Temat: Co myślisz o swoim ciele?

Myślę, że jest świetne ! Wyglądam rewelacyjnie. Mam 46 lat. Jestem szczupła, proporcjonalna, mam mega zgrabne nogi. Jestem ładna, zadbana, ładnie pachnę; czego chcieć więcej ? 

Patrząc obiektywnie i to co mówią inni albo jak zerkają kiedy idę w krótkich spodenkach czy leżę na plaży w bikini to jak na 40 lat jest bardzo dobrze, nawet lepiej niż dobrze. Ale ja jestem wobec siebie niezwykle wymagająca i krytyczna i zawsze może być jeszcze lepiej.

jest calkiem spoko, nienajgorsze geny mi sie trafily. Jetsem dosyc wysportowana, silna, mam ladny kolor skory.

Aczkolwiek chcialabym nieco wieksze piersi (takie male D) i dluzsze nogi.

Ze jest niesamowite. 

Wiek. Macierzyństwo. To mnie zmieniło. To nie jest tak, ze nie widzę mankamentów - widzę. Ale zamiast skupiać się jak jeszcze kilka lat temu na tym na co nie mam wpływu - np wąskie biodra, szerokie zebra, duży nos „dziwne” nogi… myśle sobie: to ciało jest świetne. Jest silne. Nosi mnie po górach. Pozwala realizować cele. Stworzyło moja córkę (celowo to dodaje po ostatnim temacie). Pozwala mi na tak wiele. 
szanuje je. I teraz dbanie o nie jest przyjemnością - robię to z miłości do niego, nie z nienawiści. Chce troszkę schudnąć. Chce by było silniejsze. Chce by było zdrowe. Widzę się po 60, za 30 lat, dalej chodząca po górach. Aktywną.

jesli teraz coś mnie w ciele denerwuje to np zepsute rzepki a nie wąskie biodra ;) 

widocznie się zestarzałam ale jest mi z tym świetnie. 

Myślę, że jest zdrowe i jestem wdzięczna, że dzięki niemu, mogę robić tyyyle super rzeczy :)

Nie jest idealne, ale je lubię. Przede wszystkim za to, że jest zdrowe i silne. Co do wyglądu generalnie mi się podoba, lubię moje nogi, pośladki, brzuch, piersi (choć są małe, miseczka B), dłonie. Nie lubię ramion i pleców. Chętnie chodzę w przylegających ubraniach i krótkich sukienkach, świetnie czuje się też nago. 

Zdarzają się dni, w których czuje się brzydka i gruba, ale też takie, w których czuje się mega seksi i atrakcyjna. 

Obecnie jestem w ciąży, więc widok mojego brzucha mnie przeraża, ale wiem, że wrócę do dawnej świetności :D

Ja polubilam w końcu swoje ciało. Wiem, że daję z siebie 100% i na pewne mankamenty nie mam wpływu. Takie nastawienie naprawdę mi pomaga.

Lubie swoje ciało, uważam że jak na mój wiek wygląda bardzo dobrze. Zawsze byłam mega zgrabna i robiłam wrażenie mimo że mam tylko 160 cm wzrostu. Mam super nogi i ładną okrągłą pupę. Trochę gorzej wygląda sprawa talii ( kiedyś 60 cm) dziś 78 ale walczę i ramiona mogłyby być szczuplejsze. Ważę 60 kg a mój ideał to 57, dramat zaczyna się gdy dobijam do 70 kg ale postanowiłam już nigdy do tego nie dopuścić.Lubię swój widok w lustrze szczególnie gdy założę buty na wysokim obcasie. Lubię swoje zmarszczki choć nie mam ich wiele. Zapuscilam również włosy wbrew temu że powinnam w tym wieku mieć krótkie,co za bzdura. Staram się dobrze odzywiac , służyło mi do tej pory bardzo dobrze z 2 wyjątkami i mam nadzieję że do końca tak pozostanie.

Są dni, kiedy je akceptuję i lubię, a są dni, kiedy nie mogę na siebie patrzeć. Teraz jestem nad morzem i nie mam problemu rozebrać się do bikini, ale jak przeglądam zdjęcia, to mam ochotę wszystkie usunąć. Nie przeszkadza mi to jednak w następnym dniu znowu iść na plażę i znowu się rozebrać. Po prostu mniej przeglądam się w lustrze i na zdjęciach.