hehe ^^

chociaż już dziś korci mnie na markizy cytrynowe na moim serialu... zobaczymy co z tego wyjdzie...

Wczoraj strasznie zabiegany dzień. Dieta trochę kulała, choć starałam się bardzo mocno by nie zapchać się czekoladą i mieć z głowy jedzenie na ok. 5-6 godzin. Po takim czasie po zjedzeniu czeko jestem głodna. Bardzo tanie i wydajne choć DUPA ROŚNIE.

I: drożdżówka 350kcal

II: jogurt pitny 0% truskawka + banan 280kcal

III: kanapka z sałatą, pomidorem, ogórkiem i serem żółtym 350 kcal (myślałam, że to będzie mój obiad w tym zwariowanym dniu, ale:

IV:  obiad: zupa ogórkowa 100kcal , 1kulka ziemniaków ubitych 35kcal, surówki 50kcal + 1/2 zraza 80kcal, kawałek piernika marchewkowego150kcal, kompot 100kcal- obiad wpadł niespodziewanie, władze uczelni zaprosiły nas (jako pomagających w organizacji konferencji na obiad do restauracji), nie wypadało odmówić, ba! jakie to dziwne siedzieć przy jednym stole z profesorami, wykładowcami, rzecznikiem uniwersytetu i !!!PANIĄ PROMOTOR!!! mojej pracy licencjackiej. hahahahhahaha 

musiałam się pilnować żeby nie palnąć czegoś głupiego xD

OBJADŁAM się strasznie, nie jestem przyzwyczajona żeby jeść obiad trzydaniowy. efektem był brak głodu do ok.22 wtedy wpadł:

V: Kubuś marchewkowo bananowy 150 kcal (jedyne co było pod ręką przy biurku)

nie wiem ile to wszystko wyniosło kcal, cieszę się jednak, że nie były to fastfoody i słodycze a nawet porządne jedzenie.

no nie wiem podliczmy... 

o wyszło ok. 1700 kcal   o.O

czyli w miarę zmieściłam się w górnym limicie, oh ulga myślałam, że wyszło ze 3,5 tysiaka.

ale tak to jest, teraz wyobraźmy sobie moje dzisiejsze jedzenie (na cały, pracowity dzień) i dużą paczkę laysów lub 3 czeko, praktycznie tyle samo kalorii....

wiem, mogłoby być więcej białka, ale jak już mówiłam ten dzień był mega zwariowany. dotychczas w takie paraliżujące moją dietę dni, jadłam 2 czekolady i miałam dzień z głowy :/ chore...

już chyba wolę te moje urozmaicone jedzenie, nawet jeżeli nie jest w 20000% dietetyczne.

Pozdrawiam Was :) 

Jesteście bardzo dzielne ;)

http://www.youtube.com/watch?v=xoRrGsgohYE

ćwiczyłam,

nie podjadałam

czyli co?

nie pisałam dosyć długo, aczkolwiek zaglądałam tu często :)

przez pewien czas miałam wrażenie, że zaglądanie na Vitalię mnie dołuje. Sama nie miałam siły by ruszyć dupsko i wziąć się w garść. Irytowały mnie nawet niektóre wpisy - Wam się udaje, a mnie nie... łapałam coraz większego dołka. 

Jeżeli chodzi o jedzenie - diety nie było, było natomiast normalne odżywianie, bez jakiś większych wybryków. Jak już coś to ciastka do herbatki itp. Raczej się pilnowałam, co uważam za sukces. Mimo wszystko waga obecna 82-83 kg. Zmieniam pasek, chcę być uczciwa wobec siebie i Was :) 

powracam do diety od dietetyka, wszystko poukładane i wyliczone jest mi potrzebne w tym moim zakręconym życiu :)

myślałam o tym żeby podjąć na 2 tyg dietę kopenhaską, żeby coś się ruszyło, mam wrażenie, że mój metabolizm zwolnił. ale jak przeczytałam jadłospis tej diety - to nie dla mnie. Na śniadanie kawa z cukrem - nie piję kawy czyli co mam zjeść? zresztą jak JEŚĆ kawę? mam ją chrupać czy może ssać ziarenka? głupota. i jak tu przejść z 5 posiłków na 3... i gdzie tu mieć siłę na fitness, pracę, życie? kuszące są efekty wagowe, no ale zdrowy rozsądek przede wszystkim :) zresztą chyba aż taka rewolucja mi nie jest potrzebna - powolutku powolutku i osiągnę te 70 kg. 

KOPA MOTYWACYJNEGO dostałam w piątek. na siłowni ujrzałam moją byłą przyjaciółkę, która odwróciła się ode mnie 3 miesiące temu. zawsze razem się odchudzałyśmy i wspierałyśmy. X. przez ten czas nie miała z kim się odchudzać i bardzo przytyła. w końcu zjawiła sie na siłowni - a nic tak nie motywuje jak wyścig z "wrogiem" o szczuplejsze ciało. pocieszyłam się tym, że tkwimy w tym samym martwym punkcie, ja mam zastój ona na nowo zaczyna, i możemy wystartować z odchudzaniem, mimo że ja ważę mniej. ciekawe czy ona ma świadomość tego, że będziemy konkurować ;)

kilka wiosennych foteczek co by Wam się wiosna przypomniała :) mi się aż cieplej zrobiło  

   

Żegnam się z Wami :) życzę POWODZENIA i niech ten tłuszcz idzie w cholernię!

wpisując w google: 'piękne wyrzeźbione ciało' wyskakuje krzysiu???! 

http://www.youtube.com/watch?v=6h08nEGxaUk

no nic, niech mu będzie. i tym akcentem DO JUTRA!!! :*

Jestem tak jak obiecałam sobie i wszystkim. Ogarniam się po niezłym nieogarnięciu, chorobie, wizycie w domu i napadach obżarstwa. 

