Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Campanulla

Zmiana czasu spowodowała, że ok 20 jestem jak dziecko do położenia  . Ziewam, nie mogę się skupić, oczy się zamykają. Nie walczyłam specjalnie i o21:30 już byłam w łóżku. Książka na dobranoc jeszcze bardziej mnie znużyła, zasnęłam jak dziecko. Śpimy znów przy otwartym oknie, więc wtulenie się w ciepła kołdrę to rozkosz. Rano jeszcze chłodno, chwilowy brak wody w kranach, bo jakaś awaria. To opóźniło wyjście, ale zrealizowaliśmy dzienny dystans 5km. W drodze powrotnej już ciepło, trzeba się rozpinać, bo duchota. Wczoraj syn K. Przysłał zdjęcie wybudowanej trasy zjazdowej, z zaznaczeniem świateł. Wujek - dziadek musiał koniecznie zobaczyć ten rezultat wspólnych działań. Przyglądanie się cierpliwości dziecku przy budowie, omawianie świergotem zamiarów, to była bajka. Moje zapotrzebowanie na wnuki wypełniło. Dziś na obiad rosół z makaronem, reszta golabkow, ziemniaki, ogórek kiszona, galaretka cytrynowa z jogurtem i nasionami chia. Jutro muszę wykorzystać kupiony fenkul. Pogoda podobno będzie cieplejszą, może jakaś wycieczką do lasu, aby posłuchać ptaki?

Dziś byliśmy z wizytą u byłej żony chrześniaka męża. Dziewczyna ma 35 lat, dwójkę dzieci, dziewczynka 11, chłopiec 6. Sreberka żywe, bardzo elokwentne, głosiki jak dzwoneczki. Zajęte pracami ręcznymi, wycinaniem, malowaniem, stawianiem budowli nieokreślonego przeznaczenia,  dla dorosłych oczywiście. Po wyprowadzce od ojca mogli zamieszkać z rodzicami, ale K. chciała być samodzielna, nie zmieniać środowiska dzieci, szkoły i przedszkola co jest bardzo rozsądne. Mieszkają w wynajmowanym , przepięknym mieszkaniu w przedwojennej kamienicy. Czynsz to 2500zl za 80m lokal. Wysokie pomieszczenia, pełne światła, pokoje w amfiladzie, przedwojenny parkiet, pomieszczenie gospodarcze, szerokie dwa przedpokoje, po prostu cudo. Lokal był opuszczony przez 2 lata, wymagał sporo pracy aby przywrócić mu funkcjonalność, bo to gaz i elektryka do doprowadzenia i zmiany, cyklinowanie, przeróbki, malowanie itd. Z pomocą ojca i braci K. dokonała cudu, ale chce zrobić więcej , ma możliwość mieszkania tam długo. Były mąż i ojciec dzieci nie pomógł , bo i po co, prawda? Jestem pełna podziwu dla tej młodej kobiety, łączącej pracę zawodowa z wychowaniem, z radzeniem sobie ze sprawami rozłożonymi w zdrowym związku na dwie osoby. Ogromnie doceniam te troskę o zdrowie dzieci, bo wyrwanie ich z domu alkoholika to sztuka dla niejednej osoby. K. z radością oznajmiła, że skończyła terapię trwająca 2 lata, to także było pokłosie chorego związku. I jestem pewna, że K. da sobie radę w życiu, będzie spełniać swoje plany i marzenia,nie krzywdząc po drodze nikogo. A nasza dzisiejsza rozmowa to także zachwyt nad modernizmem gdyńskim , mieszkaniami z pomysłem, ich rozwiązaniami architektonicznymi. To był bardzo miły dzień . 

