Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie chcę być znowu wielorybem...

W niedzielę twardo stwierdziłam, że we wtorek wstaję o 6 rano i idę biegać! Tydzień nie biegałam ani nic. Tylko w pracy sporo ruchu, no ale ja potrzebuje biegania! Jest wtorek i co... spałam sobie do 7.30... niedługo trzeba ruszać na zakupy, do dentysty a na końcu do pracy. Zawiodłam się na sobie na maksa. Potrzebuje jakiejś dyscypliny, sporo schudłam i nie chcę nic zaprzepaścić... tym bardziej, że nie biegam z przymusu. Hmmm co się ze mną k*rwa dzieję?!?!?!?! Niby chcę, ale coś mi nie wychodzi... tak być nie może. Piszę to tutaj, bo chcę kiedyś przeczytać swoją notkę, jakie to zło we mnie wstąpiło! :P Piszę to tutaj, bo publicznie deklaruje, że jutro nie ma lipy i muszę iść pobiegać. Niedługo lato, nie można sflaczeć, nie można się rozleniwić, jest lato, prawie finisz! Nie można nic nie robić, trzeba robić coś dla siebie. 

Od kiedy wpadłam w trans odchudzania i byłam w połowie drogi, byłam przekonana, że moja motywacja jest tak silna jak Pudzian. Ale jak człowiek już sporo osiągnął, trochę sobie odpuszcza i to jest złe. Totalny wstyd. Wyrzucam z siebie ten syf lenia i biorę się ostro do pracy. Nie chcę znowu być wielorybem.

Trzymajcie kciuki.

Deszczowo pozdrawiam :)