Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
eksperyment

Zrobiłam dzisiaj eksperyment a mianowicie zapisywałam na jakich czynnościach spędzam ile czasu. 

I jestem przerażona ile czasu przeciekło mi przez palce. Tu skrolowanie FB, tu jakaś gadka szmatka przez telefon, tu gapienie się w sufit i myślenie o niebieskich migdałach, tu jakaś gierka na telefonie itp itd.. 

Postanowiłam zacząć planować mój dzień. Nie tak od A do Z bo ja lubię spontaniczność ale tak na 60% . 40 % czasu zostawię sobie na nieprzdewidziane wypadki i na spontaniczne czynności. Podobno ludzie sukcesu planują i to na wiele, wiele miesięcy naprzód. Coś w tym jest ...

,,Musimy żeglować czasem z wiatrem, czasem pod wiatr, ale żeglować, nie dryfować ani stawać na kotwicy.”

Oliver Wendell Holmes

Właśnie , tak sobie myślałam, że jak nie planuję to w zasadzie ktoś to robi za mnie. I to nie ja wtedy decyduję jak ma wyglądać mój dzień, tylko milion innych czynników zewnętrznych. A potem się wkurzam, ze nie zrobiłam rzeczy naprawdę dla mnie ważnych . W sumie planując mogę sobie wybrać co chcę robić i to też jest fajne. Możesz też przewidzieć pewne rzeczy co jest jeszcze bardziej super bo jestes na to przygotowana. No i mniej się stresuję. A przede wszystkim oszczędzam czas.

Przypomniał mi się początek kwarantanny - studia przeszły w on line, do tego e- learning , zaliczenia , dwa kursy plus tworzenie moich materiałów na bloga itp. I tak usiadłam do angielskiego i za chwile przerwałam bo wydawał mi się be, zaczęłam kurs - e nuda, to może zaliczenie , e - tez nie , pogram w głupią grę, a może zrobię obiad , poćwiczę itp itd. W efekcie była 18 a ja miałam wszystko pozaczynane i nic nie skończone. Zaczęłam planować dzień a potem przestałam. A teraz wracam do tego znowu, plus lista " to do" obowiązkowa. Do dzieła...

Bo tak bardzo byłam zajęta dzisiaj przygotowaniami do zrobienia wielu rzeczy, że nawet nie zrobiłam sobie obiadu tylko wciągnęłam zupkę chińska... dramat:)