobny do Megusi.

Dziś Krzysiek pracuje po południu i już klnie. Niby ostatnio pracy w środy i soboty mniej, ale i tak jest rozdrażniony. Czeka na urlop. Ma ponoć mieć w lutym. Dziś do południa może pójdziemy z Mikusiem na spacer. To zależy od Krzyśka. Czy zechce. Oby... Ostatnio narzeka na biodro.

Jeden kociak mi się pięknie oswaja. Było mizianko pod pyszczkiem i za uszkiem. Było dotykanie brzuszka z boku i nic. Nawet uszek nie połozył, a nawet Suzi jeszcze kładzie czasem. Już śpi zwinięty w kłebuszek. Nadal jednak mnie nie lubi, nie mruczy choć już na mnie patrzy. Był też kilka razy na rękach. Drugi siedzi schowany i dotykam go rzadziej. Te mają na pewno szansę. To jeszcze dzieci kocie. Krzysiek zaczyna się nimi interesować i już ciciusiował do tego spokojniejszego. Było ciciuś malutki do niego. No nie wiem co to dalej będzie... Robię reiki z intencją najlepszego rozwiązania dla nich. Wczoraj Krzysiek powiedział do Kajtka i Aronka średnie koty. Chodzi o wiek. Do tej pory było młode koty. Aronek będzie miał 6 lat, a Kajtuś koło 7. Nie wiem czy jeden kociak nie zostanie... Kocięta sporo jedzą, ale wolą mokre. Wczoraj jeden zjadł co dałam i miauczał o więcej. W dawnym domu chyba tego jedzenia nie było do syta. Niby nie są zanędzniałe, ale rzucały się na jedzenie.

Dietkuję i dietkuję, a nie widać jakiś większych spadków wagi w tej chwili. Jeszcze dwa tygodnie i teoretycznie powinnam 2 kg zrzucić. Dziś żurek z jajkiem. Krzysiek może zje wątrobę wieprzową z pęczakiem albo żurek. Teraz praktycznie codziennie gotuję dwa dania. Dla mnie zupę i coś dla Krzyśka, bo on na zupy nosem kręci. Coś musi jeść.

Wczoraj zrobiłam dwa zabiegi Reiki i później miałam cudowny, pozytywny nastrój. Dziś mam trzy albo 4 zabiegi.

Wybieram się do fryzjera i chyba zmienię fryzurę. Bob mi sie znudził. Drażni mnie odkryte czoło i chyba pomyślę o grzywce. Bob mi ostatnio za porządny. Kiedyś miałam taką fryzurę i chyba do niej wrócę...:) Krótsze włosy zmobilizują mnie do częstszych wizyt u fryzjera. Balejaż będzie.

A może coś takiego? Musi być coś czego nie trzeba układać, kręcić i modelować. Mam umyć głowę, przeczesać palcami i gotowe...:)

Na ten moment kocięta chyba, ale tylko chyba pójdą do mojej znajomej. Ona ma prywatny dom tymczasowy. Łapie koty, leczy, szczepi, kastruje i oswaja. Później szukane są domy. Są umowy adopcyjne i jest kontrola, osiatkowane balkony, sprawdzanie domu. Byle komu kotów nie daje. Ona ma dużą klatkę to i do kuwety uda się przyzwyczaić. Moja klatka zbyt mała  i nie ma gdzie wstawić. Klatkę ma teraz wolną. Ja miałam trochę nieoswojonych kociąt. Były maluchy wyciągnięte z krzaków. Te nie oswajały się łatwo. Zostały 2 koteczki. Do tej pory leków nie podam i uszu nie wyczyszczę, a jedna ucieka gdy mnie widzi bliżej niż metr od siebie. Przychodzi gdy sama chce. Ma prawie 13 lat. Drugie prawie dzikie kocięta to była Punia i Ogonek. Te były maleńkie zabrane spod śmietnika. Tam były karmione. Kociaki się oswoiły szybko, ale Punia do tej pory wrzeszczy przy czyszczeniu uszu i lek można podać tylko w płynie i drapie przy tym. Skończyła 15 lat. Mój ukochany Ogonek już dawno nie żyje. On się oswoił. Podobnie Filuś wzięty z tego samego miejsca jako 6 tygodniowy okruszek.

