Pamiętnik odchudzania użytkownika:
LunaVibe

Czy ja już tutaj się chwaliłam, że otworzyli mi siłownię dosłownie 7 minut piechotą od mojego bloku? Coś cudownego! Teraz nie ma przeproś, nie ma że boli.

Byłam już tam dwa razy na pilatesie i raz na brazylijskich pośladkach:D Jutro już zapisałam się na salsation. Domyślam się, że to będzie jakieś podskakiwanie w rytm salsowych utworów :P Także tak, na razie jestem fanką grupowych zajęć. I mega się jaram bo mam taką motywację by ubrać na pupę te leginsy i maszerować tam :)

Obiadek też dziś pyszny zrobiłam jako, że siostra do mnie wpadła na nocowanie. I piernik też jej upiekłam. Jakiś tak lubię o nią dbać by u siostry miała dobrze. 29 lat będzie mieć już na karku a dla mnie to wciąż moja malutka siostrzyczka. Życie bym za nią oddała ale pokłócić się o koszulkę też potrafimy:D

To co? Na wieczór jeszcze jakaś dobra kolacja, mięta do wypicia, może troszkę książki poczytam i do spania. A od jutra ciśniemy z nowym tygodniem. 

Mam taki chytry plan do zrealizowania - codziennie 7 tys kroków minimum. I by w kolejną niedzielę tym osiągnięciem się pochwalić:) ( taaaaaak, wiem że pewnie powinnam i z 10 tys robić ale nie chcę się na początku zniechęcić)

Czy wam też w ogródkach już przebijają przez ziemię tulipany, szafirki itp? Bo ja dziś wyglądam na swój balkon a tu z doniczki ukazują się malutkie zielone czubki kwiatów:D

Jako, że podniosłam rękawice i postanowiłam o siebie zawalczyć, to dziś z rana pierwszą ważniejszą czynnością było wskoczenie na wagę. I uwaga, teraz fanfary bo ujrzałam 98,5 kg. Super! Dało mi to dodatkowego kopa, że to jednak nie trzycyfrowa liczba. Nie chcę jej już nigdy przenigdy zobaczyć. Pomiary miejsc wrażliwych też zrobiłam. Za kilkanaście kilo mniej będzie ciekawe porównanie ;p 

Ja ze swojej strony spinam mocno poślady i dąże do pierwszego celu, jakim w mojej głowie jest 95kg. Daaaawno tego nie widziałam i to dla mojej psychiki będzie kamień milowy ujrzeć te cyferki.

Pierwszy tydzień chcę po prostu wytrwać i nie rzucić postanowień w pizdu. A są proste- więcej się ruszać i jeść zdrowe, pożywne posiłki. Tylko tyle i aż tyle. Z piciem odpoweniej ilości wody na szczęście nie mam problemu. Nawet dłuższym spacerem się zadowole, bo uwaga- akurat dziś dostałam okres. Jak w zegarku. W końcu. Przez ostatnie miesiące był strasznie nieregularny, spóźniał się po dwa tygodnie itp ( w sumie lubiłam takie dłuższe przerwy ale zarazem wkurzało mnie to, że nie mogłam przewidzieć kiedy na pewno przyjdzie i czułam,że organizmowi jednak coś jest). Może to jakiś powrót do regularnych okresów? Ja też reaguje na wszystko. Wystarczy, że lecę gdzieś samolotem, ciut inny klimat i po regularności. Dodajmy do tego stres w pracy przy zamknięciach miesiąca i mamy mieszankę wybuchową. Taka już moja uroda ;p

Na wieczór zafunduje sobie relaks przy jakiejś youtuberce, kubek mięty i termofor na brzuch ;)

Od dłuższego czasu zdaje sobię sprawę, że coś ze mną jest nie tak. Bo niby dlaczego zdrowa, młoda kobieta ( czy jednak 33 lata to już starość? :D) waży aż tyle?! Sama robię sobie krzywdę. I nie chcę tak dłużej. To już wymyka mi się spod kontroli.

Zajadam stres, smutek, nudę, problemy...Pójście na siłownie na nic się zda, gdy po powrocie wpakuje w siebie paczkę chipsów i tabliczkę czekolady. Szybko odpuszczam. Mam słomiany zapał i minimalne potknięcie wybija mnie z rytmu.

Od kilku dni podczytuje forum i pamiętniki. Mam kilka, do których lubię wracać. I coś mnie tknęło by i swój założyć. By dzielić się swoimi przemyśleniami w ramach wpisów. To też swojego rodzaju samokontrola. Bo przecież będę chciała pisać tylko o sukcesach, bo przecież nie będę chciała rzucić wszystkiego w pizdu po drobnym niepowodzeniu.

Czy mam racje? Się okaże. Wiem jedno- chcę jeszcze raz zawalczyć o swoją sylwetkę!

Najwięcej w swoim życiu zanotowałam 102 kg. Teraz czuje się podobnie. Obstawiam 100 kg. Juro sprawdzę na szklanej kumpeli ;p