Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
akceptacja diety

Dietę w końcu zaakceptowałam i nie czuje się już skrzywdzona i dręczona. Drogo mi jednak wychodzi, bo jem więcej białka, a ono poza jajkami kosztuje. Nadal mi się gotować nie chce. Jem monotonnie. Kupuje dużo puszek, a to ani zdrowe ani tanie. Napycham się sałatkami. Mało jem potraw gotowanych. Jak wyjemy wszystkie zapasy postaram się kupować dla siebie tylko żywność o niskim i średnim indeksie glikemicznym. Może wtedy waga szybciej poleci. Myślę też o Xenikalu. Jem trochę tłuszczu, bo i majonez i sery żółte ostatnio ze względu na białko. Muszę jeść sery, bo przecież nie jem mięsa, a białko roślinne to bomba węglowodanowa. Niby jem ryby ale i na nie nie mam ostatnio za bardzo ochoty. Tylko śledzie i tuńczyk mi smakują. Ryby pieczonej w folii nie przełknę.

Poza tym nadal zajmuje się grafiką. Uczę się pilnie. Dziś mam zamiar napisać jakiś wiersz i pobuszować po grupach poetyckich. Nie mogę przecież żyć tylko pracą i nauką. Powinnam też umówić się do fryzjera.Chcę tym razem tylko obciąć włosy. Koloru robić nie będę, bo nie chce mi się u fryzjera siedzieć. Dbać o siebie zacznę jak schudnę o ile schudnę. Mnie te trochę siwych włosów nie przeszkadza i moim facetom też nie, a inni jak im się nie podobam, mogą nie patrzeć. Motywacji do farbowania brak.

Menu: tuńczyk z ciecierzycą, ogórkiem kiszonym, porem i majonezem, jajka z ogórkiem kiszonym, kukurydzą i marchwią i majonezem, serek topiony, pomarańcza, serek homogenizowany.

Jutro już może przyjadą warzywa to będzie łatwiej menu układać. 

Tęsknota

gdzie ja tam ona

sunie za mną niestrudzona

w dzień szepce do ucha

nocami  łaskocze  duszę

ujmuje w dłonie niespokojne serce

błądzę za nią

po krainie której już nie ma

pieszczę futro ukochanego kota

uśmiecham się do bzu

w wazonie na toaletce u babci

winorośl przy domu

nadal rodzi owoce pachnące słońcem

kto je zerwie

dom taki pusty