Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
idę jak burza :)))

Zgodnie z obietnicą ,że zero litości wczoraj wypaliłam 1401 kcal. Co w skali miesiaca zwiększa dorobek do 13 613 kcal. I już się nie mogę doczekac rozpoczęcia września ...myslę ,że jak zepnę poślady to dam radę popalić 20 000 kcal! Bo czy jest coś przyjemniejszego niż pokonywanie własnych barier ??

Z powodu pieknej słonecznej pogody (czytaj :było za gorąco) zdecydowałam się bryknąć na rowerze...wyszło 28 km. Zapuściłam się w nieznane...było trochę ekscytująco choć to raptem kilkanaście kilometrów od domu. Ale endo pokazywało drogę ,która jak się okazało nie do końca istnieje...tzn istnieje ale to leśna dróżka dla mojej szosóweczki momentami była ona nie przejezdna - ale tylko moementami. Także w promocji miałam emocje związane z lekkim zagubieniem. Po raz kolejny to co na mapie wydawało się proste w realu wyszło jakies krzywe. Ale wierzcie mi tylko podwoiło to wielkość frajdy jakiej doznałam. Wróblik1981 pisała ,że rower daje prawie tyle samo satysfakcji co bieganie...no ja bym to prawie spokojnie wykresliła. Fakt ,że nie ma sie takiego wrzechunoszacego poczucia przezwyciężania samego siebie. Ale ja tutaj mimo wszystko nie znam dobrze okolicy...samochodem jadąc po pierwsze nie da sie np. wjechac do lasu ,po drugie wszystko umyka za szybko. I tak te moje wcale niezbyt długie wycieczki rowerowe dają takie poczucie odkrywania nieznajomego...czyli: fantazja fantazja jest od tego ,aby bawić sie na całego :))) Wbrew pozorom przy bieganiu mam podobnie ,ale jednak inny zasięg. Przy takich rozważaniach zaczynam jednak podejrzewać ,że nie jestem w pełni normalna. kobita po 30stce emocjonuje się wysoce ,że jeździła na rowerku...ech. Choć może jest to równie irracjonalne co podniecanie sie nowa torebką :))) Tak na marginesie torebką bym się też podniecała...czyli schiza na maxa.

A takie miałam wczoraj widoczki...no jak u babci na wiosce!

Wieczorkiem tradycyjny spacer z mężem i psem:)))

Zatem pozdrawiam serdecznie...Mileczna zechizowana.