Dziś 2 tygodnie diety zupowej Moniki Honory. Waga spada, ale strasznie wolno. Na ten moment jem 3 porcje zupy/talerze/ Pół na pół gęste, rzadkie. Jem góra 3 ziemniaki na dzień lub woreczek kaszy lub półtorej garści makaronu. Reszta to warzywa. Do tego jest białko typu np 2 jajka na twardo, kiełbasa biała, około 8-10 dkg mięsa lub wątroby, śledź. Tylko jedna z tych rzeczy dziennie/ białkowych/Codziennie jest łyżka oliwy lub trochę masła i zwykle 2 łyżki jogurtu naturalnego. Piję też szklankę kefiru i jem 1 nie za duży owoc- jabłko, mandarynkę. Nie wiem czy nie jem zbyt mało białka. Pożegnałam ponad 3 kg. Zaparcia mi przeszły.

Działam, działam, ale cele odległe. Kocięta jeszcze u mnie i waga spada wolno. Nie wiem co by tu takiego zrobić by zacząć i skończyć. To by mnie ucieszyło. Efekt. Moze choć kociaka dziś uda się złapać. Na razie ten spokojny kociak, dotykanie go, oswajanie to duża przyjemność...

Wczoraj byłam u babci układać książki po mamie. Dziś chcę sprzątnąć w pomieszczeniu gospodarczym. Tam kiedyś jadał Aronek i porozsypywał chrupki, Kajtek się na to załatwił i teraz jest armagedon. Trzeba też zabrać kuwetę Aronka. On już teraz je i załatwia się z resztą stada. Będzie też pranie, bo wczoraj się nie udało.

Kocięta jedzą już wszystko, czyli mięso z puszek i suchy pokarm. One tego chyba nie znały i jadły na początku tylko kiełbasę. Jeden kotek jest spokojniejszy i mniej bojaźliwy. Ten bardziej bojaźliwy czasem miauczy gdy go dotykam. Inna sprawa, że ten spokojniejszy jest częściej dotykany, bo jest w miejscu łatwiej dostępnym. Jutro ma być łapany trzeci. Trzeba będzie chyba kupić walerianę. To ponoć ułatwia łapanie kotów.

Dieta trwa. Jutro dwa tygodnie. Waga nie spada juz tak szybko. Co więcej się waha. To moja wina, bo wypiłam wino. Wzrosła trochę i teraz gonię pasek. Zupy mi się nie nudzą. Lubię je i każda jest inna. Najfajniejsze w tej diecie jest to, że się nie głoduje i że się nie podjada. Nie można nic innego tylko zupy i pokusy Krzyśka w formie ciastek i czekolad trafiają w próżnię. Przy innej diecie było, bo kawałeczek tego czy tego i to kończyło się połową czekolady. Teraz nie ma odstępstw. O winie po prostu zapomniałam. Już bym chciała z wagą zejść poniżej 85 kg. Jeszcze 2 kg i moze do końca miesiąca, czyli do 7 II się uda. Nie pamiętam już zasad diety. Nie mam książek Moniki Honory i nie kupię, bo we wszystkich są przepisy, a ja gotuje według swoich. Książki nie są tanie, a ja za przepisy płacić nie będę, bo i tak ich nie wykorzystam. Nie mam jak robić zakupów i gotuję z tego co Krzysiek kupi. Nie znam zasad obowiązujących  przy wychodzeniu z diety. Później można już jeść posiłki stałe. Inni nawet wtedy jeszcze chudną. Chciałabym dojść do wagi w normie, ale czy się uda. Gdy byłam na diecie zupowej kilka lat temu to schudłam 16 kg w 5 miesięcy. Byłabym zadowolona gdyby i teraz tak się udało. Jeśli schudnę do 73 kg chcę sobie zrobić sesję zdjęć artystycznych u fotografa. To będzie nagroda. Gdybym schudła do 66 to nagrodą będzie sesja sensualna albo buduarowa.:)

Wczoraj robiłam pranie ciuchów i dziś chcę zrobić pranie z tym, że poduszek i spanek kocich. One do nich sikają i trzeba ciągle prać. 

