Temat: Lubicie rozmawiać przez telefon?

Nie lubię dzwonić do urzędów czy coś załatwiac bo mnie wkurza że muszę tłumaczyć a najgorzej jak trzeba zadzwonić znowu i kto inny odbierze i tłumaczyć znowu. Wolę załatwiać osobiście ale często zadzwonienie jest wygodniejsze niż jechanie na drugi koniec miasta. Ze znajomymi mogę gadać czy pisać, obojętne. Ale wiadomo że  face to face wygodniej.

U mnie w pracy stoją na biurku trzy telefony i zdarza się, że wszystkie trzy dzwonią... Ja nie mam wyjścia, muszę rozmawiać 😆

A "prywatnie" to mam kilka osób, z którymi raz na kilka tygodni mi się zbiera i gadamy wtedy przez bitą godzinę. Taka "aktualizacja danych", bo nie mamy szans się spotkać na codzień. Przyznaję jednak, że jak nie mam czasu/ochoty na rozmowę, to po prostu nie odbieram. Z resztą znajomych to raczej na komunikatorach piszemy. 

Macie osoby, z którymi nie umiecie rozmawiać? I to nie mówię o takich, których nie lubicie, bo to wiadomo. Gadka się nie klei i wogole tak jakoś... U mnie niestety jest to moja siostra. Bardzo rzadko rozmawiamy przez telefon, i czasem mam wrażenie, że obie nas to męczy. Osobiście - spoko, na czatach też, ale przez telefon - tragedia... 

Nie lubię, dzwonię, jeśli inaczej się nie da, wtedy krótka i konkretna rozmowa.

Ale mam trzy koleżanki, z którymi ciężko się regularnie spotykać, ze względu na dzielącą nas odległość i inne zobowiązania i z nimi średnio co dwa tygodnie zdzwaniam się na pogaduchy.

w pracy sie nie zastanawiam nad tym czy lubię czy nie. Muszę.  Jestem to nieodłączny element. Z jednymi sie rozmawia lepiej z innymi gorzej, na zywo tak samo.

mnie z kolei irytuje, jak ktoś służbowo potrzebuje odemnie informacji i zamiast zadzwonić na 60s to wysyla mi 16 wiadomości,  zmusza mnie do odpisywania

ostatnio nawet pracownik warunki wynagrodzenia próbował negocjować pisząc na wats up...

Mam dwie teorie. Jedna to ta, że niektórzy nie mają śmiałości pytać o podwyżkę w twarz, więc piszą oraz to, że wolą mieć chwilę na zastanowienie co odpisać niż musieć odpowiedzieć z buta na już czy sypnąć jakimś argumentem. Pisząc są w stanie pozbierać myśli i napisać to na spokojnie ;) Druga teoria dotyczy  informacji służbowych pisanych a nie dzwonionych - tu może w dużej mierze chodzić o posiadanie tego od Ciebie na piśmie w razie czego (znaczy nie wiem o co konkretnie chodzi, więc możliwe, że się mylę). Niestety znane są przypadki, że ktoś coś skrewił bo miał złe info a osoba, która to info dała twierdziła, że nic takiego nie mówiła i nie dało się w żaden sposób tego udowodnić. A tak można to łatwo udowodnić pokazując maila. Ale to tylko moje gdybanie, bo równie dobrze może chodzić o to, że coraz młodsze pokolenia są po prostu przyzwyczajone do pisania niż rozmawiania. Niektórzy wręcz wolą pisać wiadomości niż spotykać się ze sobą.

Czesto rozmawiam przez telefon bo jest to związane z moją pracą, klienci dzwonią pytają o dostępność roślin, potrzebują porady. Czasem ja dzwonię ani w jedną ani w drugą stronę nie mam najmniejszego problemu. To samo z rozmową twarzą w twarz.

Nie cierpię rozmawiać przez telefon, wyjątkiem jest tylko narzeczony i mama. W ograniczonej ilości tata i brat. Wszystko co się da załatwiam pisemnie. 

Zadzwinic do kogoś w jakiejś sprawie, ok, ale wisieć na telefonie godzinę NIE, zaraz mnie ucho boli

Tez tego nienawidzę, a jak nie daj borze nie mam czasu odpisać i ma wąty, to 🤮 

Nie mam problemu żeby rozmawiać w jakiejś sprawie, ale gadek typu o pogodzie i "co słychać" nie znoszę i wtedy nie lubię.