Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Czerwone Wierchy, hej!

Polazłam i nawet szczęśliwie wróciłam 😁 Zaliczyłam wszystkie Czerwone Wierchy (Ciemniak, Krzesanicę, Małołączniak i Kopę Kondracką) i na koniec miałam jeszcze pokusę wleźć ponownie na Giewont, skoro miałam go tak blisko. Ale żołądek i wizja gołąbków z sosem borowikowym wygrały 😛

Po drodze przeszłam przez Dolinę Małej Łąki. Moim zdaniem to jedno z najpiekniejszych miejsc na ziemi. Idąc do doliny z góry żółtym szlakiem cały czas się zastanawiałam czy zarządcy PN są lekko szaleni, udostępniając tę porąbaną trasę turystom, bez ostrzeżenia? Jest naprawdę okropna, a prawdopodobieństwo skręcenia karku lub nogi na śliskich ruchomych kamieniach spore. 

Dolina Małej Łąki:

Dobrze mi zrobiła taka samotna szwendaczka. Raz, że przewietrzyłam głowę i uporządkowałam myśli. Dwa, że trasa byłaby zbyt trudna dla moich towarzyszy. Wysoka suma przewyższeń, stromo, długo w zimnej chmurze,  z wiatrem, czasem po resztkowych śnieżnych łatach, mozolnie góra-dół-góra-dół 😉  i męcząco. Ale ja miałam prawdziwą frajdę i nawet skończyłam przed zaplanowanym czasem. Bo TO trzeba kochać! Ja kocham. Mam otwartą głowę na ból mięśni i przyspieszony oddech. Idąc w górę mam poczucie, że mogę robić wspaniałe rzeczy bo urodziłam się w dobrym miejscu. Że dostałam tak dużo od Losu. Że jestem wdzięczna a jednocześnie łakoma na więcej! Las daje mi spokój i wolność. Za to góry nakręcają radośnie, zbroją w pokłady waleczności i uruchamiają zaklęte źródła Mocy w Duszy. Dlatego muszę co jakiś czas w góry chodzić. Po prostu muszę!

A i miłych spotkań było sporo. Mnóstwo kozic, sójka z którą zjadłam śniadanie (tak, nie wolno karmić zwierząt w PN), lisek i czarne wiewiórki. Lis w tym miejscu mnie zaskoczył. Tym bardziej, że to moje zwierzę duchowe. Albo byłam lisem w którymś z poprzednich żyć, albo będę w następnym. W tym życiu zdecydowanie jestem lisem, choć w ludzkim ciele 😁 

Znaleźli się nawet dobrzy ludzie do krótkich pogawędek.

Spacer w chmurach z atrakcjami. Polecam. Ja zamierzam tu wrócić jesienią, gdy Czerwone Wierchy są naprawdę czerwone. Magia gór. A dziś kolejny plan skoro nogi nie bolą. Tylko czy pogoda się utrzyma...