Będę starać się na nowo bo wiem, że gdy schudnę będę szczęśliwsza. Z jednej strony mam wrażenie, że jestem strasznie pusta skoro dążę do osiągnięcia perfekcyjnego wyglądu zewnętrznego - przecież ważne jest wnętrze, zachowanie, osobowość, czyny. A ja uparcie myślę o szczupłych nogach, fajnej dupie i mięśniach zamiast tłuszczu, nie wspominając już o ubraniach o jakich marzę aby je włożyć, gdy już osiągnę upragnioną wagę. To mnie napędza w działaniu. Te krótkie spodenki, obcisłe sukienki, bluzki, a chyba przede wszystkim wzrok innych i ich wielkie wybałuszone oczy i usta mówiące "wow". Nie jest to puste? Albo próżne?

..................................................................................................................................

Z drugiej strony należy wziąć pod uwagę to, że każdy człowiek ma prawo do szczęścia. Jedni dążą do awansu, inni chcą extra samochodu, pozostali pragną kochającej rodziny. To dlaczego ja nie mogę osiągnąć szczęścia, stając się szczupłą, zdrową kobietą. Dobrze wiem, jak czuję się, gdy zawalam z dietą i nie ćwiczę. Czuję się odtrącona, nieatrakcyjna, płaczę jak głupia, mam zły humor, co odbija się na moim facecie... Gdy się staram, mam więcej energii, myślę pozytywnie i można powiedzieć, że w ogóle MYŚLĘ. Bo gdy zawalam to w głowie siedzi mi tylko ten fakt: znowu nie dałam rady i jestem słaba. Zadręczanie się i presja, że tyle czasu już zmarnowałam... Świat nie jest już wtedy piękny. Nie dostrzegam tego, co dzieje się wkoło, bo za dużo myśli i czasu skupiam na swoich porażkach. Przez to unieszczęśliwiam swój i moich najbliższych świat. 

Czy odchudzanie może być obsesją? 

Tak. 

Zdecydowanie. 

Jeżeli nie wyluzuję, siądzie mi psychika. 

..................................................................................................................................

Czuję się lepiej, choróbsko odchodzi, ogarniam też samopoczucie psychiczne. Po ostatniej wtopie trudno było się podnieść i na nowo zacząć walkę. 

Pozdrawiam Was :) 

jesteście bardzo dzielni!!!

tytuł oznacza, że mam przeczytać ten post za każdym razem, kiedy polegnę i będę chciała się obżerać. 

to jak mam zrytą banię, przechodzi ludzkie pojęcie / 

co siedzie w mojej głowie

miesiąc perfekcyjnych ćwiczeń diety i starań

po to by jedno przeziębienie i "skutki uboczne" to zaprzepaściły.

mówię "skutki uboczne" bo będąc chora musiałam sobie odpuścić siłownię. co więcej obżerałam się nielitościwie i to dziadoskim jedzeniem. od tygodnia nie zjadłam normalnego obiadu. zawaliłam też z wodą. waga z rana pokazała 82 i coś tam, ale jak tylko zobaczyłam te 82 to zeskoczyłam bo po prostu się bałam.

i na co były te moje wywody na temat myślenia przed kupnem słodyczy skoro przez ostatni czas łamałam wszystkie możliwe metody i sposoby opanowania własnych zachcianek. jestem do bani. 

utratę "przyjaciółek" wynagradzałam sobie tonami cukierków, wieczory spędzałam przy chipsach i graniu na ps, co chwila wciągałam jakieś puste kalorie, batoniki. zapuściłam się całkowicie. obarczam o to przeziębienie. ale dobrze wiem, że nie mam silnej woli. jestem słaba... nienawidzę być chora. mój świat nie ma wtedy sensu. gdy ćwiczę mam TYYYYYLE ENERGII. nie sięgam po słodycze. w ogóle nawet o nich nie myślę. tydzień do bani, do doopy. żal mi siebie. skończę jak tłuścioch z przed roku. :(:(:(:(

chociaż już się cieszę, już widzę małe światełko w mroku. przeziębienie się kończy. znów będę śmigać na fitness...

obym tylko znowu nie wpadła w wir objadania się. 

jezu, kompulsy to moja specjalność, jestem mistrzynią.

ale tak bardzo nie chcę :(

jestem smutna, przygnębiona i zrozpaczona.

ryczę jak krowa.

po co mi to było?

to obżeranie się...

nie umiem jeszcze z sobą walczyć.

kto by pomyślał, że walka z samą sobą jest taka trudna?

EDIT:

Kochane, to wszystko jest do mnie, nie chciałam nikogo obrazić. 

to moja nauczka na przyszłość...

6 lutego 2013