Temat: Nazwisko po ślubie

Nie wiem jak to wyglada u dziecka w paszporcie, bo nie widzialam. Moze sa tam tylko imiona rodzicow? Tak jak w dowodzie osobistym. Nie zaglebialam sie w ta sytuacje, widzialam, bo na moje nieszczescie stalam za nia w kolejce :)

Moj kuzyn ozenil sie z dziewczyna, ktora miala takie samo nazwisko panienskie, jak on ;D ciekawa jestem, czy moglaby miec podwojne ;P

Nie do końca taki sam przypadek, ale w mojej szkole był chłopak o dwóch bardzo podobnych nazwiskach rodziców - Markiewicz-Markielewicz :) 

O jaaa...;D ale fajnie to brzmi! Ja znam dziewczyne, ktora zmienila po slubie dajmy na to z sowinska na sowa, wiec tez blisko...i wlasciwie nie wiem, czy bym w takim przypadku zmieniala - tzn. inaczej sie nazywala ale w ten desen byla ta zmiana.

Odnosnie tego co pisalas, to u nas np. moj sie uparl, by mala miala dwa nazwiska. Ja chcialam, by miala tylko jedno. Nasze nie wiem, czy do siebie pasuja, na pewno ciezko jest dojsc skad jestesmy. I masz racje, prawnie mozna sobiw wybrac, wiec takie gadanie, ze to brak szacunku czy zabawa w rodzine jest slabe. 

Zreszta jak pracowalam jako au pair to moja babka po rozwodzie zmienila nazwisko na panienskie ale i tak  nazywali ja po nazwisku meza. Rozwod byl kilka ladnych lat wczesniej a ludzie i tak nie zakodowali. W dodatku byla lekarzem i wykladala na uczelni i to jej utrudnialo bardzo sprawe. Meza nienawidzila jak psa i gdyby mogla, to oczy by mu wydrapala. A z latka nazwiska musiala sie meczyc caly czas.

ja mam meza , dla mnie to było naturalne . No i jest fajne . Często ludzie nas pytają , czy jesteśmy rodzina noblistki 

Pomimo posiadania pewnego dorobku naukowego w postaci m.in. publikacji przyjęłam nazwisko męża, bo mi się bardzo podoba

ja mam podwójne. Moje jest krótkie, męża długie i mam długie imię ale jakoś sobie radzę. Nie chciałam rezygnować ze swojego bo czemu. Jestem żoną męża ale też dalej jestem córka rodziców. Jestem blisko z rodziną, mamy super relacje i nie chciałam tracić rodowego nazwiska, jednocześnie chciałam mieć takie jak mąż i córka. Dlatego dwa. 

Ja bym chciała męża. Do swojego nic nie mam ale chętnie zmienię

Mam bardzo podobne zdanie. Wszystkie moje koleżanki, które całe życie znałam jako X tak jakby nagle stały się kimś innym. Wiem, że to tylko nazwisko, ale to takie niewytłumaczalne... żyjesz sobie żyjesz, dochodzisz do momentu kiedy wychodzisz za mąż i bach nazywasz się zupełnie inaczej. Mój partner zawsze mi powtarzał, że mogę mieć nazwisko jakie tylko chcę. Czasem sobie tylko żartuje "masz mieć moje, Pani jest dodatkiem do pana"  i oboje się śmiejemy z tego o czym mówisz - że kobieta to tak jakby trochę niepełnowartościowa osoba. Tylko dla nas to śmieszne, a są przecież dramatyczne sytuacje kiedy mąż i teść obrażają się na amen i traktują jako niesamowitą ujmę kiedy kobieta nie chce przyjąć ich nazwiska.

Moja teściowa miała piękne, szlacheckie nazwisko. Do tego rzadkie. A zmieniła na pospolite wiejskie :/ No i niech mi ktoś powie, że to fajna tradycja jak to tak wygląda.

Ja na szczęście mam wymówkę jakby ktoś się czepiał, powiem, że mam artykuły w gazetach podpisane moim nazwiskiem i stfu :)

a ja kocham swoje nazwisko, będę mieć kiedyś dylemat o ile wyjdę za mąż haha