Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
siła tłumu ,czy po prostu fajne zajęcia ?

Wczoraj znowu byłam na fitnessie...i jakoś mi się podobało bardzo :))) Może to siła tłumu - bo naprawdę wczoraj to już szok był ... a może potrzebne mi takie wygibasy do muzyczki. Wiem ,że wiele z was kocha zumbę...no jakoś ja wolę zwykłe hantelki i stepy ,czyli wzmacnianie z rozciąganiem. Nie wiem czy to przez to bieganie ,czy już mi się głowa na tyle przemieniła że nawet jak już stwierdzam ,że nie mogę więcej razy podnieść nogi coś mi każe ćwiczyć mimo odczuwanego lekkiego bólu. Na fitness chodziłam całe życie ,z przerwą na jogę. I niestety od tych trzech lat kiedy sobie tyję przecudnie jakąś miałam awersje do tego. Obecny plan treningowy wygląda zatem tak: pn ,śr ,pt biegam - teraz tylko 8,5 km trasa pod górkę...wtorek i czwartek fitness i basen...sobota i niedziela spacery z psem i basen:))) Plan póki co pięknie daje rady. Na dzień dzisiejszy mam już spalone 18000 kcal - w sierpniu było mniej niż 16000 :)) Mam jeszcze całe cztery dni żeby dobić do 20 tys.

Mimo wszystko bardzo sie cieszę ,że koleżanki zaczęły chodzić na te fitnessy. Zaczynam się bardzo przyjemnie utwierdzac w tym ,że nie jestem nienormana z tym sportem bo wszyscy tak robią :)) Przez te długie 9 miesięcy o tym ,że nie jestem nienormalna zapewniałyście mnie Wy - i było to bezcenne! Cóż długo to trwało zanim moje otoczenie też doszło do takich wniosków. A ja chcę więcej i więcej :)))

Ale mimo tych bądź co bądź sukcesów ja ciągle w lustrze widzę grubasa. Przeglądałam zdjęcia z majowych wakacji ,byłam tak już na etapie -10 kg. Tak strasznie się cieszyłam i wydawało mi się że już jestem malutka...a teraz patrzę - masakra. Nadal wielorybek. Zaczynam podejrzewać ,że trudniej niż mój tyłek będzie odchodzić moja głowę. nie chciałabym do końca życia być na jakieś fanatycznej diecie. Może któraś z was - która juz osiągnęła swój cel - podpowie czy mija ta grubość w głowie ,czy nie jest to niestety takie proste?

Dobra już widzę ,że wpadłam w ton narzekacza...powód jest niestety znany i bardzo prosty. Jedna z vitalijek (Joova - znowu nie mogę przez slaby net podlinkować) namawia mnie na półmaraton św. mikołajów w grudniu...niestety się on odbywa w Toruniu. Już chyba od środy analizuje to na wszystkie strony i ni jak nie wychodzi - logistycznie nie dam rady. Za nic nie chciałabym jechać bez męża ...ale nie mamy z kim potwora zostawić. Potwór owszem jeździ z nami praktycznie wszędzie...ale tam będą tłumy ludzi - dla potwora to męki piekielne. I tak z łezka w oku muszę się poddać tym razem. No wiem ,że w przyszłym roku będzie mnóstwo nowych imprez na które będę mogła pojechać. Kuźwa ,żeby to było w W-wie może jakoś by dało rady...ale Toruń...dobra już się nie mazgam. Po południu bieganie więc mi się humor poprawi. Wieczorem exrta muzyczka i małe piwko ...zaczynamy łikend!

A na koniec rzutem na taśmę ja w nowym biegaczowym looku ....choć buty mam zazwyczaj inne :))