Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wtorek

Na razie wszystko, no prawie idzie zgodnie z planem. Tylko waga spadać nie chce, bo jelita przepełnione. Jak ja tego nie lubię :(. Zawsze się denerwuję i jelitami i oporną wagą. Dziś moze już zejdę z kaloryką nieco niżej. W końcu zaczął sie trzeci tydzień diety i metabolizm miał prawo nieco zwolnić. Zawsze tak mam. Dlatego odchudzam sie etapami.

Mama czuje się dobrze, ale jest słaba. Pilnuję, żeby jadła dużo białka, bo martwię sie  o krew. Wczoraj upiekłam jej kika kotletow mielonych, ale nie wiem czy nie zje na raz, bo jest łakoma. Trzeba to żelazo podnieść. Norma jest od 50, a ona ma 47. Miała przepisane zastrzyki, ale nie wyraziła zgody i Krzysiek kupił jej tabletki. Zobaczymy co to da. Miala też przepisane tabletki na cukier, bo ma 140, ale brać nie chce. Ma zamiar jeść mniej słodyczy i liczy na to, ze spadnie. Na ciśnienie tez nic nie chce brać. Uważa, że gdy będzie kultywować spokój, ciśnienie samo spadnie. Martwię się o nią.

Niestety ja też muszę zacząć brać leki na stawy i kręgosłup. Chyba czas zacząć wykupować ketonal forte i Baclofen. Szkoda żołądka, ale bóle mnie dobijają. Wczoraj wzięłam ketonal i już mogłam dlużej jogę ćwiczyć. Bolało, ale mniej. Teraz mam stan ostry. Przejdzie, to znowu je odstawię i będę bazować na naturalnych metodach. Mam też maść Naproxen. Chcę kupić końska forte. Coś muszę kupić dla Sebastiana.

Dziś mam zamiar podgonić pracę nad ikoną. Chcę połozyć sankir na twarz i szyję. Tym samym nie będzie juz białych plam i zyskam pewność, że pigmenty dobrze dobrałam. Ikona jest w kolorach stonowanych poza turkusowym czepcem. Koniec juz widać.

Lato się kończy i wczoraj wyszłam zrobić ostatnie zdjęcia kwiatków z doniczek, bo juz marnieją. Są godne zdjęcia. W końcu cieszyły moje oczy cały sezon.

Moje jesienie

tamtej jesieni

winobluszcz przy drzwiach

pachniał miłością

zadrżałam gdy zapukał do okna

to wtedy skradłeś mi pierwszy pocałunek

kapiący fioletem wrzos

był świadkiem chwil intymności

a marcinki zazdrościły błękitu

twoim oczom

pamiętam

lśniące kasztany tulące się do stóp i wiewiórkę umykającą

rdzawą smugą

jaka będzie ta jesień

rozmarzona natchniona słodyczą godna wspomnień

czy pełna smutku i rozterek