Wczorajszy spacer miał być dłuższy ale nie był, bo na bocznych drogach szklanka. Miała być temperatura powyżej zera, a niewiele się roztapia. Spodziewałam się chlapy, a tu lód. Nie miałam odwagi iść do lasu, bo za trudno sie chodzi choć moje buty idealne. Już innych nie kupię. Nie wyobrażam sobie kozaków na szpilce w taką pogodę. Nawet takich na nieżłobionej podeszwie. Moje buty maja traktor. Niby można by się przejść ulicą, bo chodniki w większości odśnieżone ale ja ulicą chodzić nie lubię.

Krzysiek waży jakieś 87 kg. Tyle mniej więcej co ja. Ja chudnę, a on nie chce. Z trudem wkłada skarpetki i wiążę buty, bo brzuch mu przeszkadza. Ja takich trudności nie mam. Już nawet z wanny łatwiej wychodzę odkąd te kilka kilo zrzuciłam. On ma nadwagę. Powinien ważyć z 74-76 kg. Ja otyłość. Powinnam ważyć 66 kg góra. Dziś barszcz ukraiński...

Jest cieplej ale w dzień. Nocami mróz trzyma. Snieg to nie problem. Znika szybko, bo słońce. Spacery są codziennie. Mikuś nauczył się załatwiać od razu po wyjściu.

Już zaczynam się martwić o kocięta. Pojawiają się pytania. Czy będzie im dobrze tam gdzie pójdą. Czy zadbają o nie tak jak trzeba, jak ja bym to zrobiła. Czy nikt ich nie skrzywdzi. Czy nie będą chorować. Czy znajdą domy. Dobre domy. Czy będą szczęśliwe w mieszkaniu. Czy nie będą tęsknić za dworem. Kocięta są do oswojenia. Krzysiek zainteresował się tym spokojnym misiowatym kotkiem i nawet czułam, że by mi pozwolił go zatrzymać. To jednak nie ma sensu, bo gdybym go wypuściła z klatki, wlazłby pod kanapę i byłby kłopot. Nie mam doświadczenia w oswajaniu tak podrośniętych kotów. Moje kocięta były maleńkie. Miały z 6-7 tygodni. Te są starsze. U tych ludzi skąd są zabrane zostały dwa koty. Jeden to kocurek. Druga moze być koteczka, bo jest mała. Była rozmowa o kastracji i jest to realne. Wiosną spytam znajomego i jakby co zorganizuję darmową kastrację. Z drugiej strony kocięta nie są aż tak dzikie jak były moje kocięta. Moje ludzi nie znały. Urodziły się w krzakach. Te są dokarmiane od małego. Znają ludzi. Po prostu się boją. Tego spokojnego kotka dotykałam przez kratki praktycznie od razu po złapaniu. Nie startował z łapą ani zębami. Nie rzucał się, nie odskakiwał. Wczoraj go głaskałam i było ok. Ten drugi też nie jest agresywny. Też go głaskałam i to po łebku. Myślę, że szybko się oswoją.

Wczoraj kocięta zaczęły w nocy jeść. Widział je Mikuś, Kajtek, Rozi i Aronek. Mikuś powąchał i nie zareagował. Koty też poza Kajtkiem. Ten drań warczy i syczy.

Wczoraj Krzysiek wrócił przed 18. Do tego czasu już miałam wszystko zrobione. Dla siebie ugotowałam grochówkę z warzywami, a dla Krzyśka była wątróbka z kaszą gryczaną. Dziś ugotuję dla siebie zupę z brokułem, a dla Krzyśka leczo i makaron.

Wczoraj chciałam dać zwierzętom wątroby. Pies nie chciał i koty też nie. Było tylko wąchanie i na tym się kończyło. Dobrze, że poświęciłam tylko kawałek.

Trzeci kociak jeszcze nie złapany. Jest przerażony i nawet do klatki nie podchodzi. Następne łapanie we wtorek.

Wczoraj były łapane kocięta. 2 Są u mnie. Pyszczki mają śliczne. Jeszcze jeden. Gdybym była z 5 lat młodsza toby zostały u mnie. Wszystkie. Już jako dziecko takie starsze miałam marzenie by mieć przytulisko dla kotów. Miałam sny, że mam dużo kotów, że je karmię. To kotom oddałam serce. Psy też lubię, ale tylko te łagodne, uległe. Nie lubię psów agresywnych i dominujących i boję się ich. Jeden z kociaków wydostał się z klatki i siedzi za rzeczami w składziku. To diabeł wcielony. Klatkę chciał rozwalić i miauczał. Drugi jest bardzo spokojny. Taki misiowaty. To będzie kocurek. Mam ochotę go zostawić. Serio...:) Wczoraj mi drgnęło serce dla psa. Piesek jest w schronisku w Zielonej Górze. Daleko. Jest z tych większych, ale nie kolos i lubi koty. Jest czarny i juz rok w schronisku. Czarne psy są niewidoczne. Moze umrzeć za kratami, a to taki cudowny pies. Widziałam zachowanie w domu z kotami/rolki/

Gdybym była młodsza to miałabym prawdopodobnie dziecko z Krzyśkiem. Dałabym mu serce i czas. Dojrzałam ale za późno...

