Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Campanulla

do tropików, bo dziś  u mnie na balkonie 28 stopni. Żaluzje zasłonięte, okna otwarte od strony cienia. Lubie ciepło, ale bez przesady, taki żar nie dla mnie. Na szczęście jesteśmy nad morzem i co jakiś czas bryza daje o sobie znać.  Wczoraj był plener, siedziałam w półcieniu , a i tak mam za mocno opalony dekolt i szyję,  i to z jednej strony. W plenerze byliśmy kilka ładnych godzin, jedzonko smakowało niesamowicie, dokończyłam jedną książkę, zaczęłam następną. Mąż też opalił swoje "wysokie czoło". Trochę graliśmy w kometkę, znów kukułka nas okukała, było przyjemnie. Dziś zakupy już po 8, bo przed jedenastą szwagier z żoną  zapowiedzieli się z wizytą. Przyjechali, poprosili o wodę,potem o  wodę i jeszcze raz wodę, potem było ciasto i woda oraz truskawki. Na obiad moja pomidorówka z makaronem i naleśniki z mięsem. Jako surówka była kapusta słodka z koperkiem, oliwą, sokiem z cytryny, trochę cukru i soli. Praca  żadna a smakowało doskonale. Bardzo podobał się im mój ogródek na balkonie.   Po ich odjeździe nastawiłam pranie, na balkonie ukrop, nie będę zatem dziś z niego  korzystać. Rozmowa poranna z bratem, ja w środę do rodziców, on w weekend. Jutro Gdańsk, aby uczcić póki można, w środę usg tarczycy i tu ciekawy będzie wynik, a od niego uzależniony dalszy los tego gruczołu. Dziś już 3 czerwiec, a za 23 dni wybieramy się na wakacje. Jak czas szybko płynie, a może to tylko ja tak czuję? 

które/ rzy mają w sobie dziecko, składam życzenia  radości z życia . Aby wokół was byli sami dobrzy ludzie, pełni uśmiechu i słońca. Taki stosunek do świata , do otoczenia, pozwala cieszyć się istnieniem, zapewniam.  Wczoraj miałam maraton  w kuchni od samego rana.  Dwie zupy , w tym rosół dla rodziców, do tego makaron, zmielone mięso z rosołu na naleśniki,  placki ziemniaczane dla nas na obiad, gulasz dla rodziców , deser z owocami, jogurtem i chia,pieczenie kurczaka na niedzielny wyjazd w teren. mycie półek w lodówce, ogarnianie kuchni po szaleństwie gotowania. Dziś za to mam spokój i już tuż po 9 wyszliśmy nad morze. A w terenie bieg jakiś, nie wiem dokładnie jaki, bo sporo ich ostatnio, szykowanie  atrakcji dla dzieciaków, muzyka, gwar. Ale najpierw kawa  w kawiarni tuż przy piasku. Słońce grzało nieprawdopodobnie, a mina Hiszpana ( ale ciacho!), który usiadł przy stoliku obok i patrzył na morze, była obłędna. Dawno nie widziała takiej radości na twarzy!  To chyba był jeden z tych, co kochają świat za to, że jest.  W drodze powrotnej trafiliśmy na zawody maluchów w biegach. Startowały ludziki  4 letnie i młodsze. W kategorii dziewczynek nie było płaczu, nawet takie idące  parły do przodu, bo medal był dla każdego.W grupie chłopców widać było rywalizację, kilku płakało z rozpaczy po kiepskim starcie, w sumie chyba nic nowego!  Po spacerze jeszcze jakiś czas na balkonie, to teraz moje ulubione miejsce, a potem do rodziców.  Te wizyty są coraz smutniejsze, niestety. Stanowisko ojca  w sprawie zainwestowania w pomoc jest absolutnie negatywne, mama natomiast jest przekonana, że nadal wszystko ogarnia. Chwilkę posiedzieliśmy, podaliśmy obiad i powrót. Przed chwilą była burza i ulewa, lekko się ochłodziło. Na jutro zapowiadana jest super pogoda, w planach mamy plener. W poniedziałek  przyjedzie szwagier z żoną, a we wtorek pojedziemy do Gdańska, na uroczystości 30- lecia . I pogoda nie będzie nam straszna, bo w mieście zawsze można się schować. W sobotę przyjedzie panicz, będzie aż 4 dni ! A ja muszę coś fajnego przygotować do jedzenia.  I to mnie cieszy.

