Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Campanulla

Niestety, pogoda zawiodła. Od rana mgła okrutna, w radiu podali, że aż do Włocławka. Widoczność na 150 m. W południe zaczęło padać i to całkiem solidnie. Cóż robić z takim dniem? Ano planować! Zaplanowalam więc obiad na jutro I nawet wykonałam. To gulasz wieprzowy, z szynki, z paprykami różnymi i z marchewka. Dziś zrobię do tego kopytka, aby jutro tylko odsmażyć. Zakupy wykonane też zgodnie z planem. Mąż wybrał się do biblioteki a ja zaczęłam kręcić rowerkiem. Mam taki bez kierownicy i bez siodełka, same pedały na stojaku. Kosztowało to grosze a spełnia swoją rolę. Rozgrzałam metal przy pedałach do gorąca, mięśnie ud od razu poczuły. Ostatnio na Hali widziałam faceta, który jeszcze w podstawówce był moja fascynacja, sympatią, to nie była miłość tylko zauroczenie. Był ładnym, miłym chłopakiem. Wyglądał dziadowsko niestety, skurczony, z brudnymi siatami, szkoda gadać. Nie dla wszystkich czas jest łaskawy, a na dodatek trzeba ten czas oblaskawic. Przygotowuje się do zupy z brukwi. Zamroziłam ją na jakiś czas, podobno traciwowczas gorycz. Ano zobaczymy. Mąż coraz sprawniejszy, zaczyna pomagać na poważnie, co cieszy. Marzec będzie miesiącem decydującym, ale wydaje mi się, że powinno pójść dobrze. Niestety , nadchodząca zima będzie z kolei moim leczeniem. Chciałabym mieć to już za sobą. 

Może to dlatego, że początek roku, ale udało mi się sporo zdrowotnych spraw załatwić. W poz wystawiono mi skierowania, umówiłam się do ortopedy (marzec), badania krwi, lipidogram itd też tam. Na maj mam termin usg tarczycy I usg jamy brzusznej. Byłam u stomatologa, za tydzień kolejna wizyta. A gastroskopie zrobię w szpitalu, tylko muszę tam zadzwonić. Najlepiej rano, bo potem to cudu trzeba, aby ktoś odebrał. Pogoda licha, ale ciepło. Zrobiłam zakupy, po drodze załatwiając usg. Na obiad dziś zupa krem brokulowa i paszteciki, faszerowana cukinia, troszkę ryżu i dużo surówki z pekińskiej, marchwi I jabłka. Dziś tłusty czwartek, zjedliśmy po jednym paczku, aby zachować tradycję. Przed piekarniami i cukierniami kolejki jak po kawę lub po mieso w czasach komuny. Polacy są bardzo tradycyjni, lubią celebrowac różne okazje. Spałam kiepsko, ból nóg i bioder dawał się we znaki. Remontowi dziś cicho na szczęście, ale w nocy znów pracowali. Jutro chce wypić kawę w łóżku, poczytać troszkę, wygrzać się. Wyjdę do miasta, nie wiem na jak długo, bo to zależy od pogody. Coraz wcześniej rano słychać gołębie i synogarlice. Oby to oznaką wiosny. 

Opanowała dziś miasto, widoczność na kilkanaście metrów i jeszcze takie coś mokrego siada na twarz. Brr, nieprzyjemne. Tylko zakupy dziś, bo spacerowanie we mgle nie jest komfortowe. W nocy słyszałam tych na dole nawet o 2:30. Szok, dziś znów od rana halas, mam po dziurki. Ta mgła przypomniała mi brytyjski serial sprzed 40 lat pt. Sama rodu Forsytow. Cóż to była za rozrywka oczekiwaną, jakie sympatię i antypatię, kto kochał Soamsa , kto Irenę. I tam wlasnie  , we mgle londyńskiej doszło do tragedii. Oglądało się! Kupiłam u Sowy 2 paczki, specjalnie dzień wcześniej, bo lubię czerstwe. Uniknę też kolejek. Jutro rano wizyta w poz, skierowania ba badania 40+, na usg jamy brzusznej i tarczycy, na gastroskopie. Terminy na nfz są makabrycznie odległe, ale poczekam. Po poz wizyta u stomatologa. W pewnym wieku częstotliwość tych wizyt wzrasta. Dziś na obiad barszcz, paszteciki z mięsem I leczo z ryżem. Na deser Skyr z mrozona borowka amerykańska, ktora zmiksowałam na mus. Na jutro zrobiłam zupę krem brokułową, podam z pasztecikami, oraz faszerowana cukinia, pieczarkami , cebula, papryką. Powinno być smaczne.

