Pamiętnik odchudzania użytkownika:
mamciaaa

Czyli waga na stałym wyyysokim poziomie, nawet nie chce mi się wstawać na wagę - horror... najgorzej jest z rana jak mam się ubrać do pracy, bo i w co??? Jak wszystko takie opięte... staram się ćwiczyć, żółwim tempem biegam, po urazie kolana nie mogę wrócić do poprzedniego tempa. Nadprogramowy kg też nie pomagają. Od czasu do czasu rower, a i pompek nie przestałam robić. Odstawiłam alkohol, pozwalam sobie tylko w sobotni wieczór na coś mocniejszego. Ale dalej jestem jaka jestem, to jak walka z wiatrakami albo syzyfowe prace. Musiałabym chyba żyć o listku sałaty.

W domu spokojniej, bo zawieźliśmy chłopców do teściów na tydzień. Mój tata drugiego będzie miał operację wycięcia raka prostaty... oby poszło wszystko zgodnie z planem 🙏

Minął mi dzień nawet całkiem przyjemnie 😄 w pracy spokojnie, w domu też - no może poza tłumaczeniem procesu dzielenia drugoklasiście 🤪 ale spokój mnie uratował 😅

Wczoraj pobiegane było, pompki i deska zrobione:

Dieta "prawie" idealna 😉 tzn. wpadł wczoraj nadprogramowy kawałek tortu w pracy, dzisiaj gałka lodów, ale jakoś nie mam co do nich wyrzutów sumienia 😅😇

A tak przedstawiały się niektóre dania 

A na przyszły czwartek umówiłam się do fryzjera, czas na zmiany 🤫

ciężko jest powiedzieć dość tym frytkom, które tak na Ciebie patrzą, tym chipsom które wołają do Ciebie wieczorową porą, tym grilom zakrapianym piwem, słodyczom i innym shitfoodom... ciężko, ale doszłam już do takiej granicy, że trzeba powiedzieć sobie DOŚĆ. 

Dzisiaj spróbuje pójść pobiegać, zrobię sobie mini plan, którego będę się trzymać. Dzisiaj jest dzień dziecka i taki prezent postanowiłam sobie reprezentować - nadzieję, na lepsze jutro.

Jak Wam kiedyś wspominałam postanowiłam zostać dawcą krwi, jak też postanowiłam to i zrobiłam 

Dostalam, za to 8 czekolad, ale jeszcze ich nie jadłam 😇😅

Dostalam od znajomego wyzwanie na Facebooku odnośnie wykonywania pompek. Nigdy nie uczestniczę w takich łańcuszkach, ale to wyjątkowa sytuacja i obiecałam pomóc. Nawet nie chcecie wiedzieć jak mi idzie 🤣 ledwo je robię, ostatnie dwie to prawie ze łzami w oczach. Ale już 7 dni minęło także jeszcze tylko 18 😉 do tego plank 1 minuta - to akurat lubię 🙂

Do zobaczenia 😘

Dopadają mnie wątpliwości czy warto?

Czuje się pogubiona i zostawiłam sama sobie. Mąż wrócił na jeden dzień, odmalował korytarz i znów wyjechał. Kiedy wróci? Jutro? Pojutrze? W niedzielę? Ciężko stwierdzić... trzeba czekać... czy to ja taka jestem odpychająca? Chyba nie... patrzę na siebie w lustrze i widzę zmęczenie na twarzy i uśmiech, który nauczyłam się malować na twarzy ale co w środku, nie wie nikt. 

Jakbym chociaż raz eszcze chciała znów poczuć się doceniona i atrakcyjna, mieć tę siłę i błysk w oku😔 gdzies się pogubiłam po drodze.

Dzisiaj napije się lampki wina pójdę spać, rano wstanę, zrobię chłopcom śniadanie, umaluje się i pójdę się uśmiechać do innych,  chociaż nie chce mi się, to musze być silna...

Ostatnie posiłki były ok, zdjęcia poniżej:

Przepraszam, że tak pomarudziłam... Ale zawsze mi lepiej jak to z siebie wrzucę, a że nie mam komu, to padło na Was 😉

Ale też nikt mi tego nie obiecywał. 

Jestem już po pierwszym i drugim śniadaniu, zdjęcie mam tylko pierwszego (jogurt naturalny z tartym jabłkiem i orzechami):

Wczorajszy obiad szału nie zrobił, ale był sycący - dzisiaj to samo, czyli kasza z indykiem, ogórkiem małosolnym, kukurydzą i fasolą:

Kolację udało mi się zjeść na balkonie, bo Tomek pojechał z młodymi na trening i wreszcie miałam chwilę dla siebie, ostatnio mam ich bardzo mało... zjadłam sałatkę z zielonym groszkiem:

I odpoczelam tak jak lubię 😉

Mąż mój od wczoraj ma tygodniowy urlop i dzisiaj pojechał na wieś, ciekawa jestem kiedy wróci... zawsze ucieka z miasta, czasem mnie to boli, że nie chce spędzać tego czasu z nami (bo ja urlopu nie dostanę) ale cóż, staram się to rozumieć, staram...

W pracy OK, jestem tam drugi miesiąc i zaczynam się dostosowywać. Jedna kobitka trochę mnie irytuje, ale jakoś ją zniose🤞 wszak kto jak nie ja 😅

Uciekam i życzę dużo radości 

 😘

Weekend minął. Sobota nie była dietetyczna, ale jeden dzień nie zmieni całej diety. Trzymam się dalej i walczę, ciężko jest ale walczę. W sobotę byłam na badaniu krwi, bo ostatnio kiepsko się czułam. Myślałam, że  tarczyca mnie dopadła (bo to u nas rodzinne) ale nie, okazało się że mam za wysoki poziom żelaza we krwi. A taki wynik daje takie same objawy jak anemia, czyli senność, ból brzucha i stawów, wyglądające włosy. Oczywiście Wujek Google mnie doksztalcił i muszę się wybrać do lekarza. Leczy się to podobno upustami krwi, zatem może zostanę krwiodawcą? Połącze przyjemne z pożytecznym. Poczekam jeszcze na resztę wyników i umowie się na wizytę u mojej rodzinnej.

