Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
czwartek

Dziś skończę kolejny obraz, a Krzysiek mi wydrukuje wzory na następne. Jako pierwszy chyba namaluję obraz z tatarakiem, kolejna lawendę lub uroczy widoczek irysów na skraju stawu. Na te obrazy mam jeszcze miejsce w pokoju dziennym. Kolejne juz chyba pójda do łazienki i sypalni. Jeszcze trochę miejsca zostało w pracowni, a co potem? Chyba już tylko akwarele i pastele suche, a oleje znacznie rzadziej, bo trzeba je będzie upychać z szafą...

Musiałam zrobić dług w sklepie, bo renta w piątek i w portfelu pustki. Pieniadze są na kontach w banku, ale nikt nie miał ochoty po nie jechać. Dobrze, że nie ja byłam w sklepie tylko Sebastian. Mnie by chyba było wstyd, choć to uczucie mi raczej obce. Krzysiek wściekly jak diabli, bo nie było na jego piwo ani na pączki. Ciągle sie ze mną kłóci, ze za dużo wydaję. On by chciał wydawać tylko na to co sam potrzebuję w tym dwa paczki dziennie choć ma stan przedcukrzycowy. Reszte pieniędzy by chciał trzymać. On nie potrzebuje ani remontu, ani nowych mebli, pościeli, ciuchów, garnków. Nie trzeba kosić podwórka, wycinać suchych drzew. Teraz wściekł się też, że podnieśli oplatę za wywóz śmieci i to prawie o 100%. Nie wiem czy to choroba czy kwestia charakteru, ale trudno sie przez to z nim żyje.

Dostałam zaproszenie do kolejnej antologii, a właściwie trzech i sie waham. Nie bardzo mam pieniadze na wspólfinansowanie. Jedna pozycja to wiersze o przyrodzie, a ja uwielbiam takie pisać. Druga to opowiadania z miejsc ulubionych. Kusi mnie opisanie Kamesznicy gdzie rodzice mieli dom. Trzecia pozycja to modlitwy. To by mogło być dość trudne dla mnie, bo do tej pory wiersze tego typu napisałam chyba tylko dwa. Wypadałoby jednak mieć je w dorobku. Czy wezmę udzial w którejś zależy od tego ile zarobię w najbliższym czasie. Może choć w jednej uda się wziąć udział. Toby była 11 w tym roku.

Wczoraj Sebastian zrobił mi półkę na ikony. Pomalowałam ja tylko lakierem bezbarwnym. W sypialni będzie biała. Tak sobie myślę, że i w łazience powieszę...

Moje wiejskie klimaty i pieczarki...

sierpniowa burza

jak duszno

powietrze lepkie i parne znieruchomiało

ogród zamarł ptaki pielęgnują ciszę

po chwili

niebo pokryte szarym całunem lśni złotem

i już grube krople

dudnią w liście host śnieżne kwiaty malw

strząsają zapach z płatków róż

przemykam chyłkiem do domu

niosąc z sobą czar i orzeźwienie