Z rana było jeszcze przyjemnie, to szybko wyszłam pozałatwiać zakupy. Kierunek Hala Targowa, wtorek był zawsze dniem handlowym,dziś to tylko wspomnienie. Pusto, cicho, sporo stoisk pozamykanych. Kupiłam kawę x2 bo tam taniej, wędzonego halibuta i brukiem. Chcę zrobić z niej zupę, podobno bardzo wartościowe warzywo. Po powrocie szklanka soku i na spacer. Znów w stronę morza, Yacht Club, Skwer Kościuszki, okolice mojego dzieciństwa. Szłam równym tempem, pod koniec już tchu brakło, to moja wieńcowa tętnica daje się we znaki.Wyszło 6.800 kroków i 4,7 km. Wyraźnie wracam do normy. Dziś przypomniały mi się kryminały Maryniny, które kiedyś chętnie czytałam. Skojarzyłam, że sposób narracji podobny jest do dawno oglądanego serialu radzieckiego pt. Siedemnaście mgnień wiosny." Tam bohater, Sztirlitz, grany przez Wiaczeslawa Tichonowa, miał zwyczaj " myśleć na głos", podobnie jak bohaterka Maryniny. To czasy lat 70 ubiegłego wieku, nie wiem skąd to skojarzenie. Pewne natomiast jest, że w szkole, w liceum, nabijalismy się solidnie że Sztirlitza, jego  pseudosprytu, jego zachowania. Wówczas wszystko co radzieckie było wysmiewane, taki stosunek do ciemiezcy. Obiad to barszcz czerwony w filiżance, paszteciki z mięsem, perliczka, marchewka, kisiel z czerwonych pomarańczy. Noc ciężka , remont na dole trwa, wczoraj pracowali do północy . Co chwilę jakieś hałasy mnie budziły .  Rozpadało się, od razu ciemniej. Dzwonił kolega z klasy , aby porozmawiać z moim mężem o rehabilitacji. Przy okazji poinformował, że słyszał w radiu rozmowe/ wypowiedz/ wywiad z Paniczem. Domyślam się, że dotyczyło to programu campus, w którym syn jest zaangażowany. Miłe.

Poprawy cd. Dziś nawet jazda samochodem była, musiałam odebrać skierowanie do ortopedy. Potem pojechaliśmy do Brico, po wymianę karabińczyka przy bidetce, niestety bez powodzenia. Trzeba będzie udać się do Castoramy. Ładny dzień dziś, spacer = 7500 kroków,  4 km.  morze w blekicie nieba, slonce mocno razilo w oczy. Taki dystansie w standardzie. Powtarzanie go przyniesie rezultaty. Znów ograniczam pieczywo, bo mam bóle po innym niż pszenne, a tego akurat nie lubię. Obiad kombinowany, nie było ochoty na ziemniaki, nie było dużo czasu na gotowanie po spacerze. Kupiłam pizzę mrozona, skandal, i tyle. Raz można. Budzę się codziennie 7-7:30, to dosyć wcześnie, ale jestem wyspana. Śniadanie zjadamy razem póki mąż potrzebuje mojej pomocy, bo on wstaje ok. 6. Remont pod nami trwał nawet wczoraj i to do 22. Dziś kolejny tydzień hałasów, oby to było faktycznie do końca lutego. Zaczęłam opracowywać trasę naszych wiosennych wyjazdów. To ogromna przyjemność . No i cieszę się na Wielkanoc bez spinki, czy wszystko wyjdzie, czy wszystko mam. Wyjazdową Wielkanoc weszła już do  naszych tradycji i to jest wygoda na całego. 