Dziś bym chciała troszkę luzu. Chcę dopieścić wewnętrzne dziecko. Ostatnio tylko obowiązki były i choroby i kłótnie. Moze obejrzę film. Są kolejne odcinki Ludzi gór. Oglądam w internecie. Moze poczytam coś na luzie. Jeszcze Marii i Magdaleny nie skończyłam. Krzysiek idzie do pracy po południu, ale jest szansa, że wróci wcześnie. Ostatnio mi przeszkadza w domu i wolę gdy go nie ma. Może to czuć, ale to jego wina, bo on wzbudził tą spiralę niechęci. Ileż wyzwisk można znosić. Ostatnio mam dość. Po prostu nie pasujemy do siebie, bo mamy inne potrzeby. On ceni sex i romantyzm, bieliznę, kwiaty itp. Ja cenię praktyczną stronę życia, czyli to, że  w dwie osoby żyje się łatwiej. Każdy robi swoje i pracy jest mniej, wydatki na dwoje. Miło dostawać kwiaty, ale ważniejsza jest szklanka herbaty przyniesiona do łóżka czy porąbanie drewna, przyniesienie węgla itp. Wolę być doceniania za ugotowanie obiadu, pocięcie drewna czy zaplanowanie posiłków, zrobienie prania a nie za akrobacje w łóżku. Bliskość, miłość, ciepło, czułość mam od zwierząt. On był zimny i jest zimny. I tak się toczy... Raz lepiej, raz gorzej...

Muszę kupić aparat telefoniczny stacjonarny dla Krzyśka, bo on nie potrafi dzwonić z komórki. Dałam mu telefony do Sebastiana, brata i w sprawie kotów i numer mojego konta. Gdyby mi coś stało to nie stanie typu głowa mur.

Dieta trwa. Dziś barszcz czerwony z ziemniakami i jajkiem dla mnie i dla Krzyśka.

Mam nowy lek dla Kajtusia. Dostaje od wczoraj i na razie jeszcze biegunka jest. Od kilku dni jednak rzadziej, bo 2 razy, a nie 5. Od kilku dni daję więcej karmy suchej specjalnej dla niego i nie podjada karmy dla reszty kotów.

Jeszcze trochę kaszlę czasami, ale jest na tyle dobrze, że zabieram się za porządki u mamy. W przyszłym tygodniu reszta książek i biurko. Chcę to już skończyć, bo i tak mam opóźnienie ponad miesiąc. Miałam skończyć przed świętami.

Dieta trwa i waga spada. Nie rozumiem na tym etapie czemu jedząc węglowodany w posiłkach stałych nie chudnę, a gdy jem w zupach chudnę. Przecież makaron to makaron. Na mnie ograniczenie kalorii i jedzenie wszystkiego nie działa od lat. Muszę odrzucić węglowodany. Chudnę na Dukanie, plaż południowych i typu Karniwory. Ja lubię ziemniaki i kasze i dlatego dieta zupowa mi odpowiada, bo mogę je jeść i chudnąć. To jest też dobre, że diety nie czuję. Jestem najedzona, a waga coraz mniejsza. Teraz czytam książkę Moniki Honory Waga psychiki w odchudzaniu. Dziś zupa z pora, soczewicy i ziemniaków. Można jeść makaron, ale góra 2 razy dziennie i niedużo.

Dziś Krzysiek zrobi zakupy. Mało będzie. Chyba tylko wątrobę lub schab i jajka. Może Seler i brokuł...

Umówiłam się na łapanie kotów.

