Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Podsumowanie dwóch miesięcy diety LC/IF

Ostatni tydzień spędziłam u rodziców. Nie musiałam gotować, zmywać, zajmowałam się tylko dziećmi. Na mamusinym garnuszku schudłam 0,8 kg. Wpadły dwa pierogi na słodko z serem i dwa placki z jabłkami, kostka czekolady i pół kieliszka wina - dwie ostatnie pozycje z okazji rocznicy ślubu. Innych grzechów nie pamiętam... 

Po dwóch miesiącach diety niskowęglowodanowej połączonej z postem przerywanym nie mniejszym niż 16/8 notuję spadek ok. 9,4 kg. Około, bo przed rozpoczęciem diety miałam fazę na słodycze (opędzlowałam o raz pół paczki ptasiego mleczka, nie licząc innych słodyczy), a nie chciałam się ważyć, żeby sobie humoru nie psuć. Jeśli chodzi o kaloryczność diety to przyznam, że jej nie liczę. Jem ile chcę (w granicach rozsądku) i kiedy jestem głodna. Nadal nie jem pieczywa i mąki w innej postaci, kasz, ryżu, ziemniaków. Jem pozostałe warzywa i wszystkie owoce. Wychodzą mi trzy posiłki - śniadanie, obfite i kaloryczne, przedobiadek - warzywa, owoce, często w formie koktajli, czasami owsianka z otrębów wysokobłonnikowych, obiado-kolacja - tradycyjna, nie mam czasu i siły gotować dodatkowo tylko dla siebie. Jeść kończę o 17-18. Nie czuje głodu (może z samego rana przed pierwszą kawą trochę, ale po kawie mija). Wypijam do tego 3 litry wody, dwie kawy, herbatę, ziółka. 

Jeśli chodzi o energię życiową, to nie widzę ani jej spadku ani wzrostu. Wieczorami nie mam siły, jestem wymęczona opieką nad trójką małych dzieci. I sfrustrowana, porażkami wychowawczymi... 

Nie ćwiczę bo mi się nie chce. Ale mam zamiar włączyć jakieś ćwiczenia górnej partii ciała, bo plecy mnie bolą i mam wdowi garb.

A tak poza tym...