ale i tak zimno z północy.  Rano spacer, potem zakupy, bo ugotowałam  dla rodziców zupę jarzynową, z młodymi warzywami. Dzwonił ojciec odwołując potrzebę wizyty w banku, bo ma kłopoty żołądkowe. Nic dziwnego, skoro kupuje i zjada to, co widziałam w  lodówce. Ciężka ta sytuacja. Jutro mąż zawiezie zupę rodzicom. Kupi też twarożek dla mamy, bo codzienne kanapki tylko z kiełbasą to niespecjalna dieta.  Dziś byliśmy w kinie na filmie "Wymarzony". Francuska wersja procedur adopcyjnych wobec noworodka zostawionego w szpitalu. To nie jest wyciskacz łez, z amerykańskim happy endem. To film o pracy służb socjalnych, opiekunów i potrzebie posiadania dziecka.  Pisząc to oglądam program Uwaga , aktualnie o dziecku oddanym do placówki przez rodziców adopcyjnych. Nie kontaktują się z dzieckiem od 5 lat.  Chłopiec miał 7 lat, gdy został adoptowany, a rodzice adopcyjni nie uznają go za syna.   Jest zaburzony, fakt, ale  rodzice nic nie zrobili, aby to zmienić, zawalczyć. Dla mnie ostracyzm towarzyski byłby  słuszną decyzją ze strony znajomych.  Po kinie  zajęcia domowe, trochę prasowania, trochę odkurzania. Przerzuciłam kanał na HGTV, program o mini domach.  Pomysłowość ludzi zaskakuje , jestem pełna podziwu.  Mogłabym mieszkać w takim domu, ale w innym klimacie. z możliwością "tarasowego " życia.  Dziś waga łazienkowa wyświetliła  fajny obraz. Lubię takie dni, i chyba nie jestem jedyna w tej sympatii, prawda?.  Moja fasola balkonowa rośnie jak na drożdżach, oczekuję zielonej ściany na kratce. A może jeszcze jakieś owoce będą  z tej zieleni?

prawie za nami. Az trudno uwierzyć, że właściwie cały maj padało. Już w kwietniu opalałam się, maj rozczarował. Na szczęście w domu jest co robić , nie ma więc mowy o nudzie.  W sobotę byliśmy u bratanka w nowym domu. Nowoczesny budynek, sterowany komputerowo, pełen betonu i szarości. To kwestia gustu i tyle, ale sama bryła i rozwiązania fajne, niektóre zabawne , ciekawe. Bratanek jest niesamowicie zdolnym człowiekiem, dba ogromnie o rodzinę, bierze udział w rajdach samochodowych, prowadzi firmę budowlaną z powodzeniem, ma trzech synów i jest dla nich autorytetem.   W niedzielę oczywiście  do Mamy, zawieźliśmy ciasto, owoce, zrobiłam jabłka w cieście francuskim, jedliśmy jeszcze ciepłe. Dziś pada, jest jeszcze chłodniej. Mąż rano nastawił pranie , na szczęście suszyliśmy w pralni samoobsługowej tuż obok.  Potem wizyta u optyka, bo mężowi pękły oprawki. Wybór  dokonany, zakup także, naprawa nie była możliwa. Teraz raczę się herbatą Earl Lady, obiad zaplanowany, nowe książki czekają w sypialni.  Był zamiar wyjścia do kina na film Wymarzony, zostawimy to na jutro, może pogoda się poprawi?  Wysłałam synkowi zdjęcie naszego balkonu, z zaznaczeniem, że pijamy tam popołudniową kawę, gdy jest ładnie. Wyraził ochotę na takie delicje balkonowe, sam jest sybarytą i smakoszem. Moja waga spada, nadal dużo wodę wlewam w siebie. Aktualnie kupuje Muszyniankę, ma najwięcej składników mineralnych i mi smakuje.  Słyszę z kuchni odgłos mienienia kawy, za chwile cudowny zapach rozniesie się po całym domu, ech życie emeryta! 