PO zabiegach Reiki i kundalini reiki udo mnie już prawie nie boli. Jeszcze może dziś i jutro i całkiem przejdzie. No i dobrze:)

Wczoraj Krzysiek wrócił z pracy późno i wściekły. Za nadgodziny nikt mu nie płaci, a robić trzeba. Teraz jest odśnieżanie, skuwanie lodu i wysypywanie piaskiem alejek na targu. Praca ciężka. PO powrocie wyżywa się na mnie. Ja to generalnie mam gdzieś byle zwierzęta nie cierpiały. Teraz już prawie nic przy nich nie robi, a i tak gada. Wczoraj był problem, bo nie chciał wyjść z Mikusiem. Później jak już wyszedł to poszedł dalej niż zamierzałam. Inna sprawa, że wie, że prędzej pozbędę się jego niż zwierząt. Całe życie pomagałam kotom i będę to robić i żaden facet mnie tego nie oduczy. Wiedziały gały co brały. Gdy się poznaliśmy miałam koty i uprzedziłam, że będę mieć. Nawet w ogłoszeniu matrymonialnym o kotach pisałam.

Wczoraj oglądałam Kiepskich. Głupota to ale humor mi sie poprawił...:)

Kupiłam nowe lekarstwo dla Kajtusia. Na biegunkę. Czekam na nie...

Miałam kupić Voltaren żel na ból uda, ale mi to ustrojstwo za drogie i na razie sie wstrzymam. Już mam wolne moce przerobowe na Reiki i dziś pierwszy zabieg dla mnie. Taki z intencją. No zobaczymy... Jest jeszcze kundalini reiki i też spróbuję. Może bez maści się obejdzie. Inna sprawa, że maść to chemia. Ja z chemią uważam zwłaszcza taką mocniejszą. Leków ziołowych i naturalnych się nie obawiam. Na rwę udową polecany jest steryd. O mowy nie ma. Jakiś czas temu gdy miałam rwę taką klasyczną, jeszcze przed okresem reiki kładłam się na łóżku masująco- rozgrzewającym chyba nefrytowe to było. Pomagało to. Sterydów nigdy nie brałam, a z kośćmi itp mam problem od lat. Sterydy dla mnie to trucizna...

Cieplej... Snieg znika, a wczoraj jeszcze napadało. Na spacerze wczoraj byliśmy. Dziś też idziemy.

Wczoraj jadłam zupę fasolową z pieczarkami i ziemniakami i zupę z białą kiełbasą, warzywami i kapustą kiszoną. Dziś chcę ugotować zupę z soczewicy.

Suzi siostra Czarnusi, moja dzicząca koteczka. Ma prawie 13 lat i dopiero od czasu odejścia Mruczusia zaczęła przychodzić do mnie. Wcześniej przychodziła gdy leżał na moich nogach Mruczek. Przychodziła i przytulała się do niego. Teraz przychodzi i kłodzie się na moich nogach, ale byle dalej i byle jej nie ruszać. Czy oswoi się tak jak jej siostra? No nie wiem? Czarnusia teraz lubi być dotykana i przychodzi się poprzymilać. Łasi się, mruczy, nadstawia główkę. Najszybciej oswoił się ich brat - Snieżuś. Jego już nie ma 8 lat. Umarł, bo miał słabe serduszko.  Zaginął i po miesiącu złapałam go klatką łapką czego nie przeżył. Pozostały zdjęcia... Nie żałuję, że wyciągnęłam z krzaków prawie 13 lat temu 4 dzikie kocięta. Nie były agresywne. Po prostu się bały. Szara koteczka znalazła dom, a trzy pozostałe spokojnie żyły u mnie tak jak chciały, nie niepokojone. Gdybym była młodsza nie wzbraniałabym się przed wzięciem tak zwanych nieśmiałych kotów. One też pragną mieć domy, a mało kto daje im szansę. Kisną w klatkach albo umierają pod śmietnikami.

A tu Sunia ich siostrzyczka. Wydałam ją i cały czas nie wiem czy dobrze trafiła. Załuję, ze nie została u mnie. Czy jeszcze żyje? Sliczna była... Pamiętam jak dziś gdy ją oddawałam. Pocałowałam w brzusio i włożyłam do transporterka, a ona oparła się łapkami i patrzyła mi w oczy i płakała. Nie miałam wtedy serca. Pamiętam wszystkie moje koty i te którym nie udało mi się pomóc. To moje wyrzuty sumienia. Było ich wszystkich kilkadziesiąt...Tak bardzo za nimi tęsknię czasami...

