Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
sobota

Wszystko u mnie wraca do normy. Jeszcze trochę i odetchnę. Jutro już będziemy siedzieć w domu przy zamknietej furtce, a to mnie zawsze wyciszało. No i wyśpię się solidnie. Potrzeba mi tego po wrazeniach tygodnia, który mija. Co prawda chciałabym wyjść na dwór. Moze do lasu poszukać jesieni, ale chyba nie tym razem jednak. Nie w tą niedzielę.

Dziś Krzysiek pracuje po południu. Chcę by mi kupił maślaki, bo planuję zamrozić choć kilogram. Moze tez coś do suszenia będzie. W przyszłym tygodniu zrobie ostatnie dzemy i zabiorę sie za leczo. Trzeba przetwory kończyć. Czas pędzi jak szalony. Szybko to lato minęło i jeśli mi się uda wszystko skończyć co zaczęłam, rok zakończę pozytywnie. Sebastian już liczy dni do przyjazdu... Wczoraj był na grzybach i znalazł ponad 50. Zostawił mamie. Następne maja byc dla mnie...Oby poszedł...

Przyszedł mi materac z gorczycy. Strasznie jest ciężki, ale nic dziwnego, że drogi, bo szycia masa i nasion masa. Zobaczymy jak sie sprawdzi. Na efekt trzeba czekać chyba około 2 tygodni.

Wkrótce kupię niewielki głaz do ogródka. Znalazłam w cenie 6 zł za 10 kg. Myślę o takim wielkości wiadra. Nie wiem ile to kilo, ale musi Krzysiek unieść.

Mama juz w domu. Dostała leki od psychiatry i oby zechciała je brać. Na razie jest osłabiona i wymaga opieki choć protestuje. Co bardzo ważne chodzi. Dostała recepty i zalecenia na dalsze leczenie. Niestety twierdzi, że leków nie wykupi i lekarza do domu nie wezwie. Problem jest z cukrem, anemią, tarczycą, zachowaniem. Z anemia można sobie poradzić w domu, ale reszta? Miała zapalenie płuc, a juz dorwała papierosy. Czarno to widzę. Co pozytywne to dała mi klucz do siebie.

Droga do Boga

w upojeniu zaparłam się Boga

znalazłam nicość cuchnącą otchłanią

serce zakute w stal

kąsało zamiast kochać

złość pokryła sadzą wszystko co dobre

czułość oddanie współczucie

pokaleczona dusza trwała w cierpieniu

śniąc o świetle

i tylko czasem snuła opowieści

o krainie łagodności i szeptem odmawiała modlitwę

zapragnęłam wrócić marzyć czuć

odnaleźć drogę do nieba

i stał się cud

podążam nią wabiona miłością

a Bóg już wyciąga do mnie ramiona