na szczęście nie tak, jak na południu Polski. Żal mi tych ludzi, którzy tracą dobytek, i to powtarza się co kilka lat. Wczoraj jeszcze siedzieliśmy na balkonie kilka godzin, w pełnym słońcu, z lekturą. Zrobiłam kawę, do tego lody, pycha. A dzis o 180 stopni inaczej. Siedzę w domu w polarze, bo zimno, rozgrzewa mnie Bob Dylan.  Wczorajsza wizyta u rodziców zaowocowała umyciem mamie głowy i podcięciem trochę włosów. Gdybym wiedziała, że się uda namówić, wzięłabym maszynkę do włosów, zawsze można łatwiej tremować. Obiad im smakował, najedli się jak baki, zostało jeszcze sporo na dziś . Na piątek mają śledzie w śmietanie.   W sobotę mąż podrzuci  zupę ogórkową , a w niedzielę pojedziemy  z ciastem. Natomiast w sobotę jedziemy do bratanka "otworzyć" jego nowo wybudowany  dom. Dzis kupiliśmy prezent  w postaci dużego lampionu  drewnianego, takiego na dwie ogromne świece. Z pewnościa będzie gdzie postawić. Jeszcze kwiaty i tyle.  Przeszłam się dziś po sklepach odzieżowych, ale nic mnie nie zainspirowało, a kilka rzeczy mierzyłam. Lato u nas jest krótkie, a ja nigdy nie zdążę nosić wszystkiego co mam.  Po co zatem nowe nowe, skoro nowe  stare jeszcze nie noszone?   Waga ok., lekko odwadniam organizm, nawadniając jednocześnie ogromnymi ilościami. Wypijam 2,5-3 litry dziennie.  Po śniadaniu dzisiejszym ( dwie kromki grahama, twaróg, ogórek zielony, pomidory, szynka gotowana, kawa z mlekiem), znów miałam bóle żołądka. Pamietam je z czasów dawniejszych, zjadłam więc kawałeczek suchego pieczywa i przeszło. Za dużo kwasów, muszę neutralizować. Jutro mąż ma zajęcia z moim ojcem, a ja zajmę się porządkami w domu. To takie typowe, to piątkowe sprzątanie. Przejrzę także szafę pod kątem lata i sobotniego wyjścia.  A na obiad będzie zupa szparagowa i pieczona ryba. Do tego dużo surowizny zielonej.  Na śniadanie koniecznie jaglanka, bo chyba najlepsza dla mnie.

Uderzenie w splot słoneczny. Tak odebrałam spektakl "Zapiski z Wygnania" Reżyseria Magdy Umer, wykonanie Krystyna Janda. Rzecz o marcu 68r., wspomnienia ówcześnie młodej dziewczyny , lat 20. Jakie to okrutne było, to wypędzanie, wynarodowianie Żydów, cudem ocalałych  po II wojnie.  Na sali  cisza, jak makiem zasiał, żadnych telefonów nie otwierano, owacje na stojąco, a potem spotkanie z aktorką.   Bardzo jestem dumna, że udało mi się kupić bilety na to przedstawienie, mam nadzieję, że dostanie jakąś nagrodę, bo to w ramach XIV Festiwalu Sztuki Współczesnej  r@port. Wracaliśmy wyciszeni, w sumie przytłoczeni treścią usłyszaną. Chociaż dużo wiedzieliśmy o tamtych czasach, to jednak wstyd, normalny wstyd czułam, gdy słuchałam.  . Dziś moja waga ładny spadek pokazała, ale to tylko woda. Wczoraj wypiłam 2,5 litra, w nocy  wstawałam 2 razy. Rano do endo, kolejna wizyta 11 czerwca, już po usg. Będzie wiadomo co się dzieje.  Piękny dziś dzień był, taki słoneczny, ciepły. Sporo chodzenia, także do biblioteki. Czytam aktualnie  "Lekki bagaż" Anny Cieplak. To pisarka młodego pokolenia, nominowana  do nagrody Nike, Paszportu "Polityki", Nagrody Literackiej Gdynia. Fajny język trzydziestolatków z miasteczka prowincjonalnego. Mam obraz tego, co mi się marzyło. Rozpacz!.  Dziś kolejny raz szparagi, póki są , póki można.  Balkon wygląda uroczo,   siedziałam dobrą godzinkę, czytając i chłonąc słońce. Przyjemne to było.