W przeciągu trzech tygodni chyba pójdę do fryzjera. Będzie farba i obcięcie. Dość mam długich włosów. Na początku przyszłego tygodnia zadzwonię do mojej fryzjerki. Przeniosła salon w inne miejsce i muszę zadzwonić by sie o wszystko dowiedzieć.

Kupiłam książkę o emocjach w odchudzaniu. Ja chudnę i tyję od psychiki. Powinnam nad tym popracować. Nad akceptacją swojego wyglądu też. Łatwiej pomyśleć niż zrobić.

Wczoraj Krzysiek mnie wyzywał, bo kupił tanie maszynki do golenia i nie mógł sie ogolić. Winna byłam ja jak zwykle... Mam wrażenie, że mnie nienawidzi i to rzutuje na zwierzęta. Ciągle teraz mówi, żeby Kajtusia wyrzucić na dwór. Kiedyś był pupilem, ale teraz jest chory i pupilem przestał być. Twierdzi, że koty są w domu dokąd ja żyję. Jak je zabezpieczyć?

Wczoraj przegrzebałam internet za nowymi saszetkami dla Kajtusia. On ma wrażliwy układ pokarmowy i ma biegunki. Były bóle i brak apetytu i to przeszło, ale biegunki nie. Załatwiał się 2 razy dziennie, a teraz i 4 czasem. Jest na suchej karmie gastro intestinal. Takie też powinien jeść mokre, a saszetki nie smakowały mu. Teraz jest na saszetkach tylko gastro. On je tylko kawałki w sosie. Apetyt ma, ale z pupy cieknie. Leki nie działają. Były antybiotyki, probiotyki i leki na biegunkę. Był preparat na robaki. Nic nie pomogło. Znalazłam saszetki Royal canin. Są dość drogie, ale opinie mają dobre. Na Royal canin był mój Józek przez wiele lat gdy się zatkał piaskiem i kamieniami. Już nigdy problemu nie było. Spróbuję kupić 12 saszetek za kilka dni. Jak będzie lepiej to kupię więcej. Jak nie zbadam kał. Można jeszcze zbadać krew. Coś muszę robić, bo niby on nastrój ma dobry- ugniata i mruczy i do jedzenia się rwie, ale ciągłe plamy kału na poduszce np. nie są fajne. Kotek ma około 7 lat. Ponad....

Chyba kupię wkrótce wagę xiaomi body composition. 

Zapisałam się do udziału w antologii wierszy... Dziś chcę materiały przygotować i może wysłać.

Od kilku dni mam problem z prawym udem z przodu. Mam jakieś drętwienia i kłucia gdy leżę. Czasem intensywne. To chyba rwa udowa nie jest, bo nie czuję nic od kręgosłupa. To co to u licha jest? Do lekarza się oczywiście nie wybieram i na razie zabiegi reiki dla innych ważniejsze. Smaruję  i łykam polopirynę i tyle. Zobaczymy. Gdy byłam w zaawansowanej  ciąży miałam coś podobnego i też w okolicy kręgosłupa sensacji nie było. Moze jednak był jakiś ucisk. Przeszło samo po porodzie to może i teraz przejdzie gdy brzuch nieco sie zmniejszy :)

Wczoraj zrobiłam eksperyment i ugotowałam zupę z tego co miałam i co mi wpadło w ręce. Ona nie ma nazwy. Użyłam czarnej kaszy, grzybów suszonych, warzyw i ogórków kiszonych. Dodałam koncentratu, ziół i jogurtu. Wyszła bardzo dobra, pożywna i rozgrzała mnie doskonale. Będę gotować.

Wczoraj została pozytywnie załatwiona jedna bardzo ważna dla mnie sprawa urzędowa. Przeziębienie prawie mi przeszło i jeszcze tylko czasem trochę kaszlę. Krzyśkowi przechodzi. Teraz mogę działać i planować dalej... Jutro chyba łapanie kotów.

Wczoraj byliśmy na spacerze już normalnie. Dwa dni spaceru nie było ze względu na pogodę i nasze niedyspozycje. Mikuś był szczęśliwy i bardzo się ekscytował przed wyjściem. Biegał ostrożnie koleinami i w głębszy śnieg nie wchodził. Cwaniak, bo wszystko na poboczach twarde i ubite. Po bocznej drodze kiepsko się chodzi. Wszystko ubite w koleinach, a miejscami szklanka. Moje buty pewne, ale bałam sie o Krzyśka. Nie chcę by nogi połamał.