Ten spacer wczorajszy nie przysłużył mi się. Zmarzłam, dziś mnie telepie, miałam wyjść, zostałam w domu. Cóż, plany nie zawsze można realizować, wolę być zdrowa. W to miejsce rozliczyłam podatek za 2024 za pośrednictwem strony internetowej, proste i szybkie, mam z głowy. Luty prawie za nami, niedługo astronomiczną i kalendarzowa wiosna, ale chłód nadal trzyma. Czytam Krzysztofa Domaradzkiego pierwszy z trzech tomów pt.Detoks. Niezłe, wciąga, a rzecz dzieje się w Łodzi. Ostatnio wspominałam to miasto i wędrówki po nim. Wielokulturowe, wielowyznaniowe, ciekawa historia i te kamienice secesyjne! Cudo! Mam absolutnego hopla na punkcie architektury secesyjnej, modernistycznej. Ostatnio widziałam w internecie odrestaurowana klatkę schodową jednej z poznańskich kamienic. Ludzie , co za pomysły, jakie rozwiązania, nic tylko brać garściami. Teraźniejsza moda na domy typu stodola, betonowe bloki lub inne dziwadła nie pasuje mi. One są bez duszy. Na szczęście coraz więcej także młodych ludzi zajmuje się odnawianiem, projektowaniem z zachowaniem tego, co dobre, piękne i funkcjonalne. Dziś na obiad barszcz czerwony, perliczka pieczona, surówka z marchwi, jabłka I selera. Rozmowa że szwagierka, jak co tydzień zakończona konkluzją Ameryko, coś ty uczyniła światu . Czytanie o wyczynach Trampa, Muskat i innych ludzi z otoczenia, to stres i obawa o dalsze losy. A Duda się cieszy, że rozmawiał z Trampem 8-10 minut.W takim tempie to nawet przywitać się nie można porządnie, o pokojowych rozwiązaniach nie ma co marzyć. Narcyzm w czystej postaci, po obu stronach.

Jest coraz lepiej. Dziś był spacer, tylko 2km, ale jak na pierwszy raz to ok. Tylko ja zmarzłam drepcząc obok męża z kulami. Pogoda niby słoneczna, niestety znów ten chłodny wiatr z północy. Przeszliśmy się w stronę Skweru, koło Teatru Muzycznego i powrót. Po drodze zakupy,  przypadkowe spotkanie z chrześniakiem męża i jego dziećmi. To fajna para bystrych dzieciaków. Mimo rozwodu rodziców są otwarci i kontaktowi. Pomyślę o spotkaniu po feriach. Panicz w Berlinie na pożegnaniu pani profesor, która przewodniczyła jednemu z grantów europejskich. Pojechali z kolegą, tam nocleg bo uroczysta kolacja. Miłe takie zaproszenie, miła wizyta. Kontakty zawiązane w czasie pracy w różnych środowiskach, krajach, są bardzo ważne dla samorozwoju. Dziś piorę, dwie pralki, zmywarka. Pogoda sprzyja, więc warto. Na obiad kotlety z piersi kurczaka, takie typowo polskie, panierowane. Poprzedzone rosołem, którego gar nagotowalam kilka dni wcześniej. Wczoraj obejrzałam film "Simona". Treść była mi znana, bo czytałam książkę kilka lat wcześniej. "Gospodarka leśna" nie zmieniła się przez lata. Nadal ważne są interesy jakiejś grupy, o naturę nikt nie zadba dostatecznie. Świetna rola Agaty Kuleszy, okrutna, ale dobrze zagrana. Klasa. Pokazana tzw.subkultura myśliwych, partyjnyvh bonzow, pracowników Lasow uwikłanych w ciche i ciemne interesy. W Polsce jest takich grup mnóstwo, np. Kościół katolicki, posłowie, radni, deweloperzy, itd. Tak chyba wygląda cały świat, niestety. 