Pogoda lekko chłodniejsza od wczorajszej, ale i tak bardzo przyjemna. 6km i 8000 kroków. Bulwar, chwilka na ławce podziwiając morze, lody w Marioli. Poczułam wiosnę, zreszta nie tylko ja, bo sporo ludzi na bulwarze. Aktywność sportowo-rekreacyjna nadal w modzie. A ta wiosna objawiła się także w dzisiejszym obiedzie. Ziemniaki z koperkiem, szparagi zielone, jajko sądzone, kefir. Boski smak! Zakłócona sobota smrodem, który unosi się blisko nas. To śruta i biomasa tak dają czadu. Fuj! Na szczęście tylko z jednej strony, w pokoju dziennym spokój. A'propos spokoju, to nie miałam go po obejrzeniu wczoraj w TVP Kultura filmu Aida. To oparta na faktach historia Bosniakow z Srebrenicy, zamordowanych przez Serbów przy absolutnej bezczynności Holendrów, którzy  patrolowali i zarzadzali strefą pokoju z ramienia ONZ. Film wstrząsający wobec bezsilnosci tych ludzi, bezradności wojsk ONZ, brutalności morderców. A gdy rano przeczytalam o zakusach USA wobec Ukrainy, o zachowaniu Vanca na Grenlandii, pomyślałam o sklepie sportowym tuż za rogiem. To lokal dla sportów wyczynowych, spodobała mi się stojąca na wystawie maszynka spirytusowa(chyba) do podgrzewania i cudnej urody garnuszek w komplecie. Bardzo praktyczne w czasie zawieruchy dziejowej. A Putin ma przecież sprzymierzeńca w osobie Trampa, łatwo mu będzie atakować. Wracając do rzeczywistości, nadal nie widać szczypiorku w donicy. Może aktualne słońce przyspieszy wegetacji?

Wczoraj skierowanie, dziś kwalifikacja. Wręczając p.ginekolog skierowanie mówiłam, że jeszcze ciepłe 🙂. Natomiast pytanie czy jeszcze miesiączkuję rzuciło mnie na kolana. Pani doktor, ale ja mam 70 lat! Pani? No tak, za 2 miesiące mam urodziny. Ależ dałabym Pani najwyżej 60, i wcale nie wazelinuje. To miłe Pani doktor, to geny, ale także moje wysiłki. Taka to była rozmowa. Było mi fajnie, tak po prostu fajnie. Zabieg będzie 26 czerwca, to się teraz nazy2a ginekologia jednodniowa. A ponieważ już to przechodziłam, wiem jak to jeść. Ze szpitala p9jechalismy na cmentarz oksywski, urodziny mojej rodzicielki. Przy okazji sprzatnelam nagrobek, stwierdziłam, że komuś spodobały się kwiaty sztuczne z wazonu, bo zniknęły. Po cmentarzu do galerii Szperk po zakupy. To także dla dzieci chrześniaka męża, bo spotkamy się w niedziele na obiedzie. Obiad będzie u matki dzieci, bo rodzice rozwiedzeni z powodu alkoholu. Kupiliśmy dla pudełka puzzli, jakieś indywidualne drobiazgi jutro he słodyczy. Te wręczę ich mamie, to ona będzie dysponować. A po zakupach pojechaliśmy do Rewy. Pogoda dziś cudna, ciepło, bez wiatru, sporo chętnych na wygrzewanie się na plaży. Spacer w stronę cypla, obiad w pobliskim barze, mąż dorsz , ja halibut. Widać, że miejscowość przygotowuje się do sezonu, słychać wiercenia, cięcia, malowanki, mycie. Takie miasteczka zarabiają w sezonie na cały rok, nic dziwnego, że zaczynają sezon coraz wcześniej. Jutro podobno pogoda będzie mocno zmieszana , w niedzielę już gorsza. Tak więc czas na mycie okien jeszcze nie nadszedł. 

