Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
niedziela

Odpoczywam mimo hałasu, który funduje mi Sebastian. On lubi telewizję, muzykę i nie znosi ciszy. Jeszcze w piątek uruchomił stary telewizor, bo nowy zepsuty od 3 tygodni. Czekam na naprawę gwarancyjną. Muszę ten hałas odreagować godzinnym conajmniej snem w sypialni. Śpię po południu. Wstaję jak nowonarodzona. Nie pracuję teraz zawodowo, bo urlop ale troszeczkę działam w kuchni. Do tego maluję i piszę wiersze, ale to choć czas zajmuje, nie męczy mnie.

Dwa miesiące afirmacji za mną. Zaczynam trzeci miesiąc z nową. To miało być zdanie Ja Agata kocham i szanuję siebie. Chyba jednak z tego szanuję muszę zrezygnować, bo ja nie tak do końca szanuję siebie, a właściwie odnoszę wrażenia, że nie do końca szanują mnie moi bliscy, a ja na to pozwalam. Nie stawiam granic. Czasem traktują mnie źle, a ja to znoszę i chyba tak do końca nie jestem gotowa by to zmienić. Gdybym chciała skończyłby sie mój spokój i dobry nastrój, bo musialabym zacząć walczyć, a może i zakończyć niektóre relacje. Nie chcę tego, bo te osoby choć nie idealne są dla mnie ważne i dają mi o wiele więcej, a walk psychicznych nie znoszę. Problem mam szczególnie z mamą i Krzyśkiem. Niby wiem, ze w ludzich warto dostrzegać dobro i tego sie trzymam, ale to czasem to trudne. W moim życiu zerwałam kontakty z niektórymi osobami ale były one zdecydowanie toksyczne. To byli źli ludzie i inaczej sie nie dało.

***

na krawędzi słów

pomiędzy ciszą a westchnieniem

przysiadło oczekiwanie

nabrzmiałe uczuciem

pozwalam myślom płynąć

chwytam chwile malowane błogością

i składam strofy

pachnące twoja skórą

pożądaniem i spełnieniem

pomiędzy ciszą a westchnieniem

na krawędzi słów

nie liczę czasu

on płynie z każdym oddechem

ucieka tak szybko

za szybko