pogody, bo biodro mnie boli. A może jednak od ciężarów? Jest wiatr i on chyba przywieje coś nowego. Oby pozytywnego i nie mam na myśli tylko aury ale także politykę. To ona znów budzi mnie w nocy, gdy słyszę samolot patrolowy. Fani Ameryki i USA mają się chyba z pyszna, że przywódcą został człowiek dający się tak łatwo manipulować. Ale narcyz tak myśląc, że nikt go nie przechytrzy. Zaczęłam wczoraj oglądać serial Dzień Zero z Roberten de Niro, po 2 odcinkach mam dosyć. Denerwuje mnie demencja postaci, wszechobecna korupcja i oszustwa. Więcej tam przekrętów niż dobrej fabuły. W realu widzę co się dzieje, po co dodatkowo w formie bajki?Zakupy to kolejne kilogramy przyniesione do domu. Cieszę się, bo udało mi się kupić perliczke, a to cudowne mieso. Mąż dziś pożegnał się z prywatną rehabilitacja, teraz tylko w domu, do maja. Dziś mierzenie zgięcia od pięty do pośladka wyniosło 39 cm. Przez 2 tygodnie zmniejszyło się o 10cm. To bardzo dobry wynik. Jutro prognozowana jest ładna i całkiem ciepła pogoda, wyjdziemy oboje na spacer, chociaż trochę, aby noga zaczęła prawidłowo pracować. Ponowne wejście w codzienność musi potrwać.  

Po psychicznych odjazdach spałam jak dziecko. Gdyby nie mąż wychodzący na rehabilitację i wizyta u fryzjera, to pewnie nie wstałabym do 10. U mnie o 7 było-7 stopni, i dziś wyjątkowo się to czuło. Salon fryzjerski to miejsce dla kobiet do rozmów o wszystkim i o niczym. Dziś omawiałyśmy plany wyjazdowe, polecalam kilka miejsc już spenetrowanych. Włosy ścięte krótko , na dłuższy czas będzie spokój. Powrót do domu, gdzie czekał rosół z makaronem, jakie to było smaczne! Potem pulpety w sosie koperkowym, brzuszek zadowolony, ja też. Szukałam czegoś ciekawego w krakowskich teatrach, ale repertuar majowy jeszcze nie pokazany. Może obędzie się tylko zwiedzaniem Teatru im. Słowackiego? I rozglądam się w kalendarzu imprez w Trójmieście, aby może w polowie marca wybrać się z mężem na coś interesującego. Mam bowiem ogromną nadzieję, że to będzie pora na poruszanie się bez wsparcia. Dziś jest lepiej, bo remont pod nami przeszedl w fazę cichą . Niestety smród papierosowy daje znać o sobie. Ciekawe jak na ten smrodek zareagują właściciele? Może jeszcze ozonowanie będzie? 

Możesz sobie wmawiać, że to nic nie znaczy, że wszystko z pewnością będzie ok., a i tak myślisz, w nocy nie śpisz , omawiasz w duchu wszystkie możliwości i reakcje. Tak było i ze mną po otrzymaniu wyniku tk. z określeniem R91. Pokazal on guzki w płucach, zwłóknienie z podaniem rozmiarów, jakaś bliznę po czymś, zwapnienie tętnicy, prawdopodobny uchylek w żołądku. Czekałam 10 tygodni na opis, dziś byłam u pulmonologa. Kamień spadł mi z serca, bo to nic poważnego, należy tylko kontrolować. Dostałam skierowanie na kolejne badanie tomokomputerem, najlepiej zrobić w grudniu. Rada lekarza to gastroskopia, kolonoskopia, czyli badania z tych inwazyjnych. Cholesterol mam pod kontrolą, kardiologicznie także zostałam przebadana w czerwcu. Mąż ucieszył się po moim powrocie,biedak , też ukrywał swoje obawy. Dziś mogę stwierdzić, że dopadła mnie starość, a strach ma wielkie oczy. Będę spać spokojna, że kontroluje moje ciało i jego organy. Jutro fryzjer, co też jest chwilą relaksu. Pogoda przepiękna, błota już nie ma, wracałam od lekarza zachwycając się światem. Na obiad zrobiłam spaghetti z ( nie w) sosem pomidorowym, to także było na podniesienie nastroju. Teraz bede wyglądać wiosny, mąż znów poczynił postępy w rehabilitacji, wyprostowaną I zgięcie coraz lepsze. Oby tak było dalej.