Wizyta u ginekologa, uff, nie lubię. Niestety znów polip i na dodatek endometrium do łyżeczkowania. Jutro będę w szpitalu, kwalifikacja i potem zabieg. Na szczęście to jednodniowa ginekologia, tak to teraz nazywają. Zastanawiam się, jak długo jeszcze będę musiała tak wizytować. Nie znam kobiety, która ginekologa kocha, no chyba że to mąż albo partner miłosny🙃 . Wyszłam do lekarza, zimno aż mnie zatkało. Akurat była bardzo gesta mgła nad miastem, to ona była powodem . Dłonie mi zmarzły a nie miałam rękawiczek. Jutro data urodzin mojej mamy. Odwiedzimy cmentarz po wizycie w szpitalu. Miałaby  92 lata,niedługo 5 rocznica jej śmierci. Dziś obiad gotowy, bo powtórka z wczoraj, poszło więc szybko. Mam szparagi, zrobię je na sobotę i na niedziele do pieczonego kurczaka. A jutro będzie pizza gdzieś na mieście. Czytam teraz książki lżejsze, inne niż kryminały. Lżejsze, to nieporozumienie, bo o II w.s. w Warszawie, o losach młodej kobiety kształcącej się na pielęgniarkę. Gdy przeczytalam dziś, że UE mocno namawia na robienie zapasów przetrwania na 72 godziny, to zrobiło mj się smutno, że być może znów będziemy uwikłani w "ciekaw czasy". Zawirowania pogodowe powodują ból biodra, dziś na badaniu było kiepsko. Marzę o ciepełku, lżejszym ubraniu, o wyjściu z domu bez przygotowań, ot w 5 minut. 

Ależ pogoda! Za ciepło mi było w lekkim plaszczu, musiała się rozpiąć aby było lżej. zieleń wyraźnie przygotowana na wiosnę,teraz się chmury , oby padało. taki wiosenna deszcz to raj dla natury. Spacer trasą ta sama od lat, dziś wyszło 6,5km, bo skręcaliśmy na boki po zakupy, do apteki itp. Wyszło 8400 kroków. Martwię się tylko, że mąż nabrał nawyku złego stawiana nogi , tej operowanej w tym roku. Oby w Jantarze to wszystko wyprostowano. Kupiłam włoska kapustę, gołąbki już w garnku , na gazie. Jest jeszcze zupa warzywna z różności, wykorzystałam także własne kostki bulionowe. A dziś była kasza gryczana z pieczarkami, boczkiem i dymka , zapiekana z serem Bursztyn. Do tego surówka z pekinki i kefir. Jako dziecko i starsze dziecko jadałam obiady w barze mlecznym. Tam często w jadłospisie była kaszą gryczana ze skwarkami, ale wówczas do głowy mi nie przyszło, aby coś takiego zjeść . Dziś zachwycam się tym daniem. To kwestia dojrzałości smakowej, rozwiniętego zmysłu i kubków . Moje biodro boli w nocy najbardziej, mniej gdy wstaję z fotela, gdy chodzę nie boli wcale. Mam kłopoty z założeniem obuwia, zawiązaniem butów , cierpię przy schylaniu się. Gdyby ktoś mi zagwarantował, że ta przypadłość pozostanie na zawsze w takim stanie, przestałabym mówić o operacji. Leków p-bolowych nie biorę , smaruje tylko maścią i jest ok. Jeszcze przydałaby się rehabilitacja 2x w roku i byłabym szczęśliwa. niestety , organizm się starzeje, konsekwencje tego muszą być. Wizyta w bibliotece, odstawiłam narazie kryminały, znów mam przesyt. pożyczyłam książki babskie, miłe czytadła, odpocznę przy nich. 

