Temat: Praca w ciąży

I wlasnie przez takie kombinatorki rynek pracy i podejscie pracodawcow do ciezarnych wyglada tak, jak wyglada. "Jedyny okres, w ktorym mozna sobie bezkarnie posiedziec w domu". No gratuluje podejscia...

Tonya, jak mowisz: plan trzeba miec, a zycie czasem zweryfikuje. 
Tylko ze autorka ma otylosc i cos tam jeszcze, nieciekawa sytuacje finansowa i  rodzinna i w tym bajzlu planuje dziecko.

Stad moj komentarz.

Twoja sytuacja jest inna. Mialas wszystko ogarniete zawodowo i finansowo, fajnego kandydata na tate dziecka i planowalas. Wyszlo z przeszkodami, ale jak mowisz, czasem trzeba zweryfikowac i dostosowac do zmian. 

Tylko ze ona planuje nie to co trzeba;-) 

Ja sama jestem mistrzynia planowania z planem B iC nawet w sytuacjach prostych, wiec akurat rozumiem. Ale to nie ta sytuacja.

Pracowałam na budowie wśród wertepów i maszyn, pyłu, syfu, bez względu na to czy było 40 stopni czy padał deszcz i ogólnie zbyt bezpiecznie nie byłoby biegać tam z brzuchem, więc dosyć szybko poszłam na L4. Jakbym miała pracę biurową, to bym mogła pracować do końca, bo ciążę przechodziłam lajtowo.

Ucichło o tym przejściowo, ale temat wróci. Covid. O ile ktoś konkretnie przechorował na początku a potem pomimo narażenia nie złapał znów, to spoko, chyba, bo jednak ciąża zmienia klimat. W przeciwnym razie dobrze byłoby się zabunkrować a w żadnej pracy poza ściśle zdalną się nie da.

Pracodawca NIE doceni. Za to w razie czego złoży wyrazy współczucia lub kondolencje.

Pracowałam do końca 6 miesiąca. Praca w instytucji finansowej, dosc stresujaca. Urodzilam blizniaki 1,5 miesiaca pozniej. Zawsze chciałam być w porządku wobec pracodawcy, ale w tej sytuacji nie było warto, bo firma upadła w trakcie mojego macierzyńskiego i nie miałam do czego wracać. 

Pracowalam do końca,w dniu porodu byłam jeszcze w pracy. Po porodzie wróciłam do pracy po macie ( 3 m-ce) Nie ogarniam co ma do rzeczy to czy jest się w domu czy w pracy. Jeśli więź ma się nawiązać to się nawiąże.

Trzeba słuchać swojego organizmu i lekarza. Jeśli praca jest ciężka lub źle się znosi ciążę, to jednak lepiej iść na L4. Ja pracowałam do 7 miesiąca. Chciałam dłużej ale trafiłam do szpitala ze względu na skurcze. Prawie miesiąc przeleżałam w szpitalu. Urodziłam 5 tygodni przed terminem. Nie twierdzę, że tak się stało przez pracę, ale ciążę znosiłam bardzo źle, mimo tego, bagatelizowałam swoje złe samopoczucie. Miałam pracę biurową, stresującą ale fizycznie lekką, więc wydawało mi się, że nie powinnam iść na zwolnienie. Czułam się też zobowiązana wobec pracodawcy. Z perspektywy czasu żałuję, że nie poszłam na zwolnienie. Może gdybym właściwie o siebie zadbała, byłoby inaczej. Oczywiście już się tego nie dowiem. W tamtej firmie już nie pracuję, odeszłam jakiś czas po powrocie z macierzyńskiego, bo nie było możliwości rozwoju ani podwyżki. Ja byłam rok na macierzyńskim.

Cancri a co za różnica dla pracodawcy? I tak musi znaleźć pracownika na zastępstwo, bo kobieta w połogu nie będzie przecież pracować. Końcówka ciąży też ciężko.

Pracodawcy to by chcieli żeby w ogóle nie mieć dzieci, bo potem jeszcze są choroby dzieci itd. itd.