Dziś miałam piękny sen. Snił mi się Adrian gdy miał z 12 lat i mama.

TRochę schudłam...

Otworzyłam nową paczkę grochu łuskanego i go wyrzuciłam, bo wczoraj zupa gotowała się ponad 3 godziny i jadłam twardy groch. Dziś ugotuję barszcz czerwony z ziemniakami i jajkiem. Krzysiek mi kupi soczewicę i moze wątróbkę i bataty. Na razie zupy mnie nie znudziły. Dziś mija tydzień. Schudłam prawie 3 kg i oby dalej. :) Teraz czekam na 84 kg. To jeszcze bardzo dużo, ale przy tej wadze ciśnienie mam jeszcze normalne. Teraz nie mierzyłam, ale zwyżka na wadze trwała zbyt krótko by zdążyła zaszkodzić. No i czuję się dobrze. Wysokie ciśnienie czułam. Teraz powinno być w normie lub prawie. Ja patrzę na stare normy, czyli 140/90 jeszcze do przyjęcia.

Sebastian chce mi dać swój rower. Ma koła 26 i jeśli jemu sie dobrze jeździ to może i ja dam radę. Nie wiem tylko co to za typ roweru. On nim jeździł tylko po ulicach i nie ma pojęcia czy nada się na polne i leśne drogi. Ponoć ma dwa amortyzatory. Rower jest sprawny. Ja najwięcej jeździłam starymi rowerami na których hamowało się kręcąc pedałami do tyłu. Kilka razy jeździłam na Adriana rowerach górskich. Nie czuję się jednak pewnie jeśli chodzi o przerzutki i jeździłam tylko po ulicy na jednym biegu. No zobaczymy. S przyjedzie może pod koniec marca toby przywiózł. Cieszyć się będę dopiero jak będzie i dam radę jeździć...:) Ja nie potrzebuję jakiegoś wypasionego roweru. Przewiduję raczej krótsze jazdy po 5-6 km w terenie może 2 - 3 razy w tygodniu. Ile km to będę wiedzieć gdy już wyjadę. Po ulicy jeździć nie zamierzam i po ścieżkach rowerowych też raczej nie. Nie lubię ruchu. U nas niedaleko jest ścieżka wokół Pogorii/zalew/ ale rowerzystów masa. Ja chcę wypocząć, a nie mierzyć się z tłumem.

Wszyscy już choinki rozbierają, a u mnie jeszcze stoi i Krzysiek ją codziennie zapala. Ponoć moze stać do 2 lutego. Krzysiek się uparł, że ma stać długo, bo pewnie mu się rozebrać nie chce. Mnie było żal rozbierać choinki żywe. Teraz mamy sztuczną i już żywej mieć nie będziemy. Szkoda mi skazywać drzewka na śmierć dla mojego kaprysu. Już mi choinka przeszkadza, bo ciasno mam i z jogą problem.

Po raz kolejny dotarło do mnie, ze zaniedbałam swoją kobiecą część. Nie dbam o swoją urodę, nie pielęgnuję jej. Zrezygnowałam z makijażu i malowania paznokci. Ciuchy przestały mnie interesować. Nigdy nie byłam specjalnie kobieca jeśli chodzi o naturę, ale wyglądałam jak kobieta i dbałam o siebie. Była umiarkowana pielęgnacja i był lekki makijaż. Zmieniałam ubrania gdy wychodziłam z domu. Teraz mam to w nosie. To  nie jest dobre dla mnie, bo nie tylko takie myśli mnie prześladują ale i zaczynam mieć sny o zaniedbanej lewej stronie drogi. No i co z tym fantem począć. Ani makijaż, ani tańsze, naturalne kosmetyki mnie nie odmłodzą. Już wiem, że to nie działa. To po co walczyć z wiatrakami? Po co tracić czas, pieniądze?

Wczoraj Mikuś nie chciał być na dworze. Wypadł na podwórko i w 3 minuty zrobił wszystko i uciekł do ganku. Biegał ścieżkami. Snieg twardy zmrozony i nie dziwię się.

Chcę kupić dla mnie i dla Krzyśka śniegowce ocieplane.