Pamiętnik odchudzania użytkownika:
BigDomi

Niestety stalo się i znowu powracam. Niestety nie na tarczy. Kolejne kilogramy przybyły...

Jest mnie coraz więcej. 89kg... Boże nigdy nie spodziewałam się że mój własny organizm mnie tak potraktuje. Przegralam walkę sama że sobą. Jak to jest możliwe? 

Powiedzcie mi jak ja mogę być dobra mamą? Sama ze sobą sobie nie radzę. 

Od dziś zaczynam walkę. 

Sama ze sobą 

Kochane czy wiecie, że dzisiaj jest Światowy Dzień Zespołu Downa?

Żeby pokazać, że integrujemy się z osobami chorymi właśnie dzisiaj należy ubrać kolorowe skarpetki nie do pary. Ja swoje już mam 

A Wy? 

Kolejny dzień już prawie za mną. Trzeba przyznać, że nie było najgorzej. 

Dieta na szczęście nie sprawia mi zbyt wiele trudności. Nie powiem, że przechodząc koło łakoci nie korci mnie żeby choć jednego gryzka wziąć ale jestem twarda. Mogę szczerze powiedzieć, że dzisiaj wygrałam ze słabościami. 

Mam tylko nadzieję, że jutro pogoda bardziej dopisze bo muszę nadrobić dzisiejszy spacer, który sobie odpuściłam przez deszcz. Wiem niektórzy powiedzą, że deszcz to nie przeszkoda do spaceru. No ale niestety mając dwójkę dzieci trzeba dbać o zdrowie. Bo chora mama to najgorsze co może być.

Dieta wykupiona, zakupy na jutro zrobione, motywacja do działania ogromna.

Już teraz nie ma wymówek... Biorę się do roboty bo mam dosyć tego kim się stałam. 

Nigdy nie zdawałam sobie sprawy z tego jak bardzo wydarzenia z naszej przeszłości mają na nas wpływ i co zostawiają w naszej głowie. Nadszedł czas by zrobić porządek w głowie i zapomnieć o koszmarach przeszłości. Mam nadzieję, że tym razem się uda.

Sama nie mogę w to uwierzyć. Po 3 latach nieobecności wróciłam z powrotem. To jest jakaś totalna porażka. 3 lata temu wierzyłam, że mi się uda walka z moimi zbędnymi kilogramami. Niestety poniosłam totalną porażkę. Znowu ważę pewnie ponad 82 kg ale nawet nie mam w tej chwili wagi żeby się zważyć.

Czuję się sama ze sobą gorzej niż kiedykolwiek. Poddałam się i to najbardziej mnie boli. Cały czas myślę w głowie "Dam radę", ale jak mam dać radę skoro nic nie robię żeby było lepiej. Sama próbuje siebie przekonać, że teraz mi się uda, że w tym roku nie będzie mi wstyd wyjść na plaże. Boże tak mi wstyd do czego doprowadziłam.

Kochane pierwszy dzień za mną. Dzisiaj bardzo duża motywacja do zmian. Najbardziej w diecie bałam się, że głodna będę chodzić ale nie było najgorzej. 

Po małej przerwie znowy skalpel poszedł w ruch. Dodatkowo usypiając synka po południu wybrałam się z nim na 3 km spacerek. 

Zobaczymy jak będzie jutro ale jestem pełna nadzieii.

Kochane Moje,

Troszkę mnie tu nie było. Nie wiem jak to się stało ale jakoś czasu nie miałam.1 marca obchodziłam 24 urodzinki. Męża poinstruowałam co chcę dostać chyba 2 tygodnie przed:P I nie były to tym razem nieprzydatne pierdołki, nie biżuteria itp. Zażyczyłam sobie nowe buty do treningów. Plus do tego dostałam mały bonusik w sklepie:)

Kocham mojego mężusia najbardziej na świecie.On zrobił by dla mnie wszystko bylebym tylko była szczęśliwa. 

Dzięki Niemu od jutra zaczynam dietę smacznie dopasowaną. Powiedział, że jeśli może ona pomóc mi schudnąć to dlaczego by jej nie wykupić.

A i chciałam się podzielić moim małym wyzwaniem. Wczoraj podjęłam małe wyzwanie. Mam 5 tygodni na to by zrobić 100 km. Nie ważne czy będę biegła czy szła. Ważne jest to żebym przebyła ten dystans. To wyzwanie zawdzięczam też mojemu Mężusiowi. Parę miesięcy temu kupił mi specjalny zegarek do biegania:P I na stronie która jest z nim połączona są właśnie takie różne wyzwania do podjęcia. Od wczoraj ubyło mi w tym dystansie 10 km, więc myślę, że się uda:)

Dziewczyny tym razem musi się udać.

Buziaki:*