Temat: Życie po urodzeniu się dziecka

pierwsze miesiące nie były łatwe, troche spięc było glownie z przemeczenia ale i czasem mielismy inne poglądy np dotyczące opieki na dzieckiem

gdzies po poł roku zaczelo sie normowac a teraz jak córka ma 2 lata jest juz całkiem spoko, ja doszlam do siebie, jest wiecej obowiazkow ale robie to co robilam wczesniej

Jak to mówią male dzieci mały kłopot.....teraz to widzę ze im starsza mała tym więcej trzeba się na pracować. Życie się zmienia to logiczne bo przybywa nowy członek rodziny to są całkiem nowe doświadczenia. Jest ciężko często nie ma czasu dla siebie potrzeby dziecka sa na puerwsxym miejscu bo naraxie to sobie samo nie da rady ale na przyjemności tez znajdujemy czas.

Moje ma 7 mscy i dopiero zaczyna przesypiać noce bez pobudek na jedzenie ;) raz jest lepiej raz gorzej- wiadomo. Bywają dni ze jestem zmęczona i wściekła . Ale nadal sie kochamy i w tej kwestii niesie nie Zmieniło a jesli juz, to na lepsze. Ubóstwiamy to nasze małe szczęście 

+

No ja klade pozno i pozniejdzieki temu wstaja.

U mnie z jednym to byl laicik, ale dwojka to juz troche hardcore.czasu dla siebie mamy niewiele, a nawet jak czas jest to brak sil

Nasze życie też oczywiście się zmieniło. Pierwsze 4 miesiące były bardzo ciężkie, ale im Synek większy tym jest mi łatwiej. Nasze relacje z Mężem są trochę inne, ale powiedziałabym, że nawet lepsze, Syn jeszcze mocniej nas połączył. Nie mówię, że jest idealnie, bo opieka nad dzieckiem to ogromna odpowiedzialność i ciężka praca, ale radosc ,jaką daje obserwowanie jak dziecko rośnie i rozwija się ,jest nie do opisania.

Synek ma teraz prawie 10 miesięcy, właściwie robimy wszystko to, co robiliśmy przed porodem. Jedyne z czego zrezygnowaliśmy w tym roku, to wakacje za granica, jakoś nie odważyłam się w tym roku.

Faktycznie zmienia się wszystko.  Ja od czasu kiedy jest dziecko na swiecie mam mniej czasu dla siebie, ale nie narzekam ....sama wychowuje i jest dobrze 

My w tym roku planujemy Chorwację samochodem z 12 mies. Baby...nie wiem jak zniesie ale moe jakoś będzie.

Miałam nadzieję, że przeczytam w tym wątku choć jedną wypowiedź w stylu: "u nas prawie nic się nie zmieniło", o naiwności.. Ciężko sie zdecydować na dziecko czytając takie rzeczy. Może gdyby każdego było stać na opiekunkę to byłoby inaczej

Co tu dużo mówić, zmienia się choć to od nas zależy na ile nie damy się zwariować. Niemniej mam jednak wrażenie, że wszyscy co mają dzieci mówią niedzieciatym "róbcie dzieci", ale wszystko co jest z tym związane pozostaje owiane tajemnicą dopóki te dzieci się nie pojawią. Potem 'sekta rodzicielska'jest bardziej rozmowna i się zaczyna, jak to jest źle i niedobrze. Ludzie lubią narzekać. Ja się cieszę że mam swoje dziecko;), byłam już na to gotowa jednak wiele rzeczy mnie zaskoczyło. Zaskoczyło mnie jak bardzo można być zmęczonym i jak bardzo dziecko płacze. Wydaje mi się, że jak już się sobie na nowo poukłada codzienność z dzieckiem, jest dobrze. Uważam też, że każdy powinien się mocno zastanowić i mocno dojrzeć do tej decyzji posiadania dziecka i nie dać sobie wmówić, że jak już jest dziecko, to trzeba zamknąć się w domu i poświęcić zupełnie.

U nas jest dobrze, choć o wspólnym wyjściu we dwoje nie ma co na razie marzyć, ale ja sobie chodzę na jogę i czasem na imprezy czyli robię to co wcześniej, tyle że jest nowy członek rodziny któremu trzeba poświęcić dużo czasu, ale nie jest to jakiś problem czy zarzynanie się.

Moje dziecko ma 5lat, nie mieszkamy w Polsce i od urodzenia wychowujemy sami, nie wiem co w tym dziwnego.Za to moja siostra ma babcię pod ręką i co chwila przywozi jej dzieci.Ale cóż tak wybraliśmy☺Twoje dziecko ma 3 miesiące i z doświadczenia wiem, że wszystko się może zmienić szybko.Zabkowanie, choroby wieku dziecięcego i inne rzeczy.Jak z mężem byliśmy niewyspani to czasami puszczały nerwy, ale suma sumarum rzadko się to zdarzało☺