Wczoraj upieczone ciasto dziś jest wspaniałe! Będę powtarzać, bo proste i smaczne. Mąż zachwycony, lubi takie wilgotne wypieki. Dziś ciepłej niż wczoraj, to i spacer był całkiem, całkiem. Bulwar cały tym razem, co po raz pierwszy po operacji. Dwa przystanki takie na wodę, na przyglądanie się łabędziom, wodzie, horyzontowi. W Parku Centralnym cebulice się niebieszcza, żonkile za chwilę rozkwitną, cudnie jest. Znów 5km i 7700 kroków. W drodze powrotnej odebrałam zamówione buty sportowe, mąż zażyczył sobie takie meskie. Zamówiłam. Po powrocie rosół z makaronem, a potem zabrałam się za pasztet. Wątróbka kupiona z rana, wszystko zemlone, tymi recami wymieszane. Właśnie wyłączyłam piekarnik, jeszcze chwilkę tam posiedzi, nabierze kolorów. To zamiast wędliny do chleba, bo te że sklepu to koszmar. Na obiad tradycyjne kotlety z polędwiczki indyczej, młodą kapusta I ziemniaki z koperkiem. Do popicia kefir i sok pomidorowy. Tradycja mocno się trzyma. Na spacerze wspominaliśmy ostatnie 7 lat, bo podobno co tyle los człowieka się odmienia. 2018r.-zalanie mieszkania, totalna katastrofa, życie w wilgoci cały czerwiec do września, opieka nad rodzicami coraz czesciej. 2019- śmierć ojca, początek awantur z bratem, gdy się dowiedział, że mama wszystko dziedziczy. Pogrzeb, sprawy grobu, banków, telefonii, itd. W grudniu, na tydzień przed świętami mąż łamie V palec śródstopia. Mama coraz bardziej potrzebuje pomocy, wszystko spada na mnie. 2020 -  mama 2x w szpitalu, lapie sepse,umiera mama, jest pandemia, dalsze awantury spadkowe, bo brat chce wszystko. 2021- sprzedaż mieszkania po rodzicach, darowizna dla Panicza na zakup większego w Poznaniu, wyposażanie.  2022 - sanatorium, pobyt skrócony bo oboje złapaliśmy Covid. We wrześniu totalny remont łazienki, wyjazd poza Gdynię, tulanie się przez 4 tygodnie. 2023 pierwszy pobyt męża w szpitalu, powrót po 5 dniach, bo robot coś nie styka. 2024- drugi pobyt męża w szpitalu, operacja, rehabilitacja. 2025- drugie kolano operowane. To chyba wystarczy i mam nadzieję, że długi czas będzie spokojnie. Wprawdzie politycznie sytuacja jest niepewna, ale jestem mimo wszystko optymistka, z niewielka doza pesymizmu. 

Dziś w domu, aby nadgonić trochę gotowanie i inne tego rodzaju czynności. Lubię tak zanurzyć się w pracach kuchennych, gdy wszystko mam przygotowane i idzie mi szybko i smakowicie. Dziś upieklam ciasto marchewkowe, mąż  , lasuch  , nie może się doczekać aż wystygnie. Na obiad dziś mam tradycyjny rosół niedzielny, tym razem z dodatkiem goleni wołowej oprócz mięsa drobiowego. Poza tym pieczeń ( jednak) cielęca, młodą kapustę duszona, deser z mango , jogurtu i nasion chia. Wszystko się udało, smakuje i pachnie znakomicie. Chwalę się? Oczywiście, czemu nie, skoro mogę? Pogoda za oknem to słońce, błękit nieba i chłodny wiatr. Wczoraj oboje poszliśmy do łóżka po 21. To chyba dawka powietrza tak zrobiła. Spałam do 7, bez niezdrowych przerw, tylko ta na lekarstwa. Szczypiorek coś nie chce rosnąć na balkonie, daje mu jeszcze tydzień aby zaczął wypuszczać. Na podwórku pojawiły się szpaki, których tu nie było. Jest tu dużo drzew i krzewów, mają gdzie gniazdować. Dziś myślałam o tym, że znów mało dzieci widuje. Te starsze już się nie spotykają na podwórku, mlodzi ludzie mają teraz psy, nie dzieci. Znów jakiś głupek wystawił opony przy śmietniku, będą stać kilka miesięcy, za ich zabranie zapłacą wszyscy.

