Było cudownie (albo lepiej).
Gdy wylatywaliśmy w naszym kraju panowała zima (śnieżyca, zamiecie, minusowe temperatury). Trochę niepokoiłam się czy zdążę wrócić na czas (jutro maszeruję raźnym kroczkiem do pracy). Zamknięte lotnisko lub odwołany z powodu złych warunków pogodowych lot mógłby bardzo skomplikować mój plan urlopowy. Ale udało się! Jestem w swoim domku, na swojej kanapie, ze swoim laptopem na kolanach 
Okazało się, że w Londynie wiosna :) Miasto powitało nas słonkiem, wysoką (jak na styczeń) temperaturą i absolutnie przyjazną atmosferą. Londyńczycy są bardzo przyjaźni, pozytywnie nastawienie do turystów, służący pomocą każdej napotkanej na drodze gapie (czyli mnie). Zarezerwowaliśmy sobie noclegi w hotelu Premier Inn. Był to strzał w dziesiątkę. Budynek usytuowany obok (dosłownie) stacji metra. Wygodny, czysty, cichy, ze sprzątającymi krasnoludkami pod naszą nieobecność (to szczególnie fajne) 
Dodatkowym atutem oczywiście niska cena.Co zobaczyłam? Turystyczny standard: London Eye (obowiązkowa przejażdżka), Muzeum Madame Tussauds (polecam!), oraz Muzea : Natural, Science, British, także Tower, Tower Bridge, Westminster Pałac i Abbey, Buckingham. Pozachwycałam się Big Benem. Poszwędałam się po Notting Hill. Zubożałam do granic możliwości na Oxford Street
Z młodszym synem zaliczyłam londyńskie zoo (warszawskie lepsze) oraz odwiedziłam stadion Arsenalu (starszy nie popuścił) Mój debeściarski mąż zabrał nas też na rejs stateczkiem po Tamizie, gdzie popijaliśmy sobie grzane wino i podziwialiśmy widoki za oknem. Było naprawdę wspaniale. Naładowałam tak akumulatory, że do majowego weekendu będę pracowała jak mrówka.Ale ! (Tak! było ALE!!!) Ale o co chodzi z brytyjskimi mamami???
Pomimo, że było ciepło (około 10 stopni), to jednak zasuwałam w ciepłej kurtce, rękawiczkach, szaliku,czasami czapce. Natomiast wielokrotnie widziałam mamuśki z niemowlętami na rękach bez czapeczki, bez kurtki, tylko w śpioszkach. Krew w żyłach zmroził mi widok mamy próbującej karmić płaczące dziecko (bez czapki, w cienkich rajstopkach i kaftaniku) oraz kobiety, która niosła (uwaga!!!) dziecko w body na krótki rękaw (też płaczące) - w obydwu przypadkach miałam ochotę powiedzieć im, że dzieci płaczą, bo im zimno. Dodam, że mamy też były rozebrane. Co Wy na to? Ok, wiem, jestem zmarźlakiem, ale to chyba jednak przesada. A!!!Zapomniałam!!! Dlaczego w tytule Lady Chapel? Ponieważ to miejsce wywarło na mnie ogromne wrażenie. Rzeczywiście jest jednym z cudów świata. Niewątpliwie zapytana na szybko o najlepsze wrażenie z Londynu wskażę właśnie to miejsce.
Ok, ok .... żarty żartami, ale każdy kolejny rok mija mi coraz szybciej. Myślicie, że to możliwe aby Ziemia z większym impetem wirowała? Innego wytłumaczenia chyba nie ma 
Młodszy dostanie gitarę, starszy Assassin'a , obydwaj dostaną torby ze słodyczami, mąż - portfel i tomik Szymborskiej, kupiliśmy też wycieczkę do Londynu, dzieci znajdą bilety pod choinką. Ciekawe jak zareagują 
. Dobra lokalizacja (8 minut do metra) sprawiła, że zarezerwowaliśmy pokój dla naszej familii. 
... ok ... mściwa nie jestem ... ale pojadę mu po kieszonkowym za niechęć do kontaktów z mamusią 
Oczadziałam czy co? Wczoraj frytki. Dziś fura ziemniaków gotowanych. Nie wiem jak, nie wiem kiedy, nie wiem dlaczego wciągnęłam pół gara 
Po prostu gotowałam obiad dla moich chłopaków i tak mi te ziemniaczki pachniały, tak się do mnie uśmiechnęły, że uległam. 
) i dwie lampki wina (wytrawnego, jeżeli to chociaż minimalnie usprawiedliwi moje wybryki).
Kurczę!!! Nie mam motywacji ani dudu. Wiem, że moja waga jest ok i pomimo, że mam zrywy i wstępuje we mnie duch odchudzacza, to jednak szybko mi mija i olewam temat. Teraz (od poniedziałku 14. V) jestem w fazie ekstra dietowo - sportowej i mam nadzieję, że mi nie przejdzie dopóty dopóki nie zobaczę 57 kg na wadze. Szlag mnie trafia na to moje podejście. Postanowiłam, że będę zapisywać swoje codzienne menu. To trochę usystematyzuje codzienne żarcie i MOŻE trochę zmotywuje do działania.