Pamiętnik odchudzania użytkownika:
MentalnaBlondynka

U mnie znośnie. Jakoś leci po malutku. Nie miałam, żadnej postnej wpadki słodyczowej ani mięsnej. I coraz mniej mam ochote na te produkty, chociaż śniło mi się ostatnio że garściami jem groszki czekoladowe. Jak dobrze było się obudzić i uświadomić sobie że to tylko sen

Dzisiaj na rowerze stacjonarnym 80 minut jazdy. Szybko i na środkowym obiążeniu nawet troche posapałam, ale tylko posapałam... Pamiętam jak na początku liceum zaczynałam ćwiczyć, zaczynałam właśnie na rowerze, a miałam wtedy stary mechaniczny, hałasował na cały dom, a ja codziennie godzinkę wylewałam na nim siódme poty. Schodząc z niego byłam mokra od głowy po same stopy, nogi jak z waty a ja nie mogłam złapać tchu. Dzisiaj 80 minut ciągłej szybkiej jazdy to małe sapnięcie a ja nie czuję się spełniona. Przyzywczaiłam się że zadowolona z siebie jestem tylko wtedy kiedy po ćwiczeniach nie mam siły kiwnąć palcem. Długo w sumie pracowałam na kondycję którą teraz mam czyli bieganie bez wypluwanie sobie płuc, jazda na rowerze bez nog jak z waty. 

Trudno mi w to uwierzyć. Nie czuję się sobą. Ja osoba która od dziecka nie przepadała w zabawy typu ganianego, ja która od gimnazjum do skonczenia liceum miałam zwolnienie z wf-u. Ja która nie mogła nawet za długo chodzić bo od razu dostawałam kolkę. 

A dzisiaj! Dzisiaj jest pieknie codziennie czuję potrzebę ruchu i nie mam przy tym w myślach złości że znowu muszę, nie myslę o tym że to nie przyjemne, że to sprawia mi ból. Teraz to chwila dla siebie, chwila błogiego relaksu. 

Wszystko siedzi w głowie. Kiedyś byłam jak nie jedna dziewczyna tutaj. Mowilam sobie tylko dieta bo do cwiczen jestem lewa, nie potrafię, sprawiają mi ból, jestem słaba. 

Ale to tylko siedzi w naszych głowach. Jesli codziennie bedziemy pokonywac bariery ktore same sobi stawiamy to w koncu uwierzymy w to ze mozemy dac rade. 

Czuję sie w zyciowej formie, jeszcze nigdy w zyciu nie czułam sie tak dobrze i nigdy nie byl to stan permanentny!

Nie było mnie długo, ale odchudzanie stało się obsesją. Nie myślałam o niczym innym jak tylko o tym że musze być mniejsza i mniejsza i lżejsza i tak w koło. Każda osoba wyglądała w moich oczach lepiej ode mnie, ja siebie widziałam jako wielką kulę sadła... 

Mój humor był uzależniony od tego co pokazała waga. Mniej=szczęscie i cudowny dzień. Więcej= depresja, brak chęci do życia, cały dzień podły nastrój. 

W porę się zreflektowałam, postanowiłam że nie mogę tak dłużej. Nie wychodziłam z domu bo bałam się że przytyje bo będę zmuszona zjeść coś co wg mnie było zakazane, bałam się ze wyjscie zakłóci porę posiłków. O mało co nie straciłam chłopaka. Moje badania krwi były bardzo złe, a ja sama byłam bardzo słaba. Nigdy o tym nie wspominałam bo się wstydziłam. 

Pewnego dnia w wadze wyczerpały się baterię i wtedy obiecałam sobie że nowych nie kupię i tak zrobiłam. Dzisiaj nie wiem ile ważę, ale ciągle kontynuuję zdrowe odżywianie. 

Na czas postu nie jem mięsa i cukru, którego i tak unikam. ALe teraz mam kategoryczny zakaz. Święta Wielkiejnocy są dla mnie zbyt krótkie a tak czuję je dłużej przygotowuję się mentalnie. Nie wiem jak to wytłumaczyć. Post nie jest po to by chudnąć a po to by przygotować się do świąt i poczuć tą całą atmosferę. 

W lumpeksie upolowałam za 9 PLN stanik sportowy Nike więc sobie biegam :)

Czuję się świetnie chociaż ciągle mam problem z postrzeganiem siebie. Idę do sklepu i biorę do przymierzenia ubrania w rozmiarze XL lub nawet 44 nie mogę przyzwyczaić się że od teraz jestem eMką :) 

Już nie śpieszę się z odchudzaniem, teraz eksperymentuję, jem zdrowo. Ja miłośniczka smażonego mięsa, tłustych potraw jem zdrowo wolę lekką sałatkę niż talerz ziemniaków i smażonej tłustej wieprzowiny. 

Sama nie wierzę w to co robię, ale to już jest mój styl życia, a nie przelotna przygoda czy modna zajawka na chwilę. Umiem odmówić słodyczy. Nie jem ich gdy nikt nie widzi. Zamiast ciast z bitą smietaną i kremami  jem serniczek z serka homogenizowanego i galaretki i to nie wielkie wiadro tylko małą filiżaneczkę. 

Ograniczam gluten, nie pije mleka które mi szkodziło i sprawiało kłopoty żołądkowe. 

Z napojów słodkich od czasu do czasu tylko CocaCola Zero.

Ludzie ciągle mnie namawiają na słodycze, alkohol, smażone mięso. I to nawet własna rodzina, ale juz się tym nie przejmuję chociaż nie jest to miłe.  Teraz odwracam się na pięcie i już. Ja nikomu nie mam zamiaru narzucać swojego sposobu zycia i nie chce by ktoś mi narzucał swój. ALe jak widać każdy sam musi pojąć jak szerokie jest znaczenie słowa tolerancja. 

Idę do przodu zdrowa i piękna