Sezon podróży małych i dużych uważam za otwarty.  Dziś pojechaliśmy na Półwysep Helski, ostatecznie do Helu. Jeszcze mało samochodów po drodze,ale na miejscu już sporo ludzi. Chłodno, wiatr, jak to nad morzem. Stanęliśmy na parkingu tym samym od lat i poszliśmy w kierunku morza, przez las. Na szczęście wzięłam czapkę i rękawiczki, na szczęście szliśmy z wiatrem, bo był poważnie chłodny. Kładka edukacyjna pełna turystów, widać taki pomysł nie tylko nam przyszedł do głowy. Dosyć wysokie fale, roślinność jeszcze śpi, tylko rokitnik zaczyna pracować i widać nowe listki. Kilka zdjęć, kilka przystanków, potem deptak. Sklepy i lokale gastronomiczne otwarte i pelne. Pooglądaliśmy to i owo, znane już z wcześniejszych wypraw, decyzja o obiedzie zapadła. Zjedliśmy w jednej z restauracji w porcie. Mąż dorsza z pieca, ja z pieca doradę. Na szczęście obyło się bez frytek, a posiłek zaczęliśmy zupa rybna, całkiem smaczna. Zakończylismy Earl Greyem, czas wracać. Droga powrotną już z większą ilością aut, nie wyobrażam sobie tej drogi w sezonie. Po drodze widziałam żurawie, dwie pary, to pora ich legow. Wybrały miejsca blisko szuwarów i jakiejś wody na polach. Słuszny wybór. W domu z ogromną przyjemnością wypiłam filiżankę kawy, zjadłam małego paczka. Zapaliłam świeczniki, położyłam obok książkę Roberta Bryndzy (to Brytyjczyk), niczego więcej nie potrzebuje. JeJest mi ciepło, wygodnie, mam obok kochana osobę a przed sobą fajny wieczór. Czego i wam życzę.

To stan z pewnością nie aktywności fizycznej i umysłowej. Spotkaliśmy wczoraj znajoma panią Notariusz, już poza aktywnością zawodową. Opowiadamy sobie przy takich spotkaniach dokąd w tym roku pojedziemy. I ona i my jesteśmy pasjonatami odkrywania Polski, tej mniejszej, prowincjonalnej. No i kochamy razem Kraków. Pani Notariusz była w opóźnionej  ( bardzo mocno) podróży poślubnej w Krakowie. Z pełnym luksusem, teatr x2, błogie lenistwo i zwiedzanie. Na moje 70 urodziny ( to już?)wybieramy się do Krakowa. Hotel już zarezerwowany, bilety kupimy miesiąc przed, bo jazda samochodem tak daleko,aby postawić go w garażu to brak sensu. Oglądałam już repertuary teatrów krakowskich, może będzie już na maj. I to właśnie jest emerytura,pojmowana przeze mnie jako czas wolny od pracy zawodowej, wykorzystywany na realizację własnych pasji, hobby, zachcianek. Na szczęście oboje z mężem lubimy podobne atrakcje, podobnych unikamy, lubimy się bawić, dogadzać sobie. Hotel? Tak, ale z dobrą lokalizacją, że śniadaniem , z wygodnym łóżkiem i porządna łazienka. Apartament? Ok, koniecznie przestrzenny, łóżko z lampkami do czytania, winda, parking, itp. Czy za dużo wymagam? Ach, w młodości pojechaliśmy do Jugoslawii(1976r.), z wielkimi plecakami, pociągiem przez ZSRR, Rumunię, Bułgarię, potem autobusem do Skopje, stamtąd do Budwy. Gotowaliśmy samiz przywiezionych zapasów, spaliśmy w namiocie na kempingu po sezonie. Wtedy siły były inne i inne możliwości. Teraz wykorzystujemy doświadczenie i to, co pozyskaliśmy z pracy zawodowej. Dziś już przebieram nogami przed pierwszym wyjazdem, to będzie Ilawa na Wielkanoc. Uwielbiam planować podróże. To za jakiś czas, teraz cieszę się możliwością spspacerowania z mężem, ktktóry doszedl do sprawności  szybko jak młody osobnik. Trochę mam w tym swój udzial😉. Wyjazd na Półwysep Helski odłożony na jutro. Rano było chłodno, zeszło mi w mięsnym, postawiliśmy na spacer. Poza tym wczoraj wieczorem zażyłam Dulcobis aby wyczyścić jelita, i dziś dłuższy pobyt poza domem byłby niewskazany.Ot, moja głupota. Na obiad pasta z sosem pomidorowo-paprykowym.,To danie nigdy mi się nie znudzi. Jutro posiłek w terenie, a na niedziele mam kawałek cielęciny. Zrobię sztufade cielęca. Rosół z gicza wołowa już się gotuje.