Aż się chce żyć!, a to tylko niebieskie niebo, słońce i sandały na stopach. Wprawdzie już się zaczyna snuć coś na nieboskłonie, ale nadal 22 stopnie. Dziś zakupy na hali warzywno- owocowej. Raj dla oczu i nosa, kieszeń natomiast aż piszczała  na widok cen. Drogo, nawet bardzo. Poszłam po kolejne kwiaty na balkon, po ziemię, i przy okazji nakupowałam płodów  z ogrodów. Kapusta, bo ojciec chciał, botwinka, bo taką chcę zupę, młoda włoszczyzna, bo pięknie pachnie w rosole, borówka amerykańska, bo inne owoce potwornie drogie. Truskawki po 26zł/ kg, morele podobnie. Jabłka do bani o tej porze roku. Na szczęście jest jeszcze Lidl i Biedronka. Nic dziwnego, że producenci polscy narzekają. Nikt nie kupi za taką cenę. W zeszłym roku czereśnie zjadłam raz, cena nie spadła poniżej 20zł/kg. Obłęd! No nic , żyć trzeba, muszę przestawić się na inne rozwiązania. A i chwila dobra, bo weszłam na wagę. Szok przeżyłam i nawet wiem od czego tak "ładnie" przybrało. Od soli, która ostatnio jakoś mi smakowała. Już wczoraj odstawiłam cholerę, wypiłam w sumie 2,5 l wody, dziś mam za sobą 6 szklanek, a jest 14 ,00.  Powróciłam do lektur posiadanych w temacie zdrowego odżywiania, ułożyłam jakiś plan, chcę się go trzymać , i oby się udało. Wieczorem idziemy do teatru, nie życzę sobie wówczas zapowiadanych burz. Jutro do endo, ale tylko po receptę, bo wizytę planuje po usg tarczycy.  Zajęłam się moja odzieżą letnią, zastanawiałam się, ale tylko chwilkę, czy kupić coś nowego. I odeszła ta myśl migiem. Mam tak dużo ubrań, a lato krótkie, nie zawsze wszystkie nałożę, po co zatem?  Może  w okresie przecen coś wpadnie w oko?  W nocy wstawałam 3 razy, aby pozbyć się wypitej wody. Nerki zdrowe zatem.

I  chyba nie tylko ja. Dziś znów  padało, lało, grzmiało. Jest duszno, parno nawet, nad morzem mgła okrutna.  Pozwoliłam sobie na lekkie leniuchowanie i czytałam  w łóżku aż do 9.  Potem jaglanka  z jabłkiem, orzechem brazylijskim, cynamonem i łyżeczka syropu klonowego. Do tego rumianek i już.  Po śniadaniu poszliśmy zobaczyć  Bałtyk, ale zniknął we mgle. Całkiem szybki marsz, sporo ludzi, spociłam sie pod zbyt ciepłym okryciem.  Ledwo zdążyliśmy wrócić przed deszczem. Na obiad  rosół z makaronem, marchewką i zieloną natką, leczo z ryżem.  O mojej wadze nie będę pisała, mam o czym myśleć, to wystarczy. Na szczęście już żołądek tak nie boli, to zasługa Ranigastu.  Na balkonie moje kwiaty przetrwały dobrze, fasola wypuszcza zielone  listki, czekam na oploty na drabince. I tęsknię, tęsknię do prac ręcznych jak remonty, odnawianie, szykowanie na nowo. Ach, jak chciałabym coś wyszlifować, pomalować, zrobić własnoręcznie!  To nie dziwne, prawda?  Bo dla mnie to frajda. Jutro niedziela, oby udało się przejść spory kawałek bez opadów. W poniedziałek do teatru i spodziewam się naprawdę dobrego spektaklu. Krystyna Janda i Magda Umer to moim zdaniem gwarancja  moich oczekiwań. A narazie patrzę za okno, zieleń taka  wybujała, może faktycznie czas szukać grzybów w lesie?