Jeśli chodzi o jedzenie, to rak jak wspomniałam prócz soboty wszystko było ok 😁 poniżej kilka fotek:

A najbardziej mi smakowały wrapy z kapusty z indykiem 

Torcik mamy był pyyyszny:

Buziaki moi Piękni, co nas nie zabije to nas wzmocni...

Jak to mówią, nić nie może wiecznie trwać... Wczoraj miałam bardzo poważną sprzeczkę z mężem - działo się dużo... Na szczęście udało się nam dojść do porozumienia, ale nie jest łatwo. Znamy się już 17 lat, po ślubie jesteśmy 13 i każdy z nas nauczył się walczyć o swoje. Dlatego rzadko teraz ktoś chce ustąpić... Będzie lepiej??? Bo każda kolejna kłótnia jest gorsza od poprzedniej... Chwilowo jest OK - oby to trochę potrwało, bo już nie mam siły...

Jeśli chodzi o dietę to na razie jest ok, posiłki proponowane przez Vitalię dostosowuję do swoich potrzeb tu coś dodam tam coś zabiorę - ogólnie bilans wychodzi ten sam 

Poniżej kilka zdjęć tych posiłków:

Pokusiłam się też o nastawienie ogórków małosolnych, za dwa dni będzie niezła uczta

Dzisiaj jadę do mamy na urodziny, będzie grill i torcik. Przygotowałam całą masę szaszłyków z kurczakiem i warzywami - także nie powinno być źle. Ale wybaczcie, bo na kawałek torta też się skuszę  w końcu urodziny to urodziny 

Grzecznie rano wstałam i zjadłam przygotowaną wczoraj owsiankę. Drugie śniadanie trochę mi się przesunęło, ale jest:

Przyznam, że trochę dziwnie brzmiało dla mnie połączenie awokado z marchewką - ale nie było złe. Jedyną zmianę, jaką wprowadziłam to wymiana oliwek na pomidorki 

Obiad mam podszykowany, dość spore porcje wychodzą, ale może tak ma być...

Postanowiłam, że dzisiaj ruszę te swoje 4 litery i jak młodzi będą mieli trening to też trochę potruchtam (lepiej może powiedzieć - szybko pospaceruję). Jakiś rok temu miałam operację zerwanego więzadła w kolanie, od tamtej bieganie musiałam porzucić na rzecz rowerka. Ale rower to nie moja bajka, tęsknię za bieganiem i tą wolnością, którą mi dawało.

W weekend jadę do mamy na urodziny, będzie tort i grill. Muszę się jakoś pilnować - ale jak? Może jakieś pomysły?

Dostałam swoją dietę i od jutra zaczynam. Oby tym razem się udało 

Śniadaniowa owsianka z imbirem czeka już na mnie w lodówce, zmieniłam w niej tylko to, że zamiast zwykłego mleka użyłam koziego (bo mi się tak zostało w lodówce, a nie lubię wyrzucać jedzenia ;) dałam tylko jedną łyżeczkę miodu, nie dwie, a zamiast tego skroiłam pół moreli i pół kiwi. Resztę wciągnął młodszy syn  posypałam pyłkiem kwiatowym i wanilią:

Na obiad był gulasz z ziemniakami, ale to co mi najlepiej smakowało to surówka z kiszonej kapusty:

A tak z innej beczki, to byłam dzisiaj z mężem pooglądać łózka (samą ramę) bo nasze ma już ponad 15 lat i co tu dużo mówić mogłoby być zmienione.

Obeszliśmy dwa duże sklepy meblowe w naszym mieście, ale nic nie ma... Wszystkie wyglądają jakby je ktoś takerem zbijał, a ceny przyprawiają o zawrót głowy. Cena wcale nie idzie za jakością... 

Do jutra!

Wróciłam jak córka marnotrawna... 

Przez ostatnie parę lat, kiedy mnie nie było, dużo się wydarzyło. 

Jeśli chodzi o wagę to były wzloty i upadki, teraz jest mega upadek... Nie mieszczę się w ubrania, musiałam sobie zamówić na allegro kilka nowych luuuźnych ciuchów, żeby ukryć to co tak zwisa tu i ówdzie...

Ostatnio koleżanka przypomniała mi o vitalii  i postanowiłam spróbować jeszcze raz, bo jak nie z Wami to z kim?

Stres zajadam, urosła mi druga broda i nie czuję się dobrze. Muszę zrobić wyniki i sprawdzić czy to tylko stres czy coś szwankuje. Ostatnio miałam ciężki czas w pracy, ale na szczęście udało mi się ją zmienić na nową. Od miesiąca zmieniłam otoczenie o 360 stopni i teraz jest spokojniej. W domu ciągle jakieś zgrzyty i pretensje... Popołudniami dodatkowe prace, które mi się nawarstwiają i z którymi ciężko mi jest dojść do ładu, do tego dom, dzieci, pranie, sprzątanie, gotowanie... pogubiłam się - gdzie czas dla mnie???

Teraz w weekend udało mi się trochę odstresować bo mąż pojechał z dziećmi do rodziców i praktycznie cały sobotni wieczór i niedzielny poranek miałam dla siebie - było mi tego potrzeba.

Czas się zebrać do kupy i zawalczyć o lepsze ja