Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Meldunek z tego świata

....jeszcze wciąż. Z nogą ok, gorzej z naddupiem, ale żyję i jest nadzieja że żyć będę i dręczyć was . Chyba potłukłam mięsień jakiś naddupny albo i przykręgosłupowe nadciągnęłam wchodząc ślizgiem prostym pod szafkę z pachnidłami , dzisiaj Paulina mało się nie posikała jak usłyszała relację ze stawania się kobietą upadłą. Najważniejsze że mój " barceloński kubek Mirro", ocalał, jakimś cudem wylądował na ubraniach na kaloryferze, miast w skorupach koło mnie na parkiecie . Miałam trochę problemów z dotarciem w nocy do łazienki, bo pobolewało mnie dość mocno z lewej strony kręgosłupa ale dałam radę. Rano Paszczurzątko obejrzało okolice blizny i stwierdziło że siniaka nie ma, wtarło Traumon i pokuśtykałam do kuchni żeby ja nakarmić , bo jak to " odpowiedzialna młodzież" grzała wyro do 7 15 a na 8 do fryzjera, na co najmniej 3 godziny. Oczywiście poleciałaby głodna bo po co śniadanie, zrobiłam jej grzanki z mojego chlebka tostowego z szyneczką ( nie moją) pomidorkiem i serem. Kawą pogardziła, powiedziała że wypije u Dawida , a pies ją pies i małe pieski też. Na razie nawróciłam się na łóżko żeby godnie cierpieć  jak zięcio ( potencjalny) otworzy ślepia to mu coś wyprodukuję na śniadanie w zależności od jego zachcianki, na razie regeneruję dupsko na wieczór, może jak jeszcze ze dwa razy posmaruję to mi się nawet uda zakręcić co nieco wieczorem  pośladami. Najważniejsze żebym wdrapała się do kobyły poniatowskiej Kudłatej :D bo jak nie to przyjdzie nam doczepić sanki i niech mi kulig robi po ulicach , chociaż do kuligów to też mam wyjątkowe szczęście, drzewiej ...zrobiliśmy sobie kulig u niej w lesie...oczywiście ja pojechałam na pierwszych sankach...za mną sanek z 8 głupie małże jej i mój dawali czadu BMW, pokazuję durakom, że wjechali na koleiny i sanki zaczynają się niebezpiecznie przechylać, chociaż ja wyginam się w drugą stronę dla równowagi to czuję że chylę się ku upadkowi , macham do nich łapą żeby zwolnili  a ci rajdowcy stwierdzili iż oznajmiam im sygnałami ( prawie dymnymi) że jadą za wolno, no i przyspieszyli , sanki wpadły w fest dół, ja wypadłam z pojazdu....po mnie przejechała reszta sanek a panowie zauważyli że brak im pierwszej saneczkowej po jakiś 50 m . Ja leżę w śniegu na poboczu , reszta gna do mnie ...z małymi wyjątkami które siedziały na sankach i sikały ze śmiechu. Skończyło się na ogromnym siniaku na udzie i soczystej wiązance dla tumanowatych woźniców. Żeby było sprawiedliwie, chwilę później, już beze mnie ( ja zostałam pilnować ogniska i kiełbasek na patykach) towarzycho pojechało na drugą rundkę, Kudłatej but zaczepił noskiem o ziemię, wyleciała z sanek jak z procy i przejechała ćwarzą po szlace jaką wysypana była droga żeby zmniejszyć poślizg, generalnie wizualnie ja lepiej wypadłam na tym " wypadaniu" z trasy. Wiec chyba wspomniawszy owo zdarzenie ...za ew. kulig podziękuję ( tym bardziej w obecnym stanie mojego szkieletu)  I tym oto ciągiem wspomnień witam was i życzę milutkiej soboty i cieplejszej niż u nas bo tutaj - 12.