Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
środa

Człowiek nawet pozornie niegłupi bywa czasem naiwny i uczy sie przez całe zycie. Ostatnio na zajęciach dotarło do mnie, ze nie można mieć zaufania do suplementów. Oczywiście nie ufałam im za bardzo ale przyjmowałam jednak. Teraz z tym praktycznie koniec, bo to są leki nieprzebadane. Do tego substancji czynnych jest w nich mało i przyswajalność zwykle jest kiepska. Niektóre to w zasadzie placebo. To sie pewnie tyczy też witamin i mikroelementów. Ja do tej pory brałam różeniec na przemian z aswaghandą, ginko i kurkumę. Teraz będę brać zioła sypane. To jest pewniejsze. Pracy z tym więcej, bo trzeba parzyć. Witaminy jem naturalne. Potrzebuję jednak magnez i wit D3. Brałam leki reklamowane, ale te akurat sa ponoć guzik warte. trzeba preparaty zmienić.

Dziś znowu cięcie drewna. Do tego trzeba by skończyć tekst. Mam też horoskop urodzeniowy. Teraz zarabiam na kurs terapii skoncentrowanej na rozwiązaniach. Nie jestem jednak pewna czy go teraz wykupie, bo mam książkę na ten temat. Moze najpierw popracuję z nią, a później zobaczę co dalej.

Bardzo przytyłam, bo jadłam około 1700-1900 kalorii. Zawsze jesienia tyję. Wszystko przez napychanie sie węglowodanami wina i budynie. Coś trzeba z tym teraz zrobić. Gdy ograniczę kalorie do 1200 powinnam zrzucić około 2 kg. Dobre i to. Muszę ograniczyć węglowodany do góra 100. Łatwiej jednak pomyśleć niz wykonać. Powinnam jeść tylko jeden posiłek z weglowodanami. Ostatnio jadałam po 5 ziemniaków na obiad i później po 6 kromek chleba. No i efekty są. Teraz powinno być jak ziemniaki to nie chleb. Co roku sobie obiecuję, że nie będę tyle jeść i nie dotrzymuję. Łakomstwo jest silniejsze. To, ze zaprzepaszczam tym cały rok diety do mnie nie trafia. To, ze nie chudnę juz od kilku lat i że jestem na razie na pólmetku tego co powinnam zrzucić też nie trafia. Już od kilku lat bujam się między 78 a 85. Wstyd...

Mój Mruczuś skończył w okolicach czerwca 16 lat. Wiek zaczyna być po nim widać. Schudł i powoli chodzi. Bardzo kocham tego kota i teraz się martwię, ze może zimy nie przezyć. Niby jeszcze potrafi postraszyć inne koty czy wyciągnąc łapę na Mikusia ale widać juz wyraźnie, ze jest seniorem. Wraz z nim odejdzie cała epoka. To pierwszy kot, którego przygarneliśmy razem z Krzyskiem. Był maleńki. Krzysiek zupełnie stracił dla niego głowę ale on wybrał mnie. całe życie czułam jego miłość i przywiązanie. Lubi leżeć przytulony...To cudowny kot. Straszny żal... Po Mruczusiu co rok przybywały koty. Jeszcze kilka lat i stada juz nie będzie... Nie wyobrażam sobie domu gdy będą tylko 2-3 koty i Mikuś...

i moja kochana przylepka Aronek . To najmłodsza pociecha z mruczących...