Pamiętnik odchudzania użytkownika:
magdam2102

Uff... już miesiąc minął odkąd wróciłam jak syn marnotrawny na łono społeczności...(ale to mądrze brzmi..)..

Uczę się żyć w pośpiechu  biegając między codziennymi obowiązkami a pichceniem tych zdrowych, małokalorycznych, małopikantnych, jednodaniowych żarełek, które  z wielka radością zamieniłabym na te inne :  pachnące, trochę  bardziej kaloryczne i  mniej zdrowe  żarełka...które i tak równolegle gotują się.... ale dla moich mężczyzn. 

No cóż , jak się powiedziało A trzeba powiedzieć i Beee.

Z trudem zrzuciłam w tym roku  te moje PIERWSZE zbędne kilogramy i jestem mega SZCZĘŚLIWA. Mam jednak wrażenie, że one wręcz przykleiły się do mnie i nie chcą się odczepić....niedobruchy jakieś..

.Najbardziej widać je jak  ciężko ćwiczę na steperze....

Jak zaczynam z mozołem wchodzić krok po kroku, wolno jak żółw, rozpracowuję każdy szczegół,czuję każdy mięsień  który stawia opór ( i myślę, że ten trener który wymyśla te ćwiczenia bardzo mnie nie lubi....) a później kiedy wpadam w rytm i każdy krok zaczynna płynnie sunąć ...właśnie wtedy....czuję jak moje kilogramy  trzymają się mnie zawzięcie i nie chcą puścić...

I w tak nieoczekiwanej  chwili  następuje refleksja...która brzmi ja wyrzut: 

no toś babo narobiła! sama doprowadziłaś do tego stanu!.. Twoje boczki chyboczą i jeszcze chwila a klaskały by z radosci! Każda twoja noga za chwilę wyglądałaby jak noga hipopotama!....ruszaj się szybciej !!!.....bo te bigosiki z dużą ilościa niezdrowych tłuszczyków, te krokieciki zapiekane, te schaboszczaki w panierce, te sosy z babcinych przepisów i te wspaniałe placki którymi wszyscy sie zachwycają...... właśnie podpisały pakt, że cię szybko nie opuszczą ..... i trzymają się...(.a ja) 123, 124, 251......i dalej,356, 567....i  dalej do 1000 ....

Pot wyszedł mi na czoło, na plecach czuję mokry podkoszulek i....tylko mam jedno marzenie.....jak stanę jutro na wadze niech pokaże chociaz 100g mniej ....ja wiem trzeba jeszcze dużo pracy ale przecież kiedyś muszę się pozbyć tego tłuszczyku.....

Mówi się, że do trzech razy sztuka.

SZTUKA to ja jestem..tu zwisa, tam zwisa.....Tylko się załamać. Ale POSTANOWILAM, że zrobię coś z tym tłuszczykiem a co? inni mogą a ja nie?. ....

Tak naprawdę to zmobilizowała mnie moja była szefowa. Bardzo sympatyczna kobieta, młodsza trochę ode mnie ale bardzo się lubiłyśmy bo zawsze była w porządku w relacjach z pracownikami i każdego broniła jak lwica. Z tą lwicą to nie przesadzam , było jej TU i TAM dużo ...a nawet... bardzo dużo i co..... odeszła do innej pracy. Ok , każdy ma prawo pracować gdzie chce. Ale ja nie o tym......otóż  kilka dni temu wyświetliło mi się jej zdjęcie na fb.  NIe wierzyłam  swoim oczom....na 50-tkę  zrobiła sobie prezent i schudła 40 kg. Wyglądała  wspaniale.....

.No i tak przez babską zazdrość ( w tym przypadku  bardzo zdrową) postanowiłam, że jednak kolejny raz,  zmierzę sie sama z sobą. Jestem zmotywowana i pełna nadziei !!! tak bardzo chciałabym żeby mi się udało nie przez zazdrość ( to był ZART), tylko tak po prostu dla mojej satysfakcji i że pomimo swoich ....lat kolejny raz udało mi się coś osiągnąć...:).