Was , drogie Vitalianki. Wróciłam z  krainy Deszczowców. Zwiedziłam piękny zamek w Gniewie, byle jaki w Kwidzynie, przecudnie położone Chełmno i  wreszcie  Grudziądz, gdzie stacjonowaliśmy. Zawsze chce jechać do celu drogą inną niż autostrada, bo widoki i przeżycia mnie omijają.  Jeszcze w Gniewie było słońce, chociaż chłodno. Oglądam przed wszystkim architekturę i podziwiam kunszt dawnych mistrzów.  Wchodząc do kaplicy zamkowej po schodach szklanych dostałam ataku paniki, normalnie i zwyczajnie! Uff, ależ to straszne uczucie!  Blisko zamku dwa wspaniałe hotele, widać rozmach i pomysł.  W Kwidzynie katedra rozczarowała, ruiny zamku  pokazywały wprawdzie potęgę , ale dziś to tylko cegły. Zachwyciły mnie natomiast budynki, sądu i liceum, odnowione przepięknie.  Grudziądz następny, jeszcze także w słońcu, zachęcał do wędrówek. Pierwszego dnia weszliśmy ma górę zamkową, włóczyliśmy się uliczkami. Trafiliśmy do Cafe Fado, przecudnego miejsca, pełnego muzyki, kolorów i dobrego wina . Jadaliśmy w lokalu pn."Loft", i z całego serca polecam, gdyby ktoś zawitał do Grudziądza. Ceny bardzo przystępne, dania sezonowe, znakomicie przyrządzone i podane. Od wtorku pogoda się popsuła, ale dla globtroterów to żadna przeszkoda. Muzeum w dawnym klasztorze opatek, w starych spichrzach. Zachwyciła nas historia Szkoły Kawalerii, przypomniałam sobie do razu film pt"Jutro pójdziemy do kina", gdzie jeden z bohaterów tam właśnie zdobywał szlify podoficerskie.  Wystawa współczesnego malarstwa , na której znaleźliśmy obraz wujka mojego męża!   Wystawa poświęcona Bronisławowi Malinowskiemu, to nasza młodość. Spichrze  we wnętrzu robią wrażenie , zostały doskonale dostosowane do pełnionych funkcji. Kolejny dzień to wizyta w Chełmnie, i miałam nadzieję na cieplejszą pogodę. Byłam tam 3 raz, za każdym razem zimno jak cholera! Wreszcie miałam okazje zobaczyć wnętrze  barokowego , dawnego ratusza. To cacuszko stojące na rynku, dziś muzeum. Potem Fara, przepiękna, dostojna, kolorowa, nie ustępująca tym italskim budowlom. Mury miasta imponujące grubością, pięknie zachowane. Fajnie odmawiane dawne obiekty, na wzór łodzi czy Poznania. Imponujące budowle sakralne, aż 6 ich w niewielkim Chełmnie!  W mieście roi się także od piekarni, widać bardzo popularny to zawód  w tamtych okolicach. Kolejny i ostatni dzień to  bulwary Królowej Jadwigi w Grudziądzu, punkt widokowy, obraz bardziej obrzeży miasta i kino. Poszlismy na komedię "Niedobrani". Świetna zabawa, polecam. Na urodziny mąż podarował mi płytę z piosenkami Zbigniewa Wodeckiego i dwie książki.  Dziś wracaliśmy w deszczu, stęsknieni już Gdyni, domu i swobody poruszania się. Na obiad usmażyłam polędwicę z dorsza + mlode ziemniaki + kiszona kapusta. Smakowało, a jakże. O wadze mojej nic nie wiem od poniedziałku, zobaczę jutro. Natomiast w Grudziądzu zaliczyłam glebę, upadłam przy Starej Kuźni , z powodu wystepów w chodniku. Mam ogromnego siniaka na udzie , na szczęście tylko tyle.  Dzowniłam do brata, u rodziców bz. jutro tez brat jedzie , a ja zaliczam przyszły tydzień. I to tyle. Dziś  spędzę noc we własnym łóżku i to mnie rajcuje!

Wczorajszy obiad urodzinowy odbywał się w restauracji chińskiej. Nie jestem fanka tej kuchni, ale sajgonki smakowały mi , były wyborne, pierożki także i makaron ryżowy. reszta ok, ale wszystko w sosach zaprawianych mąka ziemniaczaną. To nie moja bajka. Wolę surowe warzywa, chrupiące pod zębami, od mazideł mącznych, których smak się zmienia w zależności od potrawy , i nic więcej. Ale było miło, rodzina się spotkała. Przy okazji rozmowa o strajku nauczycieli, bo i nauczycielka była obecna. Biedna wpadła w depresje po zawieszeniu, zdołował ją fakt braku zrozumienia ze strony rządu, rodziców. To trudny i bolesny temat , i całkowicie rozumiem  stanowisko nauczycieli, że bez opłacenia dodatkowych godzin w weekendy nie będzie festynów, nocowania w szkole, wycieczek.  Konsultacje z rodzicami w godzinach pracy nauczyciela, a nie po pracy rodziców.  Nie będzie kserowania  za własną kasę, dostarczania materiałów ze środków własnych. Nikt nie żąda od pielęgniarki, aby przynosiła do pracy środki opatrunkowe, od lekarza, aby zaopatrywał szpital w lekarstwa.  Wybrańcy narodu w postaci posłów dostają nawet obiady po cenach promocyjnych, finanse na utrzymanie biur, asystentów, paliwo na niewidzialne samochody, itd. Ich praca ogranicza się często do bezmyślnego podniesienia ręki, a nieobecność na sali obrad aż kole w oczy.  To boli i ja to rozumiem. .  Dziś leczę wczorajsze obżarstwo, wieczorem brzuch mnie bolał od różnorodności.  Poszłam w butach na obcasie i naprawdę był to koszmar, wyszłam po prostu z wprawy chodzenia na wysokościach. Dziś spacer nad morzem, na obiad zupa szparagowa i jakieś resztki z dni poprzednich. Jutro zrobię spaghetti , aby nic nie zostało na czas wyjazdu. Moje ulubione to aglio olio, najprostsze i  dlatego najlepsze.